หญิงสาวมาถึงบางอ้อ! เธอเข้าใจมิเกล เมื่อปลดเสื้อตัวที่สวมออกจากตัว กลิ่นเหงื่อ ความร้อนทำให้เธออยากอาบน้ำชำระคราบเหงื่อ รอยแดงๆ ดวงใหญ่ที่แผ่นหลัง นี่สินะคือสาเหตุที่ทำให้เขาตื่นตกใจ จนเข้าใจผิดคิดว่าเธอบาดเจ็บ
“ชิ!” เธอมองคราบเลือด แต่ตวัดค้อนให้กับเขา
“ถามดีๆ ไม่เป็น ชอบใช้กำลัง ตาแก่บ้า!” เธอบ่นอุบ หน้าแดงยิ่งกว่าเก่า เมื่อมองภาพเงาตัวเองที่สะท้อนในกระจก ฝ่ามือใหญ่เป็นปื้นทาบเหนือเนินทรวง เพียงเฉียดฉิว...หาก...มือเขาเคลื่อนที่ต่ำลงอีกนิด คงได้แตะต้องของรัก ของหวงของเธอเข้าจังเบอร์
ร่างกายร้อนวูบ ช่องท้องบิดเป็นเกลียว ความรู้สึกแปลกๆ แผ่ซ่านไปทั่วร่างกาย...
คณานางค์ตระหนก!!
เธออยากให้เขาสัมผัสตัวเอง...หมอนั่นจุดประกายอะไรในร่างกายเธอ ทำไมความรู้สึกบ้าๆ นี่ถึงเกิดขึ้นได้ เธอควรเกลียดเขาสิ! เกลียดให้มากกว่าความเกลียดที่ตัวเองเคยมี...ท่องจำให้ขึ้นใจ เขาคือผู้ต้องสงสัย เขาคือตัวอันตราย!
