PART บุหลัน
ฉันสะลึมสะลือลืมตาตื่นขึ้นมาในขณะที่รับรู้ได้ถึงอะไรบางอย่างซึ่งมันกำลังรบกวนการนอนหลับของฉันอยู่ ก่อนที่ฉันจะหันมองไปรอบ ๆ ตัวอย่างคนสงสัย และเบิกตาโพล้งอย่างตื่นตระหนกในทันใดเมื่อพบว่าตอนนี้ตัวของฉันกำลังลอยอยู่บนอากาศ
กลิ่นหอมที่คุ้นเคยจากคน ๆ หนึ่งพาลให้ความตกอกตกใจของฉันนั้นมันมลายหายไปเป็นปลิดทิ้ง ก่อนที่แผ่นหลังของฉันจะสัมผัสกับเตียงนอนกว้างใหญ่ที่มีกลิ่นของฉันติดอยู่จาง ๆ
โดยมีใครบางคนก้มตามลงมาติด ๆ ไม่ละจากไปไหน และมันทำให้ฉันตัดสินใจยังหลับตาต่อไปเพราะไม่อยากจะให้อีกคนรู้ว่าตอนนี้ฉันตื่นขึ้นมาแล้ว
และกำลังเขินอายรัตติกาลอยู่ไม่ใช่น้อย...
“ทำไมไม่เข้ามานอนในห้องดี ๆ กันนะ” เสียงแกมบ่นของคนด้านข้างพาลให้รอยยิ้มของฉันประดับขึ้นมาอยู่ที่มุมปากอย่างไม่ทันได้ตั้งตัว
ก่อนที่ฉันจะรีบหุบยิ้มลงและกลับไปทำทีท่าเป็นหลับในทันใด เพราะเอาจริง ๆ ฉันก็อยากจะรู้เหมือนกันว่ารัตติ
