ลมเย็น ๆ ที่พัดผ่านกระทบใบหน้าไปนั้น จำให้ฉันต้องยกมือขึ้นมาลูบแขนของตัวเองบางเบา ทั้งยังหันไปสบมองคนข้าง ๆ แล้วก็พาลโล่งใจ เพราะเจ้าบุหลันแต่งตัวหนามิดชิดมากกว่าตัวฉันเองเสียอีก
เราทั้งสองคนพึ่งรับประทานอาหารเช้ากันจนเสร็จ เลยตกลงกันอีกครั้งว่าจะมายืนรับลมเย็น ๆ ที่นี่ก่อน เพราะคนแถวนี้บอกว่าตอนกลางวันจะอากาศร้อนมากกว่านี้อีกเป็นเท่าตัว
แต่ที่นี่ก็มีบริการคาเฟ่และเครื่องเล่นแนวผาดโผนให้เราสามารถไปประลองกันได้ แต่สำหรับฉันกับบุหลันแล้วคงต้องขอผ่าน เพราะเราทั้งสองเป็นประเภทที่กลัวความสูงด้วยกันทั้งคู่อยู่แล้วเป็นทุนเดิม
ติ๊ง ๆ ๆ
เสียงแจ้งเตือนจากโทรศัพท์ดังขึ้นรัว ๆ ให้ฉันต้องหันไปสบมองคนข้างกายเพราะว่าตัวเองไม่ได้พกโทรศัพท์ติดตัวเอาไว้เนื่องจากดาวิกาได้บอกก่อนแล้วว่าที่นี่สัญญาณจะไม่ดี
และมันทำให้ฉันพึ่งสังเกตเห็นว่าที่ ๆ เรายืนอยู่นั้น เป็นที่ ๆ มีเสาสัญญาณชัดที่สุดบนนี้เลยก็ว่าได้
