CHAPTER 18
เหตุการณ์นี้ทำให้ฉันได้เจอกับใครคนหนึ่ง
รู้จักกับคนๆ หนึ่งเขาทั้งดีและใจร้ายในเวลาเดียวกัน...
“ทุกอย่างก็เป็นแบบนี้”
เฮียรูธอึ้งไปแต่ฉันสังเกตเห็นมือทั้งสองมือของเฮียกำมือแน่นเส้นเลือดปูดขึ้นเหมือนโกรธมากมายแต่มาสามารถไปลงกับอะไรได้
“รถคันนั้นเป็นใคร?” ฉันว่าเฮียรู้ดีอยู่แก่ใจ “ไอ้เร็นใช่ไหม?”
ใช่คนๆ นั้นคือเร็นเขาช่วยฉันแต่ก็ไม่ได้ถามถึงเรื่องที่เกิดขึ้นก่อนหน้าหลังจากเกิดเหตุการณ์นั้นฉันก็ใช้เวลากับตัวเองทบทวนเรื่องต่างๆ ได้ข้อสรุปว่าไม่อยากเรียน รู้ใช่ไหมว่าการที่ไปเจออะไรแบบนั้นยิ่งในสถานที่ที่คนไปหาความรู้การเข็ดหลามหวาดกลัวว่าถ้าไปเรียนมันจะเกิดขึ้นอีกรอบหนึ่ง
ถ้าเป็นแบบนั้นฉันคงเลือกทางออกที่ไม่ดีแน่
“ค่ะ เขาช่วยรุ้งแต่เร็นไม่รู้เรื่องนี้เลยเขาไม่ถามอะไรทั้งนั้น”
“อือ”
“เฮียโกรธรุ้งไหม? รุ้งขอโทษที่ไม่บอกอะไรทั้งนั้นทั้งที่...” ไม่รู้สิน้ำตามันทำไมถึงได้หลั่งไหล
