นำทัพขับรถมาถึงไร่ก็เห็นร่างสูงของน้องชายถือกะละมังและผ้าขนหนูออกมาจากห้อง ชายหนุ่มต้องขมวดคิ้วด้วยความงุนงงไม่ใช่น้อย
“ทำอะไรวะไอ้ขุน”
“เฌอไม่สบาย คงไม่ชินกับแดดพอไปเก็บชาแบบนั้นก็ไข้ขึ้น”
“แล้วมึงเช็ดตัวให้เขาเหรอ”
“ก็เออนะสิ! ไม่ใช่กูจะเป็นใครได้ล่ะ”
พ่อเลี้ยงหนุ่มอดที่จะแปลกใจไม่ได้เมื่อเห็นไอ้น้องตัวดีมันดูแลใครแบบนี้ ขนาดตัวเขาป่วยมันยังไม่เคยคิดที่จะสนใจ
“ฝากมึงดูด้วยล่ะ”
“เหอะ! โยนมาให้กูทั้งนั้นเลยนะมึง”
“แต่มึงก็ชอบไม่ใช่เหรอ ดูเต็มใจทำดีนะ”
พูดจบก็เดินออกไปพร้อมดึงร่างเล็กของทิชาให้ตามมาด้วย แต่ทว่าเมื่อมาถึงเธอก็เอาแต่ยืนลังเลอยู่หน้าห้องไม่ยอมก้าวเท้าเข้ามา
“เข้ามาสิ”
“เข้าไปทำไมคะ ทิชาจะกลับห้อง”
“มีของจะให้”
หญิงสาวเดินเข้าไปในห้องนอนของพ่อเลี้ยงหนุ่มด้วยความหวาดระแวง นั่งลงที่โซฟาข้างเตียงเพื่อมองดูคนที่เดินเข้าไปหยิบของด้านใน
ร่างสูงถือไม้แขวนที่มีชุดพื้นเมือ
