หลังจากที่ชาลิตและลลิสาแต่งตัวเรียบร้อยแล้วก็เดินออกมาจากห้องใต้บันไดด้วยกัน แล้วชาลิตก็บอกจะกลับขึ้นไปนอน ส่วนเธอก็ต้องไปใส่บาตรกับพิชามลต่อแบบอ่อนแข้งอ่อนขาสุดๆ
“อ่าวหนูน้ำผึ้ง น้าให้สายใจมันไปตามก็นึกว่ายังไม่ตื่นซะอีก มาๆ มารอพระด้วยกัน น้าเตรียมของไว้เผื่อแล้วแล้วนี่ไปทำอะไรมาล่ะเนี่ย ดูหน้าตาเหนื่อยๆนะ” พิชามลพูดบอกไปก็ยิ้ม เมื่อเห็นลลิสาเดินมาแล้วก็ยิ้ม แต่สีหน้าของเด็กสาวกลับดูเหนื่อยๆ
“อ่อ พอดีหนูได้ยินเสียงพี่สายใจเขาไปเรียกไงคะ ก็เลยรีบตื่นมาอาบน้ำแต่งตัวแล้วก็รีบลงมานี่แหละค่ะ น้ำผึ้งกลัวมาไม่ทันใส่บาตรกับคุณน้าน่ะค่ะ” ลลิสาโกหกออกไปแบบเนียนๆ ที่เธอเหนื่อยก็เพราะถูกหลานชายตัวดีของพิชามลนั่นแหละ
“โอ๊ย ไม่ทันก็ไม่เป็นไรหรอกจ้า ใส่ด้วยกันวันอื่นก็ได้ อ่าวตาใหญ่ ตื่นเช้าเชียวนะวันนี้ เราบินกลับใต้สิบโมงกว่านู้นไม่ใช่เหรอ” พิชามลพูดไปกับลลิสาไม่ทันจบ ก็เห็นหลานชายของเธอเดินมาด้า
