ตอนที่ 11
“มีซิ คืนนี้ฉันต้องไปนอนบ้านแกใช่ไหม”
“อืม...ใช่” ศีรษะทุยผงกรับ เพราะนัดกันไว้เป็นมั่นเป็นเหมาะตั้งแต่ก่อนจะถึงงานแล้ว ว่าจันฑีราต้องไปนอนที่บ้านเธอ นี่จึงเป็นเหตุผลหนึ่งที่กัญญาพัชรยอมให้มางาน
“แล้วแกมีอะไร หรือว่าเปลี่ยนใจไม่ไปนอนบ้านฉันแล้ว ไม่ได้นะโว้ยจันตี เดี๋ยวพี่มัดหวายหาว่าฉันโกหก ทีนี้ละแกเอ๊ย!! ...ไม่อยากคิดถึงเรื่องที่จะตามมา”
“เปล่าๆ แต่ฉันกลัวว่าจะเกิดเรื่องกับแกและฉันน่ะซิ” จันฑีรารีบบอก ถึงแม้จะอยู่ไกลแต่ไม่รู้ว่าเพราะเหตุใดเธอกลับมองเห็นสายตาคมดุที่มองมา และรู้สึกเหมือนกับว่าร่างหนาใหญ่นั้นเดินเข้ามาอยู่ใกล้ๆ มือใหญ่ลูบไล้ตามเรือนกายให้สั่นไหวและวาบหวิวด้วย
“แกพูดเหมือนกับว่าเกิดอะไรขึ้นกับแกอย่างนั้นแหละจันตี” ดวงตากลมโตละจากร่างใหญ่ที่เดินตามหลังชายหนุ่มผู้มาใหม่ ลับหายไปยังห้องด้านหลังด้วยใบหน้าบึ้งตึง แต่ก่อนที่ร่างหนาจะลับหายไปยังไม่วายหันมาส่งสายต
