ล่าหัวใจนายอัศวิน
ผ้ายับที่พับไว้ เขียน
บทที่ 9
•Part.เลโอTalk•
ผมตื่นแต่เช้าตั้งใจว่าจะทำข้าวต้มกุ้งไปให้น้าดาสักหน่อย จะทั้งทำแล้วก็เอาไปป้อนไปพูดคุยกับท่านด้วย แต่พอลงจากห้องมาเจอคนบางคนอยู่ในครัวบ้านคนอื่นแล้วทำตัวเหมือนอยู่บ้านตัวเอง มันหมดอารมณ์จะทำอะไรเลย
“ไม่ต้องทำหน้าเหมือนเห็นขยะก็ได้ ฉันทำกับข้าวเสร็จแล้วกำลังจะออกไปพอดี” ไม่รู้ว่าพ่อคิดอะไรอยู่ถึงได้เอาเมียน้อยว่าไว้ในบ้านผมแบบนี้ ไม่คิดว่าด้านมืดจะครอบงำผม จนเกิดหน้ามืดไปข่มขืนแม่นี่บ้างหรือไง ผมไม่ได้พูดโดยไม่มีมูลนะ ยัยนี่น่ะอ่อยผมตั้งหลายครั้งแล้ว ผมแค่ขยะแขยงแล้วก็ไม่นึกพิศวาสก้เท่านั้น
“เห็นเธอ มันเหม็นยิ่งกว่าเห็นขยะเน่าๆ อีก แถมขยะพวกนั้นยังเอาไปทำปุ๋ยใส่ต้นไม้ได้ เธอซะอีกตายไปประโยชน์อะไรก็ไม่มี”
“คุณท่านพูดไว้ไม่มีผิดสักคำ” ยัยมุกดาเดินผ่านหน้าผมไปพร้อมกับพูดประโยคหนึ่งขึ้นลอยๆ แต่หมายถึงผม
“พ่อพูดอะไร” ผมคว้
