ชอบพี่เค้าเหรอ?

1912 Words
ล่าหัวใจนายอัศวิน ผ้ายับที่พับไว้ เขียน บทที่ 5 ปังๆๆๆๆ “ไอ้ไม้ ! ไอ้ไม้ !” เสียงพ่อเรียกดังลั่นบ้าน สลับกับเสียงทุบประตูไม้ราวกับจะพังมันเข้ามา โหยพ่อยังเช้าอยู่เลย ปัง ! ปัง! ปัง ! เสียงทุบประตูดังขึ้นอีก มันฟังดูรุนแรงขึ้นและถี่รัวกว่าเดิม โหหหห ฉันงัวเงียลุกจากเตียงเดินโซซัดโซเซไปเปิดประตู “ไรพ่อ” “ เฟิร์นมาหา” เรื่องแค่นี้พ่อถึงกับจะพังประตูห้องลูกสาวเชียวหรอ อ่อเฟิร์นเป็นเพื่อนสนิทที่โรงเรียนของฉันเองอะ แล้วมันมาทำไมแต่เช้า คนจะหลับจะนอนโว้ย “บอกมันรอแปบนะพ่อ” ฉันเดินกลับเข้าไปอาบน้ำแต่งตัว แต่งตัวของฉันคือเสื้อยืดกางเกงขาสั้น (ไม่สั้นสก๊อย) เขียนคิ้วทาแป้ง มัดผมรวบๆ รุ่ยๆ “กล้วยไม้~” เรียกชื่อเต็ม ลากเสียงยาวแบบนี้ มีอะไรแน่ๆ ปกติไม่อีไม้ ก็อีทอมวันนี้มาแปลกๆ ขนลุกว่ะ “ มีไร เรียกแบบนี้ อย่าลีลา” “ แหมมมม ก็แบบคิดถึงงี้” มันพูดพร้อมกับทำท่าบิดไปบิดมา “ มีอะไร” “ หุ้!!! เข้าเรื่องเลยนะ” ฉันพยักหน้า “เมื่อคืนกูเจอมึงเดินอยู่กับผู้งานดี” เฟิร์นเพื่อนรักถามเสียงอ่อน เสียงหวาน ใครวะ อ่อ สงสัยจะแก๊งพี่เคลียร์ก็นะต้องยอมรับว่าเค้างานดีกันจริงๆ “เมื่อคืน? ถนนคนเดิน?” มันพยักหน้าหงึกหงักเหมือนตุ๊กตาหมาหน้ารถพ่อ พร้อมทั้งทำตาหวานปิ๊งๆ น่าสยดสยอง “ ก็พี่เคลียร์ไง แล้วมึงเห็นกูแต่ไม่มาทัก?” “เออกูติดช่วยแม่ขายของ พี่เคลียร์ก็งานดี แต่ไม่ใช่ คนที่เดินกับมึงดิ” เดินกับฉัน... “นายเลโอหรอ?” “ ไม่รู้สิ คนที่เดินหิ้วถุงให้มึงอะ ตัวสูงๆ หล่อๆ หล่อแบบแบดเกาหลีอะ” “ เออ เค้าชื่อเลโอ” “โอ้ยอยากโดนสิงโตขย้ำคอ เพื่อนพี่เคลียร์หรอ พักอยู่ไหนอะ” มันว่าแล้ววิ่งไปชะโงกหน้ามองหน้าต่างฝั่งที่หันหน้าไปทางบ้านพี่เคลียร์ “น้อยๆ หน่อยมั้ง ลีโอไม่ใช่หรอวะสิงโต” “โอ้ยไลออนโว้ย ลีโอมันเบียร์ แต่เลโอเป็นกลุ่มดาวสิงโต ช่างแม่งเหอะ มึงไม่มีธุระไปบ้านพี่เคลียร์หรอ” เฟิร์นหันมาถาม สะดีดสะดิ้งนักนะมึง “ กูจะไปทำไม” ถามว่าไปมั้ย ไปแน่ๆ แต่ไม่พามึงไปหรอก 55555 (เค้าเรียกกันซีน) “ มึงกั๊กปะเนี่ย” สีหน้าและน้ำเสียงมีการเปลี่ยนไปอย่างกะทันหัน สมเป็นเพื่อนกูจริงๆ “กั๊กบ้าอะไรล่ะ ก็กูไม่มีธุระ มึงอะมาหากูมีธุระแค่เรื่องผู้ชายหรอ” “กูอยากไปดูดอกไม้บ้านนาวัน ปบ้านพี่เคลียร์กันนะ” “จะไปทำไม บ้านกูกล้วยไม้ทั้งสวน ห้อยตามบ้านก็มี” “โอ้ย ก็อย่างที่มึงรู้ไง ไปนะ นะๆๆ” “กูหมายถึงว่ามึงจะไปทำอะไรให้มันเนียน จะโต้งๆ ไปว่าแอ๊วหนุ่มมันน่าเกลียด” เฟิร์นมันก็เป็นงี้อะ เห็นผู้ไม่ได้ แต่มันไม่เอาจริงเอาจังหรอก เฟิร์นเป็นสาวอวบผิวขาว ผมบ๊อบ นิสัยก็เฟรนลี่ อารมณ์ดี จริงใจ หนุ่มๆ ชอบเยอะ แต่มันไม่เอามีตั้งแต่จิ๊กโก๋หลังห้องยันนักกีฬาหนุ่มหล่อของดีของโรงเรียน “อืมมมม ไปปรึกษาเรื่ิองมหาลัยไง” ไอเดียอ่อยผู้ชายนี่มึงคิดไวกว่าสมการคณิตแบบง่ายอีกนะ “แต่มึงติดโควตาแล้วนิ” “ โอ้ยอีกล้วยไม้ ข้ออ้างค่ะมึง เซ่อซ่าแบบนี้ชาตินี้มึงจะหาผัวได้มั้ย ไปลุก” ว่าแล้วมันก็ลากฉันไปบ้านพี่เคลียร์จนได้ *บ้านพี่คลียร์* มาถึงเห็นป้าวันกำลังนั่งเด็ดยอดฟักทองอยู่หน้าบ้าน เฟิร์นมันก็บังคับให้ฉันถามว่าพวกพี่เค้าอยู่ไหน อยากจะมาอ่อยผู้ชาย แต่มาลำบากกูตลอด เอากูเป็นตัวปูตลอด “ ป้าวัน” ฉันร้องเรียกให้ป้าแกได้ยินก่อน ป้าวันวางมือจากยอดฟักทองแล้วหันมายิ้ม “ ป้าวันหวัดดีค่ะ” อีเฟิร์นรีบยกมือขึ้นไหว้อย่างงดงาม “ จ่ะ มีอะไรหรือป่าวสาวๆ” “คือไม้พาเฟิร์นมาหาพี่เคลียร์น่ะจ่ะ พอดีมันอยากปรึกษาเรื่องเตรียมตัวเข้ามหาลัย” “ยังไม่ตื่นเลย เห็นมีแต่พ่อเลโอมาช่วยป้าทำกับข้าวเมื่อเช้า แต่ไม่รู้ไปไหนแล้ว” เป้าหมายหลักก็หมอนั่นแหละป้า ฉันหันไปมองหน้าเฟิร์นแล้วส่งจิตถามมันว่า เอาไง มันพยักหน้าไปทางศาลาริมน้ำ เป็นซิกที่แปลว่ามันเห็นเป้าหมายแล้ว มึงนี่มันมีเรด้าหาผู้ชายจริงๆ นั่นแหละ “เอ่อ งั้น...เราไปนั่งเล่นริมน้ำกันเนาะ” “เออ...เนาะ ดีเลย แหะๆ ไปๆๆ” ว่าแล้วเราก็ลาป้าวันมาที่ศาลาริมน้ำ ใช่เลยเป้าหมายมานั่งจิบกาแฟชิวๆ ใช้ชีวิตเหมือนคนกรุงหนีความวุ่นวายมาพักอยู่บ้านนอกเด๊ะ อยู่นี่เอง เฟิร์นมันทั้งทุบหลัง ทุบไหล่ฉันให้ทักนายเลโอแต่ดูท่าแล้วเสียงทุบคงดังมากจนอีกคนหันมาทักพวกเราก่อน “ ไง ตื่นเช้าเชียว” พี่เค้าร้องทักพร้อมกับยิ้มร่า จริงๆ เวลายิ้มก็…น่ารักจริงๆ เนาะ “ขอนั่งด้วยนะ” “ เอาดิ เอาโอวัยตินมั้ยเดี๋ยวพี่ไปชงให้” เออจะอบอุ่นไปถึงไหน คิดว่าตัวเองเป็นพระรองซีรี่ย์หรอ “ไม่เอาอ่ะ เอาเลย ตามสบาย” เฟิร์นสะกิดให้ฉันแนะนำมันสักที มึงเนี่ยน้า ฉันหันไปค้อนมันทีนึงแล้วหันไปหานายเลโอ “นี่เฟิร์น เพื่อนฉันเองอะ” “สวัสดีค่ะพี่เลโอ” ไวเลยนะมึง ก้มกราบมั้ย เบญจางคประดิษฐ์เลยมั้ย อัญชลีวันทา อภิวาทไปเลย โอ้ยยยยย นายเลโอยิ้มพร้อมกับรับไหว้ พอมานั่งใกล้ๆ ก็ได้รู้อีกอย่างว่าตัวหอมมาก หอมแบบ หอมยังไงล่ะ หอมแล้วมันส่งผลให้เรารู้สึกอบอุ่นแค่นั่งใกล้ๆ “ รู้จักชื่อพี่ได้ไงอะ” คุณพี่เลโอถามงงๆ “ เอ่อ...อ่อ ไม้มันเล่าให้ฟังค่ะ” กูไปเล่าอะไรตอนหนายยยยย “อ่อ เล่าว่าไงอะ” อีเฟิร์นเหวอสิคะก็ฉันยังไม่ได้เล่าอะไรเลย มันหันมาอึกอักกับฉัน “เออเฟิร์นมึงมีเรื่องอยากปรึกษาพวกพี่ๆ เค้านี่” ฉันเลยรีบตัดบท “ปรึกษาไรอะ” “ มึงเอางี้เลยหรอ” มันกัดฟันกระซิบฉัน กูเปลี่ยนเรื่องช่วยมึงนะเนี่ย “ว่าไง” “อ่อ อยากถามเรื่องเข้ามหาลัยอะค่ะพี่แบบว่าพี่เตรียมตัวยังไง ตอนเลือกคณะ สาขาอะไรแบบนี้อะค่ะ” ตอแหลหนักมากกกกกก มันติดละ ฉันนี่ดิยังไม่ได้เลือกอะไรเลย ยังไม่ได้ตัดสินใจอะไรเลยด้วยซ้ำ “อ่อ ตอนแรกพี่เรียนนิติ เพราะพ่ออยากให้เรียน แต่เรียนไปมันไม่ใช่เลยซิ่วมาเรียนวิจิตรเพราะชอบ” เหมือนพี่เคลียร์เลย ทะเลาะกับลุงครามบ้านแทบแตกสุดท้ายพ่อจ่ายค่าเทอมก็ต้องยอมเรียนนิติ แต่ก็ไปไม่รอดต้องซิ่วไปเรียนอย่างอื่น “นี่พี่รุ่นเดียวกับพี่เคลียร์ปะคะ” “ ใช่ๆ 22 จะ 23” 23 22 21 20 19 19 หูยแก่กว่า 5 ปีเลยหรอวะเนี่ย แล้วกูไปเรียนเค้าไอ้มั่งแหละ อีมั้งแหละ “จริงๆ พี่ว่าเราควรเลือกงานที่เราอยากจะทำก่อนแล้วศึกษาว่างานนี้ต้องเรียนจบอะไร เรียนอะไรมา ปรึกษากับที่บ้าน อย่าไปฝืนทำอะไรที่มันไม่ใช่ตัวเอง เพราะต่อให้เราทำได้ มันก็ทำไปแบบไม่มีความสุขหรอก” ฟังดูหล่อไปเลย คำพูดคำจา เวลาไม่พูดจาปากหมากวนส้นตีนนี่ เคลิ้มไปเลยเหมือนกันแฮะ “ แล้วพี่มีแฟนยังอะ” มึงยิงตรงงี้เลยหรอวะ ฉันค่อนข้างตรงใจกับการหักดิบที่ไม่เกี่ยวเหี้ยอะไรเลยกับคำถามก่อนหน้านี้ “555555 ถามงี้เลยหรอ” คนถูกถามหัวเราะลั่น “ก็สงสัย พี่ดูน่ารักขนาดนี้ หล่อก็หล่อความคิดก็เท่ สาวคงชอบเยอะ” เออก็ไม่รู้ทำไมต้องสนใจฟังขึ้นมา จะอยากรู้อะไรวะเนี่ย หัวใจของฉันเต้นัวตึกๆๆๆๆ จนจับจังหวะไม่ทัน รอลุ้นฟังคำตอบราวกับลุ้นหวย “ไม่มีหรอก” พีคกว่าตอนอยากรู้ก็ตอนรู้นี่แหละ ใจมันวูบ ร็สึกวิงเวียนศีรษะคล้ายจะเป็นลม ไม่รู้เป็นไร “หรอคะ แล้วพี่มาทำไรที่นี่อะ” มันนึกจะถามอะไรก็ถามอะ ถามไปทั่ว “ พี่มาถ่ายรูป พี่ทำฟรีแลนซ์หาตังเรียน” “ เจ๋งอะ เนอะไม้เนอะ “ มันหันมาสะกิดฉัน ฉันก็แค่พยักหน้าตอบ ยังปรับสมดุลร่างกายอยู่ “สร้อยสวยนะ” ฉันก้มมองสร้อยที่คอตัวเอง ตายแล้วลืมถอด อย่างงี้เดี๋ยวก็หาว่าเราเห่ออะดิ “อือ ตอนมืดๆ สวยมากเลย” ฉันตอบๆ ไปแก้เก้ออะ “ เออกูไม่ได้สังเกตเลย ซื้อจากไหนวะ” “ถนนคนเดิมเมื่อวาน” ฉันกำลังจะอ้าปากตอบ คนบางคนก็ชิงตอบไปซะก่อน “อ๋อ แพงปะไม้” “790” ยังไม่ทันได้ตอบก็โดนแทรกขึ้นอีก “ไม่ใช่ 490 หรอ” “เดี๋ยวนะ ตกลงใครซื้ออะ” “พี่ซื้อ ก็คนขายเค้าบอก 790” พี่เลโอตอบเฟิร์นก่อนแล้วหันมาตอบฉัน “ตอนไม้ถามเค้าบอก ก็พี่เค้าบอก 490” “ พี่ซื้อให้มันหรอ” พี่เลโอพยักหน้ารับ เราคุยกันอยู่นานจนแม่เฟิร์นโทรตาม ฉันเลยกลับมาบ้านพร้อมกับมันเลย “ ยังไง มีซื้อของให้กันด้วย” ทันทีที่เดินมาถึงบ้าน มันก็ยิงคำถามทันที “เร็วเล่าๆๆๆ มีซื้อสร้อยให้ด้วย แพงอีกต่างหาก” ฉันถอนหายใจแรง จี้ถามอยู่ได้มึงเนี่ยนะไม่รู้สักเรื่องจะได้มั้ย “ค่าพายเรือ ฉันพายเรือพาหมอนี้ไปถ่ายรูปในคลองมา” “ค่าตัวมึงนี่แพงเนอะ 790 ยังกับทัวร์ vip” “ จริงๆ ตกลงกันไว้ 1000” “อีหน้าเงิน เป็นกูนะ จัดให้ฟรีๆ แถมจะพายให้ออกไปถึงทะเลจีนแดงเลย เอ๊ะๆ แต่กูเห็นมึงตั้งใจฟังตอนกูถามเค้าว่ามีแฟนยัง แถมหน้าแดงเหงื่อแตกซิกตอนเค้าตอบว่าไม่มี” “อะไร!!!” หน้ามันร้อนวูบขึ้นมาอีครั้ง ฉันหันหน้าหนีเฟิร์นไม่อยากให้มันมอง เป็นอะไรวะเนี่ย แต่มันจับไหล่ฉันหมุนกลับไปทางมัน “ มึงชอบพี่เค้าใช่ปะ” “จะ จะบ้าหรอ คนยังงั้นอะนะ ปากก็หมา หน้าตาก็โรคจิต” “หรอปากหมา ตรงไหนเค้าออกจะพูดจาดี หน้าตาโรคจิต ตรงไหนวะ มึงโกหกไม่เนียนเลยนะ เอ๊ะๆๆ หน้ามึงแดงๆ นะเนี่ย” มันว่ายิ้มๆ มึงจะแซวกูอีกนานมั้ยแค่นี้ก็แย่แล้วโว้ย “กูช่วยจีบเอาปะ” “ไม่เอา กูไม่ได้ชอบ” “ มึงไม่เอากูเอานะ” ฉันนยืนนิ่งมองหน้ามัน ตอบไปดิไม้ ตอบไปว่า แล้วแต่ ขยับปากตอบสิวะเฮ้ย!! “นิ่งเลย นี่ไง มึงชอบเค้า” “กูไม่ได้ชอบ” “อะๆ ไม่ชอบก็ไม่ชอบ กูเตือนไว้เลยนะ ชอบก็รีบบอกเค้าไป เค้าไม่ได้อยู่ที่นี่ มัวช้าเค้ากลับไปแห้วเลยนะมึง”
Free reading for new users
Scan code to download app
Facebookexpand_more
  • author-avatar
    Writer
  • chap_listContents
  • likeADD