เจ้าเหวินหลงยืนมองสภาพแออัดบนถนนหนานจิง นักท่องเที่ยวชาวต่างชาติและประชาชนต่างก็เดินไปให้แน่นถนนไปหมด ไม่เข้าใจเลยว่าเพราะเหตุใดลัลนาถึงชวนเขาออกมาเดินในสถานที่มีคนพลุ่กพล่านขนาดนี้ ตอนแรกเขานึกว่าลัลนาจะชวนเขาไปทานอาหารตามภัตตาคารหรูๆ เสียอีก ที่ไหนได้หญิงสาวกลับชวนเขามาเดินถนนหนานจิง นี่เป็นครั้งแรกเลยที่ผู้หญิงพาเขามาหาอะไรทานในสถานที่แบบนี้ ขณะที่ลัลนามองความคึกคัก แออัดไปด้วยนักท่องเที่ยวชาวต่างชาติ และประชาชนชาวจีนที่ออกมาจับจ่ายใช้สอย ซื้อของบนถนนหนานจิงเป็นตาประกาย
“คนเยอะชะมัดเลย”
“ก็คนเยอะน่ะสิหนูหยก นี่มันย่านชอปปิงนะหนูหยก แน่ใจเหรอว่าพวกเราจะหาอะไรทานกันที่นี่”
“ใช่สิ อย่าบอกนะว่าคุณไม่เคยเดินเที่ยวแถวนี้”
“บอกตามตรงเลยนะหนูหยก นี่เป็นครั้งแรกที่ฉันได้มาเดินที่นี่”
“พูดเป็นเล่น” ลัลนาเอียงหน้ามองคนข้างกายอย่างแปลกใจ เป็นไปได้อย่างไรที่เขาไม่เคยเดินเที่ยวบนถนนหนานจิง ทั้งโ
