ลัลนาเม้มปากอย่างไม่ชอบใจนักกับการตัดบทไปแบบนี้ของอีกฝ่าย เธอไม่เคยคุยกับเขารู้เรื่องเลยสักครั้ง พอเธอเริ่มเข้าเรื่องเขาก็มักจะบ่ายเบี่ยง เปลี่ยนประเด็นไปเรื่องอื่นทันที สุดท้ายก็คุยกันไม่รู้เรื่อง เฮ้อ!...คนแก่เข้าใจยากแบบนี้ทุกคนหรือเปล่าหนอ
“คุณไม่กลับไปทำงานเหรอ”
“ฉันเคลียร์งานเสร็จหมดแล้ว พรุ่งนี้ฉันจะพาหนูหยกทัวร์เซี่ยงไฮ้”
“คุณพูดจริงหรือเปล่า”
“พูดจริงสิ ฉันจะโกหกหนูหยกไปทำไมล่ะ” ชายหนุ่มตอบขยับตัวขึ้นไปนอนหนุนตักสาวน้อยคนงามหน้าตาเฉย แขนทั้งสองข้างเลื่อนขึ้นไปโอบรอบเอวคอดกิ่วเอาไว้แน่น
“คุณมานอนหนุนตักฉันทำไมเนี่ย หมอนก็มี เลิกทำตัวเป็นเด็กได้แล้วนะคุณเหวิน ลุกเดี๋ยวนี้เลยนะ”
ลัลนาโวยวายพร้อมกับดึงมือทั้งสองข้างของเขาที่กอดรัดเอวของเธออยู่ ทว่ายิ่งแกะออกชายหนุ่มก็ยิ่งออกแรงรัดมากขึ้น จนเธอแทบจะหายใจไม่ออก ดวงตาคู่สวยมองคนที่นอนคว่ำหน้าอยู่บนตักของเธออย่างหนักใจ เกือบสองอาทิ
