Out to be :: CHAPTER 3 เจ้าแผนการ [100%]
1682 Words
“ยินดีมั้ง” คำว่ายินดีของคิงทำให้ฉันเม้มริมฝีปากตัวเอง ไม่มีหึงหวงฉันสักนิดเลยเหรอ “เจอใครที่เหมาะสมกับเธอ ฉันก็ยินดี”
“แล้วนายล่ะ”
“เธอก็รู้ ฉันไม่เคยคิดเรื่องคบกับใคร” แม้แต่กับฉันด้วยสินะ นิสัยของคิงคล้ายกับหว่านไปเรื่อย ไม่จริงจังกับใครคล้ายกับความสัมพันธ์เป็นแบบหว่านเศษขนมปังไม่หยุดอยู่ที่คนไหนและไม่หยุดที่ใคร สมองของคิงไม่คิดเรื่องการคบหาและไม่คิดจะชอบใครด้วย รวมไปถึงฉัน “ยังไงฉันก็ไม่ทิ้งเธอหรอก ผิง”
รู้ว่าไม่ทิ้งก็เหมือนกับไม่ทิ้งผู้หญิงคนอื่นที่อยากนอนกับคิงด้วยเหมือนกันนั่นแหละ ฉันรู้ดีว่าความสัมพันธ์ของเรามันไม่มีอะไรคืบหน้าและไม่มีวันด้วย หากแต่ว่าก็อยากให้สถานะมันชัดเจนทว่าก็ทำอะไรไม่ได้ ถึงฉันต้องการมากแค่ไหนถ้าคิงไม่ตกลงทุกอย่างก็จบ
“เป็นแบบนี้ก็ดีแล้วไม่ใช่เหรอ?” ถึงคิงจะไม่ได้มองฉันเป็นผู้หญิงที่อยากมีเซ็กซ์ด้วย เขาก็ทำกับฉันมากกว่าผู้หญิงคนอื่นที่ได้รับ หากแต่ว่ากับผู้หญิงที่ชื่อโรสฉันเองก็ไม่แน่ใจเหมือนกัน ดูเหมือนคิงกับโรสเข้ากันได้ดีมากจนบางทีฉันก็แอบคิดว่าที่เคยอยู่เป็นคนแรกๆ จะกลายเป็นคนที่สองต่อจากเธอน่ะสิ “หรือเธอไม่อยากอยู่ใกล้ๆ ฉัน”
“ไม่ใช่นะ” ราวกับรู้จุดอ่อนฉัน คิงมักจะถามแบบนี้ตลอดว่าเธอไม่อยากอยู่กับฉันเหรอ? หรือไม่อยากให้ฉันอยู่ในชีวิตเธอแล้วใช่ไหม คำตอบคือไม่อยู่แล้ว ทุกวัน ทุกเวลาและทุกนาทีฉันอยากมีเขา “วันหยุดเราไปดูหนังกันไหม”
“ไม่ได้ ฉันต้องทำงานที่อู่พ่อเธอ” หากแต่ว่าพอชวนไปเดตทีไรคิงก็ปฏิเสธฉันอยู่ตลอด “เอาไว้ชดเชยให้ที่ห้อง”
“วกมาเรื่องนี้อีกแล้ว นายก็รู้ว่าฉันไม่เคยอยากได้แค่เซ็กซ์จากนาย”
“ไม่อยากได้จริงเหรอ?” คิงเอื้อมมือมาบีบปลายคางฉันให้หันไปเผชิญหน้ากับเขา ดวงตาคมกวาดมองทั่วใบหน้าและมาหยุดตรงกลีบปากบางสีชมพูเฉดที่ฉันทาลิปสติกอยู่ทุกวัน “แน่ใจว่าไม่อยากได้ฉัน”
“ก็ใช่น่ะ... อื้ม!”
ยังพูดไม่ทันจบประโยคคิงก็กดจูบลงมาทันทีอย่างแนบแน่น จนฉันทำอะไรไม่ได้นอกเสียจากหลับตาลงรับสัมผัสที่แสนร้อนแรงของเขาอย่างเต็มใจ คิงค่อยๆ บรรจงจูบอย่างดูดดื่มก่อนจะสอดแทรกเรียวลิ้นสากเข้ามากวัดเกี่ยวลิ้นของฉัน เพื่อตักตวงความหอมหวานในโพรงปากที่เขามักจะชอบตะโบมจูบฉันอย่างรุนแรงจนถึงขั้นฟันกระทบกันอย่างแรง
มือหนาทั้งสองข้างบีบเคล้นคลึงทรวงอกฉันก่อนจะปลดกระดุมเสื้อนักศึกษาออกและดึงบราเซียที่ห่อหุ้มทรวงอกใหญ่โตลงมากองใต้ราวนม จากนั้นคิงก็บีบก้อนเนื้อจนฉันครางประท้วงด้วยความเสียวซ่าน นิ้วมือของคิงบีบขยี้ยอดอกของฉันจนต้องคลายจูบออกส่งผลให้น้ำลายของเราสองคนไหลเยิ้มจากปลายลิ้น
“หัวนมแข็ง” คิงไล่จูบตั้งแต่พวงแก้มใสของฉันและขบเม้มใบหูเบาๆ หากแต่ว่าสร้างความวาบไหวให้ฉันร้อนรุ่มไปทั้งตัว โดยมีสายตาของฉันที่มองเขาด้วยแววตาที่หยาดเยิ้มเผยอปากครางเสียงหวาน “เอาตรงโซฟาเนี่ยล่ะ ขี้เกียจเข้าห้อง”
“ถุงยางฉันไม่ได้พกมา”
“ห้องฉันมี” คิงล้วงมือเข้าไปใต้โซฟาและหยิบกล่องถุงยางขึ้นมาชูให้ฉันพลางยิ้มกริ่ม “แบบมีปุ่มพอดี”
“!”
“ได้ลองสักทีนะผิง” ฉันลอบกลืนน้ำลายพลางส่ายหน้าไปมา ไม่ใช่อะไรมันแบบอายยังไงบอกไม่ถูก ปกติใช้แบบมีกลิ่นกับแบบบาง พอคิงจะใช้แบบมีปุ่มฉันก็รู้สึกหน้าร้อนตัวร้อนไปหมดเลย “ไม่ต้องถอดชุด วันนี้ฉันจะเอาเธอคาชุดนักศึกษา”
ไม่พูดพร่ำทำเพลงคิงก็บรรเลงเพลงรักที่ทำให้ฉันสำลักความสุขแทบจะล้นอก แม้ตอนแรกจะแอบกังวลกับถุงยางแบบมีปุ่ม หากแต่ว่าพอทำจริงๆ กลับรู้สึกเสียวกว่าผิวเรียบอีกนะ เนื่องจากเป็นเหตุผลส่วนตัวยิ่งขนาดของคิงใหญ่และยาวเกินมาตรฐานด้วยแล้วมันก็ยิ่งเพิ่มความต้องการทางเพศให้สูงขึ้นไปอีก การที่คิงบอกจะเอาฉันคาชุดนักศึกษาเขาก็ทำมันจริงๆ นะ เราทำกันตรงโซฟาหลากหลายท่าทาง จนตะวันส่องแสงสว่างในช่วงบ่ายก็คล้อยตกลงตามกาลเวลา ยามนี้เขายกสะโพกฉันสูงขึ้นขณะกระหน่ำซอยเอวเข้ามาราวกับในอีกไม่กี่นาทีข้างหน้าคิงกำลังจะไปถึงฝั่งฝันพร้อมกับฉัน ยิ่งผิวถุงยางเป็นปุ่มขูดกับโพรงอ่อนนุ่มฉันก็ยิ่งครางเสียงดังลั่นห้อง
“ตะ แตกแล้วผิง!”
“อ๊าง”
คิงกระแทกเข้ามาเป็นจังหวะสุดท้ายส่งผลให้ฉันกระตุกเกร็งจิกนิ้วเท้าและตัวสั่นเล็กน้อยขณะที่เขากดตัวลึกเข้ามาในร่องกายที่ขมิบรัดเขาแน่น จากนั้นคิงก็ถอนตัวตนออกอย่างเชื่องช้าดึงถุงยางออกจากท่อนเอ็นมัดเป็นปมทิ้งมันลงบนพื้นที่ก่อนหน้านั้นมีถุงยางสองชิ้นที่กักเก็บน้ำขาวขุ่นเอาไว้ข้างๆ กัน คิงพลิกตัวฉันให้นอนหงายจับแท่งร้อนตีที่ปากฉันเพื่อให้อ้าอมทำความสะอาดด้วยความเต็มใจ มือขวาชักรูดเอ็นของเขาไปด้วยจนคิงกัดสันกรามแน่นที่มองหน้าฉันกำลังยั่วยวนเขาแบบไม่ได้ตั้งใจ
“ทำหน้าแบบนี้เดี๋ยวได้กระแทกอีกรอบ”
ฉันคลายปากออกจากท่อนเอ็น คิงก็ขยับไปนั่งคุกเข่าถ่างขาฉันออกกว้างทันทีด้วยความตกใจ จากนั้นก็ทำในสิ่งที่ฉันเองก็ไม่คิดว่าเขาจะทำมันหลังเสร็จสม ฝ่ามือหนายึดเอวบางของฉันไว้และโน้มใบหน้าซุกไซ้กลีบงามที่มีขนปิดรำไร ละเลียดชิมรสชาติของมันจำต้องเอื้อมมือไปจิกระบายความเสียวบนเส้นผมของคิง สองเท้ายกขึ้นลอยเด่นขณะที่คิงสอดเรียวลิ้นเข้าไปในช่องทางรักจ้วงแทงด้วยลิ้นที่แข็งแรงนับครั้งไม่ถ้วน กระทั่งคิงเลียจนฉันเสร็จสมไปอีกรอบเขาถึงโน้มตัวขึ้นมานอนทับบนตัวฉันโดยซุกหน้าลงตำแหน่งลำคอที่ชื้นไปด้วยเม็ดเหงื่อที่ผุดขึ้นตามกรอบหน้าเรียว
“อาบน้ำ จะพาไปกินก๋วยเตี๋ยว”
“พักสักแปบเถอะ ฉันไม่ไหวแล้ว”
ทำกับฉันตั้งแต่บ่ายยันค่ำ คิดดูว่าคิงจะแรงดีไปถึงไหนก็ไม่เข้าใจ ฉันอยากจะบ้าตายกับเขาวันละหลายๆ รอบ หากแต่ว่าพอเห็นเขาแบบนี้ก็ยิ่งทำให้กระชับอ้อมแขนที่กอดรัดแผ่นหลังกว้างอย่างแนบแน่น มันมีความสุขจริงนะแต่จะมีความสุขมากกว่านี้ถ้าหากเราสองคนได้คบหากันเป็นเรื่องเป็นราว
เมื่อนอนพักจนหายเหนื่อยเราก็ผลัดกันเข้าไปอาบน้ำชำระร่างกาย คิงเอาชุดนักศึกษาฉันไปปั่นแห้งและให้ฉันสวมเสื้อเชิ้ตสีดำของเขาตัวเดียวพาฉันออกมานั่งกินก๋วยเตี๋ยวหน้าคอนโด ฉันลอบมองใบหน้าหล่อเหลาที่เทน้ำอัดลมลงแก้วดันมันมาให้ฉันเพื่อรอก๋วยเตี๋ยวที่สั่งไปมาเสิร์ฟ
“พรุ่งนี้นายไปทำงานที่อู่กี่โมง?”
“เลิกเรียนบ่ายก็น่าจะไปเลย”
“กลับจากมหาลัยฉันจะซื้อโกโก้กับเค้กไปฝาก” รู้ว่าคิงชอบกินโกโก้เย็นมากมันเป็นของโปรดของเขาเลยก็ว่าได้
“ฉันยังคาใจเรื่องวันนี้” จู่ๆ คิงก็เกริ่นขึ้นมาก่อนจะหยุดพูดเพราะคนเสิร์ฟก๋วยเตี๋ยวเราสั่ง ฉันสั่งเย็นตาโฟเส้นใหญ่ส่วนคิงสั่งบะหมี่ต้มยำพิเศษไข่ยางมะตูม “เธอจำได้ไหมว่าเด็กช่างที่เอาผ้าเช็ดให้มันคือใคร?”
“ทำไมถึงสนใจเรื่องนี้”
“พวกนั้นจะคิดว่าเธอไปอ่อยมัน”
“คงไม่หรอก” ดูทรงแล้วเชสไม่ได้คิดแบบนั้นนะ “ไม่เห็นมีอะไรต้องคิดมากเลย”
“ฉันจะระแวงก็ไม่แปลก” คิงปรุงก๋วยเตี๋ยวและเงยหน้าสบตากับฉันด้วยสีหน้าเรียบนิ่ง “ตอนเคลียร์โดนไอ้โยตาม ก็เพราะไปช่วยไอ้แต้งท์เหมือนกัน”
“...”
“ถ้าจำไม่ได้ก็ไม่เป็นไร ระวังตัวไว้ก็ดี”
“เป็นห่วงก็บอก” ฉันอมยิ้มขณะคนเย็นตาโฟที่ไม่ต้องเติมน้ำตาลก็หวานแล้วล่ะมั้ง “ใช่ปะ”
“แล้วแต่จะคิด”
“ให้คิดเองงั้นคิดว่านายเป็นห่วง” คิงไม่สนใจคำพูดของฉันกลับเอาแต่ซัดก๋วยเตี๋ยวในถ้วยจนฉันยิ้มอย่างเอ็นดู ยื่นมือไปยีเส้นผมของเขาจนคิงปัดมือฉันออกเบาๆ เหอะ บางมุมก็ดูน่ารัก บางมุมก็ดูน่าตี เปรียบคิงเป็นแมวก็คงเป็นแมวดำตัวโตที่ขู่เก่งและมีมุมที่ชอบสันโดษ แต่อย่างน้อยก็ไม่เคยที่จะลืมเป็นห่วงเป็นใยคนดูแลอย่างฉัน
ถึงจะยังไม่ได้ครอบครองเจ้าแมวดำตัวโตนี้ก็ไม่เป็นไร แค่ได้ดูแลไปเรื่อยๆ แบบนี้ก็ดีใจแล้ว ที่เหลือก็ขึ้นอยู่กับเวลาว่าฉันจะสามารถทนกับความเฉยเมยเรื่องความสัมพันธ์ของเราได้มากน้อยแค่ไหน เมื่อนั้นฉันอาจจะปล่อยให้เจ้าแมวดำตัวนี้ได้ดูแลตัวเองหรือไม่ก็คงหาคนดูแลใหม่ ที่ไม่ใช่ฉันคนนี้...
*-------------------------------------------------*
- Writer
