Out to be :: CHAPTER 1 ภาพบาดตา [30%]
1436 Words
Out to be
:: 1 ::
ภาพบาดตา
เวลา 05.30 น.
“คิง”
“...”
“ตื่นได้แล้ว นายต้องไปแล้วนะ”
ใบหน้าหล่อเหลาหลับตาพริ้มไม่รู้สึกตัวแม้ว่าฉันจะปลุกเขาอยู่หลายครั้งก็ไม่มีท่าทีจะลืมตาขึ้นมา ก่อนที่จะหนีออกจากบ้านฉันไม่ทันจนพ่อมาเห็นเข้ามีหวัง... คิงได้ตายของจริงแน่
ไม่ใช่อะไรพ่อฉันไม่ได้เกลียดคิง ไม่ได้ไม่ได้ชอบคิง แต่พ่อไม่ชอบที่คิงมีเรื่องต่อยตีอยู่บ่อยครั้ง อาจจะเพราะเมื่อก่อนพ่อเคยเป็นเด็กช่างมาก่อนและมีนิสัยคล้ายกับคิงมากๆ ท่านไม่อยากให้คิงต้องมามีจุดจบเหมือนกับท่านทั้งเรื่องของครอบครัว เรื่องความรักรวมไปถึงเรื่องอนาคตของตัวเอง พ่อฉันเรียนไม่จบต้องออกมาเปิดอู่ซ่อมรถ ได้รักกับผู้หญิงคนหนึ่งแต่ถูกครอบครัวกรีดกันเพียงเพราะว่าพ่อทำตัวเละเทะและไม่มีอนาคตที่ดี พอพ่อไม่ได้เรียนต่อก็อาศัยรับจ้างตามอู่และสุดท้ายก็เก็บเงินจนเปิดอู่เป็นของตัวเองและได้เจอกับแม่ของฉัน
พ่อมักจะมองเสมอว่าการต่อยตีไม่ได้ช่วยทำให้ท่านรู้สึกดี แถมยังสูญเสียทุกสิ่งทุกอย่างไป ดังนั้นพ่อไม่อยากเห็นคิงเป็นแบบนั้นก็เลยมักจะไม่พอใจที่เห็นคิงมาทำงานทั้งที่หน้าช้ำตัวช้ำและสั่งห้ามฉันเลยว่า ‘เลือกผู้ชายสักคน ควรเลือกผู้ชายที่มีอนาคตมากกว่าคิง’
มันไม่เหมือนกันไงพ่อ... ผู้ชายที่มีอนาคตกับผู้ชายที่ผิงชอบ มันคนละคนกันและมันก็คงไม่มีวันนั้นด้วยที่ผิงจะเปลี่ยนใจไปจากผู้ชายคนนี้ ถึงคิงจะดูเป็นเด็กหัวรั้นและหัวดื้อแบบสุดๆ ต่อยตีก็เก่งที่หนึ่งทว่าความดีของคิงน่ะมีมากเลยนะ คนอื่นอาจจะไม่เห็นแต่ฉันคนนี้เห็นเป็นงานประจำ
“นายไม่ลุก ฉันจะเอานมอุดจมูกนายให้ตายคาอกเลยคอยดูสิ”
“เอามายัดที่ปากดีกว่า” ดวงตาของฉันเบิกกว้างขึ้นทั้งที่พูดพึมพำกับตัวเอง แต่เขาดันได้ยินแถมลืมตามองฉันพลางอ้าปากและชี้นิ้วไปที่ปากตัวเองอีกต่างหาก “มาดิ”
“พอเลย ลุกได้แล้ว!” ตีมือลงบนแผงอกแกร่งที่มีรอยสักและรอยแผลเป็นจากการโดนตี ทั้งรอยเขียวช้ำบนตัวเขาแทบจะหาผิวเนื้อดีๆ ไม่เจอเลยให้ตายสิ ฉันลุกขึ้นนั่งโดยเอาผ้าห่มปิดตรงบริเวณหน้าอกไว้ มองร่างสูงที่ลุกขึ้นนั่งพลางยกมือเสยเส้นผมสีดำสนิทขึ้นไป
และมีอีกสิ่งหนึ่งนะที่ฉันได้เห็นคิงในมุมอื่นที่คนอื่นไม่เห็น ก็คงจะเป็นมุมเหมือนแมวสีดำตัวโตที่ชอบขู่เจ้าของอยู่เรื่อยไง แมวดำตัวนี้มันน่าตีให้หายมันเขี้ยว แถมชอบพูดจาดิบเถื่อนใส่ฉัน พูดมากและปากจัดเป็นที่สุด ใบหน้าหล่อเหลาคมคายมีดวงตาคมนัยน์สีดำสนิทราวกับพอใครได้จ้องมองก็พร้อมดำดิ่งไปพร้อมเขาราวกับถูกมนต์สะกด ริมฝีปากแดงคล้ำหยักได้รูปทรงสวยงามและจมูกโด่งเป็นสันรับกับใบหน้าของเขา ทุกอย่างบนตัวของคิงไม่มีตรงไหนที่มีที่ติ
ยกเว้นก็แต่... รอยแผลเป็นกับรอยตี รอยฟัน รอยต่างๆ ที่เกิดจากการไปต่อยตีเนี่ยล่ะที่ทำให้ไม่น่ามอง ถึงจะดูเย็นชาไปบ้างตามประสาเด็กกำลังโตก็เถอะนะ ไม่ว่าจะมุมไหนของคิงก็ดูน่ารักสำหรับฉันไปหมด
“ไปอาบน้ำก่อนก็ได้ วันนี้พ่อน่าจะยังไม่ตื่น”
“ทำไม?”
“อู่เปิดแปดโมงเช้า พ่อฉันคงไม่รีบตื่นตั้งแต่เช้ามืดมาเปิดอู่หรอกมั้ง” คิงเลิกคิ้วขึ้นพลางหันมามองฉันและเอื้อมมือมาบีบปลายคาง เอนเอียงองศาเพื่อมองอะไรสักอย่างตรงลำคอฉัน “อะไร?”
“ผลงานฉัน สวยดี” มึนงงไม่น้อยขณะมองคิงที่ลุกขึ้นจากเตียงและหยิบผ้าขนหนูของฉันที่พาดตรงราวตากข้างห้องน้ำเข้าไป พอประตูปิดลงฉันก็เลยหยิบกระจกมาส่องดูปรากฏว่าเขาทำรอยที่คอฉันไว้ เป็นรอยสีกุหลาบที่ทำจนเข้มดวงใหญ่ด้วย บ้าจริง!
“ทำรอยทำบ้าอะไรของเขา”
ฉันเอาผ้าขนหนูสีขาวมานุ่งกระโจมอกและเก็บซองถุงยางกับถุงยางที่ใช้งานแล้วถูกมัดเป็นปมกักเก็บน้ำขาวขุ่นที่คิงปลดปล่อยออกมาเยอะทิ้งลงถังขยะ ต้องเอาขยะในห้องไปทิ้งเองก่อนไปเรียนไม่งั้นแม่เข้ามาในห้องมีหวังความแตกแน่ ถึงแม่จะไม่เข้าห้องฉันโดยพลการก็ใช่ว่าจะไม่เข้ามาดูแลความสะอาดให้นี่นา
นั่งรอคิงออกจากห้องน้ำหลังจากอาบน้ำเสร็จเรียบร้อย ในห้องน้ำก็คือมีอุปกรณ์สำหรับล้างหน้าแปรงฟันทิ้งไว้ให้เขาด้วย เพราะเผื่อเขาชอบมาแบบเมื่อคืนนี้ไง อยากจะบ้าตาย! มาตอนที่ฉันกำลังแต่งนิยายอยู่เลย ถึงเขาจะเคยขอลองอ่านแต่อย่างหวังว่าฉันคนนี้จะให้เขาได้อ่านนะ ไม่มีวันนั้นซะหรอกเพราะถ้าเขาได้อ่านเขาก็ต้องหัวเราะเยาะฉันแน่เลยที่...
เอาเรื่องจริงของเราสองคนไปใส่ไว้ในนิยายรักที่ฉันแต่งลงเว็บจนมีผู้ติดตาม คนอ่านเยอะทุกวันแถมยังรออ่านตอนต่อไปอย่างใจจดใจจ่ออีกต่างหาก
“แวะหาไปหาที่วิทยาลัยได้หรือเปล่า?”
“อย่าไป” คิงรีบปฏิเสธทันทีที่เช็ดผมสีดำสนิทของตัวเองจนแห้ง “เคยบอกแล้ว”
“ก็อยากเอาของกินไปให้”
“ให้ที่อู่ก็ได้” ก็พอจะรู้ว่าคิงไม่อยากให้คู่อริเห็นว่าเขามีคนรอบข้างเป็นใคร มันไม่ปลอดภัยไงเพราะพี่เคลียร์พี่สาวของคิงก็เลยโดนกระทำมาก่อนหน้านั้น แทนที่คิงจะหยุดแต่ก็ไม่เลย ไม่คิดจะหยุดด้วยซ้ำราวกับมันอยู่ในสายเลือดของเขาเรื่องต่อยตี ยกพวกไปรุมคู่อริเนี่ย
“ถ้าเลิกต่อยตีฉันก็คงไปหานายได้”
“...”
“ไม่เลิกสักทีทั้งที่พี่เคลียร์ก็โดนหนักขนาดนั้น นายน่าจะคิดได้แล้วนะคิง”
“ผิง อย่าทำตัวเหมือนเคลียร์ได้ไหม?” น้ำเสียงเข้มแหบพร่าตวาดใส่ฉันจนต้องหยุดชะงักคำพูดของตัวเอง “ฉันจะเป็นยังไงมันก็เรื่องของฉัน แต่อย่าพูดให้ฉันหยุดเรื่องนี้ทั้งที่มันไม่มีวัน”
“ต้องรอให้สูญเสียก่อนเหรอถึงจะหยุด”
“เธอไม่ใช่แม่ฉันนะผิง”
“ฉันรู้”
“แล้วก็ไม่ใช่เมียด้วย เลิกบ่นฉันสักที ฉันรำคาญ”
“ฉันแค่เป็นห่วง”
“เธอไม่ใช่เจ้าของชีวิตฉัน”
คิงพูดจบก็หยิบเสื้อช้อปสีเทาสวมและเปิดหน้าต่างเตรียมตัวปีนออกจากห้องฉันเพื่อกลับห้องของตัวเอง ก่อนที่พ่อจะตื่นขึ้นมาเห็นเรื่องของเราที่มันเป็นได้เพียง ‘ความลับ’ ของเราทั้งคู่ คิงต้องการมีเซ็กซ์ก็แค่มาหาฉัน ทุกอย่างเกิดขึ้นก็เพราะฉันชอบเขาฝ่ายเดียว โดยที่ยอมทุกอย่างเพื่อรั้งคิงไว้ สุดท้ายมันไม่ได้ผลและฉันก็ยังคงเชื่อมั่นว่าความดีที่ฉันมีให้คิง ทุกอย่างที่ทุ่มเทให้กับเขาจะทำให้คิงเปิดใจยอมรับฉันให้ได้ ฉันไม่ยอมแพ้เขาหรอก...
มองร่างสูงที่กระโดดออกจากหน้าต่างไป ก็ตกใจรีบชะโงกมองลงไปเห็นร่างสูงเดินออกจากสนามหญ้าด้านหลังทะลุกับอู่ซ่อมรถที่อยู่ข้างหน้าพร้อมเดินหลีกหนีกล้องวงจรปิดภายในอู่ที่คิงรู้ทุกซอกทุกมุม
“เด็กบ้า สูงขนาดนี้กระโดดลงไปดีคอไม่หักตาย” เล่นกระโดดลงไปแบบไม่สนใจว่าคอหรือขาจะหักด้วยซ้ำ แข็งแรงเพราะตีบ่อยสินะ พอคิดได้แบบนี้ฉันก็ปิดหน้าต่างทิ้งตัวลงนอน
‘เธอไม่ใช่เจ้าของชีวิตฉัน’
แต่นายน่ะ... เป็นเจ้าของชีวิตของฉันนะ คิง
[30%]
*---------------------------------------------------------*
- Writer
