Out to be
:: 6 ::
ถ้าหากมีคนมาจีบฉัน นายจะทำยังไง?
ด้วยเพราะชุดที่สวมมันค่อนข้างอึดอัดฉันก็เลยถอดและสวมเสื้อเชิ้ตสีขาวของคิงแทน หลังจากที่โรสกลับไปฉันก็เลิกคิดคำพูดของหล่อนที่ไม่ได้มีน้ำหนักหรือมีผลอะไรต่อชีวิตของฉัน ดังนั้นก็เลยทำความสะอาดห้องให้กับคิงและแบกตะกร้าสานไม้ที่มีเสื้อผ้าของคิงมายังห้องซักผ้า ฉันนั่งคุกเข่าแยกผ้าสีกับผ้าขาวเพื่อแยกปั่น เนี่ยพอพี่เคลียร์ไม่อยู่ใครจะทำให้เขาล่ะถ้าไม่ใช่ฉัน เห็นแล้วมันอดไม่ได้บอกตามตรงปล่อยให้เครื่องทำงานฉันก็ลุกขึ้นมาใช้เครื่องดูดฝุ่นดูดบนพื้นทุกซอกทุกมุม
แกร๊ก~
เสียงประตูหน้าห้องดังขึ้นก่อนจะเป็นเสียงติ๊ดๆ ที่เปิดปิดแบบอัตโนมัติ ฉันปิดเครื่องดูดฝุ่นมองว่าจะเป็นใครมาถ้าไม่ใช่คิงก็คงเป็นพี่เคลียร์ หากแต่ว่าพอร่างสูงใหญ่คุ้นตาเปิดประตูเข้ามา ดวงตาของฉันก็เบิกกว้างขึ้นทันทีด้วยความตะลึงกับภาพตรงหน้า
“มานานแล้วเหรอ?”
ฉันแทบจะไม่ได้ฟังคำถามของคิงเลยแม้แต่นิด เพราะกำลังเพ่งพิศคนตรงหน้าที่หลุบสายตามองรองเท้าหุ้มข้อสีดำที่ถอดออก พูดอะไรไม่ออกได้แต่ยืนจ้องหน้าคิงนิ่งๆ จนเขาเงยหน้าสบตากับฉัน
“อะไร?”
“คิงจริงปะเนี่ย”
“ไม่ใช่ฉัน แล้วจะใคร”
คิงเอ่ยถามด้วยน้ำเสียงราบเรียบ หากแต่ว่าฉันกลับรู้สึกเหมือนหัวใจกำลังทะลุทะลวงออกจากหน้าอกซ้ายเมื่อเห็นคิงแปลกตาออกไปจากเดิม ใช่ทุกคน คิงเปลี่ยนไปมากไม่ใช่แค่ไปตัดผมให้สั้นลง แต่ว่าเขาน่ะ... ย้อมผมด้วย! คิงที่เคยมีผมสีดำสนิทขลับกับผิวขาวคล้ำๆ เล็กน้อย ณ ตอนนี้คิงตรงหน้ากลายเป็นหนุ่มหล่อสไตล์แบดบอยกว่าเดิมคือเขาย้อมผมของตัวเองทั้งหัวให้เป็นสีควันบุหรี่ แน่นอนว่ามันเข้ากับใบหน้าหล่อเหลาอย่างมากเครื่องหน้าของคิงก็คือหล่ออยู่แล้วไงทุกคน พอย้อมผมสีนี้ปุ๊บมันดีมากจนฉันตกใจหัวใจเต้นแรงมาก
“ใครให้ย้อม?”
“อยากย้อมเอง”
“ทำไมถึงเลือกสีนี้”
“มันไม่ดีหรือไง” คิงถามพลางเอามือจับเส้นผมของตัวเองที่ไม่ได้แค่ย้อมปลายๆ ไง แต่ย้อมทั้งหัวเลยแถมยังเซตผมขึ้นรับกับใบหน้าหล่อคมคาย คิ้วโก้งสวยได้รูปไหนจะริมฝีปากแดงคล้ำที่เกิดจากการสูบบุหรี่บ่อย จมูกโด่งเป็นสันและแพขนตายาวเป็นแพ สันกรามคมกริบไหนจะรอยสักตรงลำคอ ใบหูทั้งสองข้างก็เจาะหูก่อนหน้านั้นเป็นลุคเด็กช่างสุดเท่ มาตอนนี้กลายเป็นลุคแบดบอยแต่มองยังไงคิงก็ยังเป็นเด็กช่างอยู่ดีราวกับมันอยู่ในสายเลือดของเขาไปแล้ว
“เข้ากับหน้านายมาก” ในที่สุดก็หลุดจากภวังค์ความคิดของตัวเองมาจนได้สักทีนะขนมผิง เอาแต่มองเขาและชมในใจไม่ขาดปากขนาดนี้ ให้ตายสิ! เขาจะหล่อไปถึงไหนกันล่ะเนี่ย หล่อเหมือนพระเจ้าตั้งใจปั้นใบหน้า รูปร่างและท่าทางแบบนี้ออกมาอย่างรังสรรค์ คิงถึงได้ออกมาดูดีไปหมดไม่ว่าจะขยับตัวไปทางไหนหรือกำลังจะทำอะไร ยิ่งเขาถอดเสื้อยืดสีขาวออกเผยให้เห็นแผงอกแกร่ง กล้ามเป็นมัดๆ บวกกับรอยสักตรงแผงอกและหลังกว้างอีก
“ฉันไปอาบน้ำก่อน” ฉันมองตามคิงที่เปิดประตูห้องนอนเข้าไป แต่ยังไม่ได้เข้านะเพราะเขาชะงักตัวเองไว้และหันมามองฉันที่ยังคงจ้องเขาตาไม่กระพริบ “วันนี้ไปดูหนังมาเป็นไง”
“ก็ดี”
“แล้วถอดชุดที่ใส่ทำไม?”
“มันอึดอัด ฉันว่าคงไม่เหมาะกับฉันหรอก ชุดสไตล์แบบนั้นอะ” มันยังไงก็ไม่รู้ดิ ไม่มีความมั่นใจที่จะสวมใส่มันเลย แต่ก็กลัวจะทำให้น้ำหนึ่งเสียน้ำใจที่อุตส่าห์อยากให้ฉันเปลี่ยนสไตล์การแต่งตัว
“ก็เหมาะกับเธอดี” จู่ๆ คิงก็พูดขึ้นมาทำให้ฉันขมวดคิ้วสบตากับเขาที่จ้องหน้าฉันนิ่ง “อย่าโป๊มากเป็นพอ”
“หมายถึงยังไง?”
“หมายความตามที่พูด” เอาอีกละ พูดไม่เคลียร์ไม่ชัดฉันจะไปตรัสรู้ได้ไหมว่าที่คิงพูดมันหมายถึงอะไรอะ!
“งง”
“แต่งตัวโป๊ระวังคนอื่นจะมองว่าเธอไปอ่อยเขาไง”
“ฉันไม่ได้อ่อยสักหน่อย” ทำไมถึงชอบพูดว่าฉันอ่อยคนอื่นด้วยเนี่ย ทั้งๆ ที่ไม่ได้ทำอะไรเลยตั้งแต่ยื่นผ้าเช็ดหน้าให้เชสแล้ว คิงก็หาว่าฉันไปอ่อยเขาทั้งที่ทำเพราะความสงสารกับขี้เสือกของตัวเองไง ถึงได้โดนเชสมัดมือชกขนาดนั้น “แต่งตัวแบบไหนก็ไม่ควรถูกมองว่าอ่อยหรือเปล่า”
“งั้นก็อย่าแต่งโป๊”
“โป๊ตรงไหน?”
“ทุกตรง” แล้วไอ้ทุกตรงของคิงมันมีตรงไหนบ้างล่ะ กำลังจะเอ่ยปากถามคิงก็ไม่รอให้ฉันพูดเขาก็ปิดประตูใส่หน้าฉันทันที จนยกหมัดขึ้นอยากจะทุบหลังเด็กบ้าคนนี้ให้หักซะจริง ฉันเบ้ปากใส่เขาและดูดฝุ่นในห้องจนเสร็จเรียบร้อยก็เข้าไปในห้องซักผ้าอีกครั้งเพื่อปั่นให้สะอาดเตรียมตัวตากที่นอกระเบียงที่มีพื้นที่ให้ตากผ้า
เมื่อทำความสะอาดห้องและตากผ้าให้คิงเรียบร้อยฉันก็เดินมาทิ้งตัวลงนั่งบนโซฟาดื่มน้ำเย็นชื่นใจให้หายเหนื่อย เปิดทีวีดูไปเรื่อยเปื่อยกระทั่งคิงออกจากห้องน้ำมีเพียงผ้าขนหนูสีขาวพันเอวแค่ผืนเดียวเท่านั้น ส่วนผมเขาก็ไม่ได้สระหรอกนะเนื่องจากเพิ่งไปนอนสระตัดและย้อมมาสดๆ ร้อนๆ เขาเดินมาทิ้งตัวนั่งข้างฉัน
“เย็นพวกไอ้แต้งท์จะมา”
“อืม ฉันก็พักสักแปบเดี๋ยวก็จะกลับเหมือนกัน”
“ไม่ต้อง ค้างที่ห้อง”
“จะให้ค้างได้ไง เพื่อนนายมานะ”
“แล้วเป็นอะไร เธอก็รู้จักพวกมัน ไม่งั้นก็นอนในห้องไป” คิงหันมามองค้อนฉันที่ถอนหายใจพลางชันเข่าขึ้น “เป็นอะไรอีกล่ะ มีอะไรก็พูด”
“ก่อนหน้าที่นายจะมา โรสแวะมาหานายที่ห้อง”
“มาทำไม?”
“ฉันจะไปรู้เหรอ หล่อนบอกคิดถึงนายก็เลยมาหา” ฉันมองค้อนคิงที่มองหน้าฉันอยู่ก่อนแล้ว บ้าจริง! ฉันใจเต้นกับคิงขนาดนี้เพราะสีผมแน่นอน ย้อมสีเทาควันบุหรี่หล่ออะไรแบบนี้ก็ไม่รู้ดิ “นัดหล่อนมาไม่ใช่ไง”
“นัดที่ไหน ฉันไม่รู้ว่าโรสจะมา”
“...”
“งี่เง่าอีกแล้วนะผิง” เอะอะก็หาว่าฉันงี่เง่า ไม่รู้เหรอว่าที่ฉันเป็นอยู่ตอนนี้คือหึงเขาอยู่ ซึนอะไรขนาดนั้นก็ไม่รู้
“หล่อนชอบนาย”
“ฉันไม่ได้ชอบโรส จะให้บอกอีกกี่ครั้งแค่เซ็กซ์” รู้ว่าแค่เซ็กซ์และคิงก็ไม่มีวันชอบหล่อน รวมถึงไม่ชอบฉันด้วย
“ถามอะไรหน่อยสิ” ถึงคิงจะไม่อยากตอบ แต่เขาก็ไม่เคยปฏิเสธที่จะไม่ฟังคำถามของฉันนะ ฟังแต่จะตอบไหมก็อีกเรื่อง ดังนั้นด้วยความอยากรู้ว่าคิงจะรู้ยังไงถ้า... “ถ้ามีคนมาจีบฉัน นายจะทำยังไง?”
“จะให้ทำยังไง เขาจีบเธอไม่ได้จีบฉัน” ดูคำตอบของเขาดิ มันน่าให้ฉันโกรธไหมล่ะ ฉันถอนหายใจฟึดฟัดและขยับมานั่งพิงพนักโซฟาตามเดิม
“ถือว่าฉันไม่ได้ถามก็แล้วกัน”
“มีคนมาจีบหรือไง?” เอาจริงฉันไม่เคยบอกคิงหรอกนะว่ามีผู้ชายหลายคนมาจีบฉัน และโดนปฏิเสธไปเสียหมดยกเว้นก็แต่เชสคนเดียวที่ไม่ยอมถอยและพร้อมเดินหน้าต่อด้วยซ้ำ
“แค่สมมุติ”
“เจอผู้ชายที่ดีก็ดีใจด้วย” คำตอบของคิงทำให้ฉันหันไปสบตากับเขา “แต่ถ้าเจอคนไม่ดี ให้รีบออกห่าง”
“...”
“เข้าใจนะผิง” แค่นี้เองเหรอ? ไม่หึงฉันสักนิดเลยหรือไง ไม่คิดจะหวงกันหน่อยเหรอถ้าสมมุติมีคนมาจีบและฉันตกลงปลงใจคบกับเขา คิงจะรู้สึกยังไงบ้างปล่อยให้มันเป็นไปแบบนี้จริงๆ เหรอ? ทั้งที่เขาเองก็รู้อยู่แก่ใจว่าฉันชอบเขา คงคิดว่าฉันไม่เปลี่ยนใจจากเขาเหรอ บางทีความรู้สึกของคนเรามันก็เปลี่ยนกันได้เสมอนะ ยิ่งถ้าโดนเฉยเมยสู้อย่างไม่มีความหวังแล้ว ถ้าเจอคนที่ทำให้ฉันมีความหวังอีกครั้ง ฉันตีตัวออกห่างคิงจะรู้สึกเสียใจไหมที่ปล่อยฉันให้หลุดมือ
“อืม” พยักหน้ารับและครุ่นคิดว่าถ้าฉันตกลงเปิดใจให้กับใครสักคน คิงจะรู้สึกยังไงบ้างนี่คือสิ่งที่ฉันอยากรู้มาตลอด แต่ก็ไม่กล้าที่จะเล่นกับความรู้สึกของใครทั้งนั้น เพราะตอนนี้ฉันถูกคิงเล่นกับความรู้สึกไปแล้วเลยไม่อยากให้ใครต้องมาเจ็บปวดเหมือนกับฉัน แม้แต่เชสเองก็ตามที
“แล้วเจอหรือยัง ผู้ชายที่ดีคนนั้น”
“ไม่เจอ” สบเข้ากับดวงตาคมที่จดจ้องมองไม่วางตา “เจอแต่นาย”
“ฉันไม่ดี”
“นายดีสำหรับฉัน” ถึงในสายตาของพ่อหรือของคนอื่นๆ คิงจะไม่ได้ดูดีเป็นเด็กช่างเกเร เที่ยวไล่ตีไล่ต่อยกับเด็กช่างต่างสถาบัน หากแต่ว่าอย่างที่เคยบอกมุมอื่นของคิงบางคนไม่เคยได้เห็น แต่ฉันเห็นไง
“ทำไมเธอถึงชอบฉันผิง” เป็นคำถามที่คิงอยากรู้มาตลอด “บอกตามความจริง”
“ก็เคยบอกไปแล้ว”
[50%]
*-----------------------------------------------*