“นังอัลรีน่า”
รวีพรขยับเข้าหาพร้อมกับเงื้อมือขึ้นสูง แต่ก็ต้องชะงักอยู่กลางอากาศ เมื่อเจอสายตาของอัลรีน่าที่จ้องตอบไม่วางตาและชูกำปั้นขึ้นให้เห็นเช่นเดียวกัน
“อ๊ะ! อ๊ะ! อย่านะคะไม่ใช่คุณคนเดียวที่มีมือ หากคุณตบมาฉันได้ต่อยกลับคืนแน่”
เฟรดร์ดิโค้ถึงกับสำลักหัวเราะ เพราะเคยเจอฤทธิ์กำปั้นของอัลรีน่ามาแล้ว เรียกว่าหนักเอาการพอได้เห็นเดือนเห็นดาวลอยอยู่ตรงหน้า
เมื่อเจอคนจริงอย่างอัลรีน่ารวีพรก็ชักจะหวาดๆ เหมือนกัน และเพื่อไม่ให้เสียฟอร์มที่ตัวเองถูกพนักงานต้อนรับตอกจนหน้าหงาย รวีพรจึงรีบตัดบทตามแบบฉบับของตัวเอง
“ฉันไม่เอาพิมเสนไปแลกกับเกลือแล้ว จะเปิดห้องอเมทิตส์ให้ฉันได้หรือยัง”
“ไม่...เปิด...ให้” อัลรีน่ายกมือกอดอก เน้นคำพูดทีละคำอย่างชัดเจน
รวีพรอย่างจะร้องกรี๊ดให้สาแก่ใจ แต่สิ่งที่ทำได้ตอนนี้คือการถลึงตาที่แดงก่ำจ้องมองหญิงสาวตรงหน้า จนดวงตาแทบถลนจากเบ้า
“ฉันจะไปฟ้องคุณเฟรดร์ดิโค
