“ทำยังไงกันดีพี่ หนูไม่อยากไปต้อนรับยัยรวีพรเลย คราวที่แล้วเธอเอาน้ำส้มสาดใส่หน้าหนูด้วย”
คนที่อายุน้อยกว่าเอ่ยพร้อมด้วยหยาดน้ำตาแห่งความเจ็บใจ ก่อนจะรีบกะพริบให้จางหายไป เมื่อเห็นพนักงานต้อนรับคนใหม่ คนสำคัญของเจ้านายหนุ่มได้หันมามองด้วยความสนใจ
“พี่ๆ! หนูคิดอะไรดีๆ ออกแล้ว”
เอ่ยบอกเสร็จแล้วก็ขยับเข้าไปใกล้เพื่อนสาวที่อายุมากกว่า จากนั้นก็พยักพเยิดให้มองสาวงามในชุดไทยเรือนต้นที่ยืนอยู่ไม่ห่าง
พนักงานที่อายุมากกว่าหันไปมองตามสายตาของรุ่นน้อง ก่อนจะยิ้มออกมาแล้วกระซิบตอบแผ่วเบาเมื่อเดาความคิดของอีกฝ่ายออก
“จะให้ยัยดวงตาสีแปลก ผู้หญิงคนใหม่ของคุณเฟรดร์ดิโค้ไปจัดการยัยรวีพรใช่ไหม”
“ใช่แล้วพี่ คงสนุกพิลึกเวลาที่คู่ควงคนใหม่กับคนเก่ามาเจอหน้ากัน”
“ถ้างั้นเดี๋ยวพี่จัดการเอง อยากรู้เหมือนกันว่ายัยคนนี้จะจัดการยัยรวีพรได้หรือเปล่า”
แม้รู้อยู่เต็มอกว่าเจ้านายหนุ่มให้ความสำคัญ แสดงออกให้
