ตอนที่ 12
แกงจืดหวังผล
เสียงร้องของวาวาทำให้กรุงโรมรีบวิ่งออกมาจากห้องครัวทันที และคนตรงหน้าทำเอาเขาถึงกับชะงักค้าง
ร่างบางกำลังหรี่ตามองซ้ายขวาเนื่องจากมองไม่ค่อยถนัดเพราะบัดนี้บนดวงหน้าสวยปราศจากแว่นหนาเตอะแล้ว ผมยาวสลวยถูกรวบขึ้นลวกๆ แต่ช่างเข้ากับเดรสแขนตุ๊กตาแสนน่ารักที่เธอสวมอยู่ โดยรวมแล้วเธอในตอนนี้สวยราวกับเจ้าหญิงในการ์ตูนอย่างไรอย่างนั้นเลยก็ว่าได้
“กรุงโรมเหรอ”
กรุงโรมสะดุ้งเมื่อโดนเรียก เขากระแอมเล็กน้อยก่อนจะทำมาดขรึมเดินเข้าไปหาเธอ
“แว่นเธอไปไหน?”
“ไม่รู้เหมือนกัน ฉันหาไม่เจอ”
“หาแว่นไม่เจอแต่หาทางลงเจอ?”
หญิงสาวพยักหน้า เมื่อกรุงโรมเดินเข้ามาใกล้เธอถึงได้เห็นใบหน้าหงุดหงิดของเขาแต่คร้านจะสนใจ เพราะเหตุผลที่เธอพยายามลงมาทั้งที่ดวงตามองเห็นไม่ค่อยชัดนั่นเพราะความหิว
“ฉันหิวจัง มีอะไรให้กินมั้ย”
“อือ ไปนั่งรอไป”
วาวาแบะปากเล็กน้อย ไม่เข้าใจว่าทำไมเขาต้องทำหน้าและน้
