17 ภาพถ่ายของเรา (มันไม่สำคัญ)

1231 Words

จบคำพูดที่ไร้จิตสำนึกของเขา เหมันต์ก็เดินเข้าห้องน้ำไปโดยไม่ได้พูดอะไรต่ออีกเลย เขาโหดร้ายเกินไปแล้วนะ... ไอ้น้ำตาบ้า มันกำลังจะไหลออกมาอีกแล้ว ฉันนี่มันอ่อนแอตลอดเลยจริงๆ ตอนนี้ฉันไม่รู้จะทำยังไงกับความรู้สึกของตัวเอง ได้แต่นอนขดตัวอยู่ใต้ผ้าห่ม แล้วร้องไห้สะอื้นออกมาเบาๆ เหมันต์เปลี่ยนไปขนาดนี้ เขาทำร้ายจิตใจฉัน เขากำลังจะยึดบ้านกับบริษัทของครอบครัวฉัน แต่ฉันก็ยังรักเขา ยังรักเหมือนที่เคยรัก ยังรู้สึกหวั่นไหวทุกครั้งที่ได้มองหน้าเขา ถึงแม้ว่าการกลับมาเจอกันอีกครั้งของเราสองคนมันจะเลวร้ายสำหรับฉันมากขนาดไหนก็ตาม แต่ฉันเลิกรักเขาไม่ได้เลย แกร่ก! เสียงประตูห้องน้ำถูกเปิดออก ฉันที่กำลังร้องไห้อยู่รีบหยุดร้อง แทบจะกลั้นหายใจทันที เสียงฝีเท้าของเหมันต์เดินย่ำบนพื้นผ่านเตียงนอนไป มันทำให้ฉันแทบจะกลั้นใจตายสะตรงนี้ ฉันไม่แม้แต่ที่จะกล้าเปิดผ้าห่มไปมองเขา ได้แต่นอนกลั้นน้ำตาเอาไว้

Free reading for new users
Scan code to download app
Facebookexpand_more
  • author-avatar
    Writer
  • chap_listContents
  • likeADD