ฉันยกถาดอาหารขึ้นมา เพราะเหมันต์สั่งว่าให้ฉันเอาไปให้หมากิน ฉันหิวนะ แต่ต้องใจแข็ง เขาใจร้ายกับฉันแบบนี้ จะให้ฉันกินของพวกนี้ลงได้ไง
แกร่ก! ประตูห้องทำงานของเหมันต์ถูกเปิดออก แต่! ไม่ใช่ฉันที่เปิด เป็นคนที่อยู่ด้านนอกเปิด ฉันก้าวขาเดินไปอยู่ตรงขอบประตู เพื่อที่จะได้ไม่ชนกับคนที่เข้ามาในห้อง
แต่....พอฉันเห็นว่าใครคือคนที่เดินเข้ามา ฉันก็ถึงกับเบิกตากว้างทันที
“ควีน...” ฉันอุทานชื่อควีนออกมา ใช่ควีนจริงๆ ควีนเพื่อนของฉันเอง
ทั้งที่ฉันพยายามติดต่อแทบตาย กลับติดต่อไม่ได้ ไม่คิดว่าจะมาเจอควีนที่นี่
“ควีน แกเป็นไงบ้าง.ฉันติดต่อแกไม่ได้เลย” ฉันรีบถามอย่างดีใจ นี่มันหลายปีมากที่ไม่ได้เจอกัน ควีนสวยขึ้นเยอะเลย
“นี่แกทำงานที่นี่หรอ หรือแกมาหาฉัน วันศุกร์บอกแกใช่มั้ยว่าฉันทำงานที่นี่”
จู่ๆ ฉันก็นึกได้ว่าเหมันต์ยังอยู่ในห้อง ถ้าคุยตรงนี้คงจะไม่สะดวก “ไปคุยกันข้างนอกเถอะ ฉันมีเรื่องจะคุยกับ
