ฉันทวนคำพูดของเหมันต์อีกครั้ง รู้สึกไม่เข้าใจกับคำพูดของเขาที่เขาพึ่งพูดมันออกมาเมื่อครู่
“เลือกก็เลือกเอาแล้วกัน ถ้ามึงไม่ทำ บ้านกับบริษัทของมึง ก็ถูกยึด”
ฉันค่อยๆเม้มปากเข้าหากันแน่นเมื่อได้ยินคำขู่ของเหมันต์ ฉันไม่มีทางเลือกอีกแล้วใช่มั้ย แต่ถ้าต่อเวลาให้ครอบครัวของฉันได้ ฉันก็จะทำ ถึงแม้ว่าฉันจะไม่รู้อะไรเกี่ยวกับงานในบริษัทเลยก็ตาม
“สัญญานะว่าจะไม่ยึดบานกับบริษัทของครอบครัวหมวย....”
“อื้ม”
ฉันคลี่ยิ้มหวานออกมาให้กับคนตรงหน้า พร้อมกับชูนิ้วก้อยขึ้นมาแล้วยื่นมือไปหาเหมันต์
“อะไรของมึง ?” เหมันต์ขมวดคิ้วถามฉัน ท่าทางเหมือนกับว่าการกระทำของฉันมันสร้างความรำคานใจให้เขาเอามากๆ
“เกี่ยวก้อยสัญญาไง ^_^”
“ปัญญาอ่อน อายุเท่าไหร่ละ เสือกทำตัวเหมันต์เด็ก !!”
เหมันต์จ้องหน้าฉันตาเขม่ง พอเหมันต์พูดออกมาแบบนั้นฉันชักมือกทันที พร้อมกับก้มหน้าลงพรางถอนหายใจออกมาเฮือกใหญ่
พอดีเมื่อกี้ฉ
