ในห้วงฝันของมัจจุราช

ตอนที่1

ตอนที่1

เสียงกรี๊ดร้องโหยหวนดังระงมมาจากชั้นใต้ดิน ลึกลงไปยังชั้นใต้ดินของตึกนั้นทุกห้องเป็นห้องเก็บเสียง แต่ก็ยังมีเสียงโหยหวนทรมานแทบจะขาดใจดังเล็ดลอดออดมาได้เป็นระยะๆ แทบไม่อาจจินตนาการว่าคนที่ถูกทรมานอยู่ภายในห้องนั้น ถูกใช้วิธีการอย่างไรบ้าง แต่ที่แน่ๆ ไม่มีใครอยากถูกพาลงไปยังชั้นใต้ดิน คนที่ถูกลากลงไปด้านล่างไม่เคยมีใครมีลมหายใจกลับมาซักคน

ในแสงสว่างย่อมมีเงามืด และเขาชอบที่จะอยู่ในความมืดมิด เกาะเล็กๆ แห่งนี้ แม้ยุคสมัยจะเปลี่ยนไผมาขนาดไหนเทคโนโลยีลำหน้าจนสมารถสร้างสรรค์ทุกอยากได้ด้วย AI แต่ที่แห่งนี้ยังคงมีมาเฟียปกครองอยู่อยู่หลายตระกูล และตระกูลที่ยิ่งใหญ่เป็นอันดับหนึ่งคือตระกูลหยาง ของเขา หยางหลงคือผู้สืบทอดอันดับที่สาม งานของเขาคือดูแลธุรกิจสีเทาทั้งหมดของตระกูล คาสิโนคือธุรกิจที่ทำรายได้มหาศาลเป็นเส้นเลือดใหญ่ที่ล่อเลี้ยงแก๊ง

หากพูดถึงคาสิโน ไม่มีเซียนพนันคนไหนไม่รู้จักมาเก๊า เพราะเป็นแหล่งการพนันที่ยิ่งใหญ่ที่สุดในเอเชีย และใต้ผ่าเท้าของหยางหลง คือคาสิโนที่ใหญ่ที่สุดในเกาะมาเก๊า เฟยหลง คาสิโน ตาคมกาดสายตาจอมอเตอร์กล้องวรจรปิดหลายพันตัว ชั้นนี้ทั้งหมดคือห้องปฎิบัติการสั่งการ เฝ้าระวังและควบคุมดูแลเหล่าเซียนพนันจากทุกมุมโลก หยางหลงจะลงมาที่ชั้นนี้เพียงวันล่ะครั้ง ส่วนเวลาที่เหลือส่วนจะทำงานอยู่ชั้นบนสุดของคาสิโน

“คุณหยางครับ” อาจาง ลูกน้องมือขวา เดินเข้ามากระซิบกระซาบบอกข่าวสำคัญกับเจ้านาย

ชายหนุ่มมองเพียงห่างตาเท่านั้น ก่อนจะพยักหน้าเพียงเล็กน้อยเดินออกจากห้องที่เต็มไปด้วยจอแก้ว กลับขึ้นไปยังห้องทำงานชั้นบน

“คุณหยาง” ราณีรีบร้อนลุกจากโซฟารับรอง ตรงเข้าไปหาผู้ที่จะช่วยต่อลมหายใจของนางได้ในตอนนี้

หยางหลง ทำเพียงเดินผ่านตรงเข้าไปในห้องทำนางก่อนจะทรุดตัวลงนั่งยังเก้าอี้ลายมังกรตัวใหญ่ที่อยู่กลางห้อง แผ่กลิ่นอายบางอย่างออกมา แม้ลูกน้องคนสนิทยังรู้สึกขนลุก

ราณีรีบหันกลับไปคว้าข้อมือบางฉุดให้เดินตามเข้าไปในห้อง ก่แนที่ประตูห้องจะปิดลง แล้วนางจะพลาดโอกาสสำคัญ

“คุณหยางครับ คุณราณีต้องการใช้ปิดบัญชีครับ” อาจางเรียกรายงานทันทีที่เห็นสองแม่ลูกนั่งลงเรียบร้อยแล้ว

“เงินต้น 3 ล้าน ถ้าปิดบัญชีวันนี้ผมไม่คิดดอกเบี้ยก็แล้วกัน” หยางหลงกล่าวด้วยน้ำเสียงเย็นชาย โดยปกติแล้ว เขาไม่ค่อยลดตัวลงมาต่อลองหนี้กับผีพนันพวกนี้เท่าไร ราณีคือลูกค้าวีไอพีมือหนักและจ่ายหนี้ตรงเวลาทุกครั้ง แต่วันนี้ดูแล้วไม่น่าจะเอาเงินมาให้เขา

“เออ คุณหยางค่ะ คือณี ยังหาเงินไม่ได้ค่ะ” ราณีตอบอ้อมแอ่ม พยายามสบสายตาชายในชุดสูทสีดำที่นั่งประจันหน้ากับนางให้น้อยที่สุด

“คุณราณีก็รู้กฎของที่นี้ดี หากจ่ายไม่ตรงกำหนดจะต้องจ่ายดอดเบี้ยด้วย ซึ่งผมไม่มีปัญหา” หยางหลงหมายความตามนั้นทุกคำ หากไม่จ่าย ก็คิดดอก เขาชอบคิดดอกเสียด้วยสิ เพราะดอกนั้นหอมหงานกง่าเฃินที่กู้ไปมากนัก ซึ่งคิดจะกู้เงินมาเฟียก็ต้องรู้อยู่แล้วดอกเบี้ยนั้นมหาโหด

“ณีทราบค่ะ ณี..” ราณีอึกอัก กัดริมฝีปากจนเองราวกับกำลังบข่มใจสุดกำลัง ทำเหมือนเรื่องที่กำลังจะพูดเป็นเรื่องที่นางลำบากใจที่สุดในชีวิต

หยางหลงถอนหายใจ

“ถ้าจะเอาเด็กนั้นมาจ่ายแทน ผมให้แค่ 1 ล้าน” หยางหลงพูดแทนเขามีงานอีกหลายอย่างต้องทำ ไม่อยากมาเสียเวลานั่งดูละครลิงหลอกเจ้า ผู้หญิงคนนี้ทำเขาเสียเวลา

“ไม่ได้นะคะคุณหยาง ณีอยากปิดบัญชี ณีหมดทางแล้วจริงๆ ค่ะ ตอนนี้บ้าน รถ ติดจำนองหมดแล้ว คุณหยางดูสิค่ะ ลูกสาวของณีสวยมาก ผิวพรรณขาวเนียนไร้รอยราคี ยุงไม่ให้ไต่ไรไม่ให้ตอม เลี้ยงมายิ่งกว่าไข่ในหิน” ตอนแรกราณีจะแสร้งทำเป็นไม่อยากขายลูกสาวใช้หนี้ ตั้งจะล้างหนี้แล้วขอกู้ไปทำทุน แต่พอได้ยินยอดเงินที่จะขายนังเด็กนี้ได้แค่ล้านเดียว ก็รีบกระวีกระวาดพูดจนลิ้นแทบจะพันกัน

“เด็กนั้นมีค่าถึง 3 ล้านเลยเหรอ คุณราณีคงลืมไปว่าหน่อยเงินคือ ดอลลาร์ฮ่องกง” หยางหลงปรายตามองหญิงสาวที่นั่งก้มหน้าตัวลีบ สั่นราวกับลูกนกตกน้ำ แต่ไร้ซึ้งเสียงสะอื้น ตั้งแต่สองแม่ลูกนี้เข้ามานั่ง เขายังไม่ได้ยินเสียงของเธอเลย

“นี้ราตรีสวรรค์ ลูกสาวคนเดียวของณีค่ะ น้องมิ้งค์ เงยหน้าสิลูก คุณหยางจะได้รู้ว่าน้องมิ้งค์ของแม่สวยขนาดไหน” ราณีหันไปจับใบหน้าของหญิงสาวที่นั่งอยู่ด้านข้างขึ้น แล้วพูดว่า “ น้องมิ้งค์ยังเวอร์จิ้นอยู่ รับรองว่าคุณหยางไม่ผิดหวังที่จะรับลูกสาวณีเอาเคียงข้าง”

หยางหลงแค่นขำลึกในลำคอ อะไรทำให้ราณีคิดว่าเขาจะรับซื้อเด็กนี้ด้วยราคาแพงขนาดนั้น การที่ยังบริสุทธิ์อยู่ก็ใช่ว่าเขาจะเก็บเองไว้กินเอง ปีๆ หนึ่งมีคนเอาเด็กสาวไร้เดียงสามาจ่ายหนี้เขามากขนาดไหน ราณีคงนึกไม่ออกเลยล่ะ

เห็นเจ้าหนี้ดูท่าจะไม่สนใจ ราณีจึงรีบเอ่ยเพิ่มมูลค่า” น้องมิ้งค์เป็นคู่หมั้นของคุณตรีภพ ปราบกูลกาล ลูกชายคนเดียวนายกรัฐมนตรี”

“3 ล้าน 3 ปี” มีตำแหน่งซะด้วย ตำแหน่งพวงท้ายดีขนาดนี้ย่อมได้ราคาดี นักพนันกว่า 30% ของที่นี่เป็นคนไทย เชื่อว่า ราตรีสวรรค์จะทำเงินให้เขาได้มากว่าที่เสียไป

“1 ปี พอดีปีหน้าคุณตรีภพก็จะเรียบจบโท กำหนดการแต่งงานมีขึ้นหลังจากนั้นค่ะ ถ้าน้องมิ้งค์ไม่กลับไปแต่งงานไม่ได้” วันแต่งงานราณีจะได้สินสอดอีก 50 ล้าน อย่างไรจะทิ้งก็เสียดาย

“ดูคุณราณีจะตีราคาลูกสาวของตัวเองสูงจนติดท้องฟ้า ผมคงสู้ไม่ไหว” ปีเดียวต่อให้รับแขกกระเป๋าหนักจนไม่ได้พักอย่าว่าแต่กำไรเลยให้คืนทุนยังยาก

“ถ้าคุณหยางไม่รับน้องมิ้งค์ เดียวราณีพาน้องให้พบท่านจาง ท่านจางชอบเด็กสาว เผลอๆ จะได้เงินมาทำทุนด้วย” ราณีลุกขึ้นแล้วกระชากแขนราตรีสวรรค์ให้ลุกตาม

‘รับเด็กนี่ไว้เถอะ เชื่อสิคุ้มแน่นอน’

เสียงกระซิบกระซาบแผ่วเบาลอยมาในห่วงอากาศหยางหลงขอลุกไปทั้งตัว แต่ก็เพียงชั่วแวบเดียว

“ทิ้งเด็กนี่เอาไว้ อาจางจัดการที่เหลือต่อด้วย ส่งแขก!”