ในห้วงฝันของมัจจุราช

ตอนที่7

ตอนที่7

หยางหลงมองเด็กสาวตรงหน้า ปกติเขาไม่ทานข้าวเย็นกับผู้หญิงใต้อานัติ แต่เมื่อคืนหลังจากกลับห้องเขาก็ได้สติ ว่าได้เผลอทำรุนแรงกับครั้งแรกของเด็กนี่จนเกินไป ปกติเขาไม่ได้ซาดิสม์ แต่ช่วงนี้พี่ใหญ่สั่งงานมาเยอะ เขายุ่งจนหัวหมุน ไม่มีเวลากับเรื่องใต้เข็มขัดเท่าไร พอได้ลงมือแล้วก็ดันยั้งตัวเองไม่ได้สภาพเลยกลายเป็นแบบนั้น แต่ถามว่ารู้สึกผิดไหม ตอบเลยว่าไม่ อย่างไรเขาก็จ่ายมาด้วยเงินก้อนโต ซึ่งไม่มีผู้หญิงคนไหนได้ขนาดนี้ เขาจะเผลอทำรุนแรงไปบ้างก็ไม่จำเป็นต้องรู้สึกผิดอะไร ส่งลงไปทำงานชั้นล่างจะเจอยิ่งกว่านี้อีก

“นายครับ คุณมิ้งค์มาแล้วครับ” อาจางไปรับราตรีสวรรค์ที่ห้องเพื่อมาทานอาหารเย็นกับนายที่ห้องอาหาร วันนี้นายเขาเลือกที่จะทานในห้องวีไอพีของภัตตาคารในคาสิโน

หยางหลงละสายตาจากกระจกบานใหญ่ คิ้วเข้มกดลึกลงแวบหนึ่ง ก่อนจะใช้สายตาดุมองตามราตรีสวรรค์จนกระทั้งเธอเดินมานั่งลงเก้าอี้ตรงข้ามเขา เด็กนี่ เมื่อคือที่อยู่ใต้ร่างเขา ทำสีหน้าราวกับโลกกำลังแตกสลาย พร้อมจะแตกหักได้ตลอดเวลา แววตาตั้งแต่เห็นครั้งแรกก็รู้สึกได้ทันทีว่าเป็นคนจิตใจอ่อนแอ บอบบางราวกับปุยนุ่น และเขาเกลียดผู้หญิงแบบนั้นที่สุด แต่…ทำไมตอนนี้ดูแปลกๆไป แค่เสียสาว บุคลิกก็เปลี่ยนแปลงไปทันทีเลยงั้นเหรอ เขามั่นใจว่าเมื่อคือราตรีสวรรค์ไม่ได้เสแสร้ง

“อยู่ที่นี่ได้ไหม”เมื่ออาหารมาเสริฟ์ เป็นหยางหลงเองที่อึดอัด เธอแปลกไปเพราะอะไร ชุดที่สวมอย่างงั้นเหรอ ก็ไม่ต่างจากชุดเมื่อวานเท่าไร แววตานั้นต่างหากที่เปลี่ยนไป

“คุณจาง ดูแลดิฉันเป็นอย่างดีค่ะ คุณหยาง” ราตรีสวรรค์ ช้อนสายตาขึ้นมองเพียงเล็กน้อย สบตาหยางหลงด้วยแววตาเป็นมิตรยิ้มที่มุมปากเล็กน้อย ไม่คิดว่าบุคลิกเขาจะข่มคนที่เจอตั้งแต่แรกได้ขนาดนี้ เธอรู้ว่าผู้ชายคนนี้โหดร้ายและร้ายกาจแต่ก็เข้าใจการกระทำของเขาได้ ทุกคนล้วนคิดถึงกำไรขาดทุน เขาเสียเงินไปไม่น้อย ไม่ผิดอะไรที่จะถอนทุนคืน หากไม่เป็นหนี้ ไม่ยุ่งเกี่ยวกับสิ่งมอบเมาก็ไม่ต้องมานั่งตรงหน้าเขาแบบนี้ให้เขาลกาขึ้นแท่นประหาร และดูจากการตกแต่งของที่นี่ หยางหลงมีอำนาจเงินและอำนาจคนในมือไม่น้อย ราตรีสวรรค์จึงไม่จำเป็นต้องคิดหนีให้เจ็บตัว ไม่จำเป็นต้องดิ้นรนให้ตัวเองไปตาย เรื่องโสมมเธอก็เคยเห็นมาหมดแล้ว ราตีสวรรค์คนเดิมอาจจะทนไม่ได้ แต่เธอไม่ใช่ เดาว่าภาระกิจในครั้งนี้คงเป็นบททดสอบให้เธอรอดและมีชีวิตต่อไปให้ได้

“ไม่กลัวฉันแล้วเหรอ” หยางหลงมองกลับ จ้องมองลึกเข้าไปในดวงตากลมโตนั้น

“ตราบใดที่ฉันเชื่อฟังคุณหยาง เมื่อถึงเวลาฉันจะได้กลับบ้าน คุณหยางรักษาสัจจะเสมอ” รอยยิ้มหวานปรากฏเปุครั้งแรกตั้งแต่เธอก้าวขาเข้ามาเหยียบคาสิโนแห่งนี้

“ลูกนกที่ร้องไห้ตลอดเวลาตัวเมื่อวานหายไปไหนแล้ว” หยางหลงเท้าคางมองร่างบางตรงหน้าที่มองโต้ตอบเขาด้วยแววตาที่เดาไม่ออกว่ากำลังคิดอะไรอยู่ ก่อนจะค่อยๆกดรอยยิ้มที่มุมปาก อดแปลกใจไม่ได้ถึงการเปลี่ยนแปลงข้ามคืน น่าสนุกดีนิ

“ไม่มีประโยชน์ที่จะร้องไห้” ราตรีสวรรค์ ก้มหน้าก้มตาลงหันสเต๊ก จิ้มเข้าปากเคี้ยวตุ้ยๆ วันนี้เธอเพิ่งเคยได้ริมรสชาติอาหารเป็นครั้งแรก พอได้กินไปหนึ่งครั้งก็ติดใจ ที่ผ่านมาแม้จะเห็น ได้กลิ่น แต่ไม่รู้รสชาติ

“ก็ดีเพราะฉันไม่ชอบน้ำตา ขี้เกียจทนดู เพราะถ้าทนไม่ไหว ฉันก็ไม่แน่ใจว่าตอนแม่เธอมาทวงคืนเธอจะยังอยู่สภาพเดิมไหม”

“ฉันจะระวังตัวค่ะ” ราตีสวรรค์คนเดิมคงจะร้องไห้หนักเลยสินะ แม้จะบอกว่าจะระวังตัว แต่เธอในตอนนี้ไร้ซึ่งพลัง จะใช้มนต์ให้เขาปล่อยไปห็ไม่ได้ แถมไม่รู้ด้วยว่าเขาคิดอะไรอยู่ตอนนี้

“ฉันชอบให้เธอแทนตัวว่ามิ้งค์แบบเมื่อวานมากกว่า” พูดจบก็ลุกขึ้นยืนเดินจากโต๊ะไป

ต้องลุกตามใช่ไหม เฮ้อ อาหารในจานเหลือตั้งเยอะ อร่อยด้วยเสียดายจัง ราตรีสวรรค์จำใจต้องลุกตาม แต่สายตายังอาลัยอาวรณ์อาหารบนโต๊ะ

“ถอดเสื้อผ้า” หยางหลงพาราตรีสวรรค์กลับมาที่ห้องของเธอสั่งให้เธอค่อยๆถอยชุดที่ละชุด อยากรู้ว่าจะเก่งขนาดไหนกัน เมื่อวานยังร้องห่มร้องไห้

“อาบน้ำก่อนไหมค่ะ” ราตรีสวรรค์เดินตามหลังต้อย ใจคิดว่าพรุ่งนี้จะให้คุณจางสั่งอะไรให้ทานดี เมนูในหัววาดฝันเอาไว้เยอะเลย

“กลัว?” หยางหลงยิ้มเยาะ นึกว่าจะแน่

“อ้อ เปล่าค่ะ เผื่อคุณทำงานมาเหนื่อยอยากแช่น้ำคลายกล้ามเนื้อ” ราตรีสวรรค์ตอบหน้าชื่อ เธอเคยดูแลนักกวีที่ยิ่งใหญ่มาก่อน มนุษย์คนนั้นนอกจากจะแต่งกวีได้ไพเราะจับใจแล้ว เรื่องนารีเขาก็ไม่เคยว่างเว้น เขาชอบให้สาวๆอาบน้ำนวดผ่อนคลายให้

“งั้นถอดชุดให้ฉันด้วย” หยางหลงก็อยากรู้ว่ากำแพงที่เธอสร้างมาจะแตกลงเมื่อไร ราตรีสวรรค์ก็ไม่รอช้าสามเท้าเข้ามาค่อยๆคลายเนคไทด์ออกจากลำคอหนา เมื่อทำสำเร็จก็ผละไปถอดชิ้นอื่นอย่างตั้งอกตั้งใจ หยางหลงจดจ้องใบหน้านวดนั้นตลอดทุกการกระทำ ดวงตาเธอนิ่งสงบแต่มุ่งมั่นในการเปลื้องผ้าของเขา ริมฝีปากหนาชกลงลงมาบดจูบอย่างรวดเร็ว ในตอนแรกริวฝีปากบางแม้จะเงอะงะแต่ก็เคลื่อนไหวตามแรงอารมณ์ปรารถนา

หยางหลงถอนจูบออกมาอย่างอ้อยอิ่ง ในหัวคิดออกแค่คำเดียว ไม่เหมือน จูบเมื่อวานกับวันนี้แตกต่างกันสิ้นเชิง ความอยากเอาชนะกลายเป็นสงสัย จึงเลื่อนจมูกลงไปสูดดมที่ซกคอขาวเนียนล่อตา ยิ่งดมยิ่งหอม มือหนาลูบไล้หวังให้คนในอ้อมกวดตื่นกลัว แต่กลัวได้มาเป็นการสั่นไหวหวาบหวามแทน หยางหลงทนไม่ไหวอีกต่อไปอารมณ์กระสั่นถูกจุดจนกลางลำตัวเขาปวดร้าว ฉีกกระชากชุดอยากอย่างไม่รีบร้อน แล้วผลักร่างบางลงบนเตียง ยังแอบหวังนาทีสุดท้ายว่าจะเจอสายตาตื่นกลัว แต่ราตรีสวรรค์กลับมองเขาด้วยดวงตาที่เปี่ยมไปด้วยไฟปรารถ ตอนนี้สมองของหยางหลงหยุดการทำงาน ร่างกายจึงเคลื่อนไหวตามสัญชาตญาณล้วนๆ คืนนี้เขาอาจจะรุนแรงกับเธออีกเขาก็ไม่สนใจแล้ว

ราตรีสวรรค์แม้ตอนแรกที่ถูกจูบจะตกใจ แต่ก็คงต้องไปตามบท แต่ยิ่งเขาสัมผัสเธอยิ่งรู้สึกดี ทุกการเคลื่อนไหวดุดันร้อนแรง ไฟราคะที่โหมกระหน่ำเธออยู่ในตอนนี้แผดเผาร่างแทบจะเป็นจุล ยิ่งเขาสัมผัสรู้สึกคุ้นเคย ฝามือร้อนลูบไล้ไปตามร่างกายจุดไหนบริเวณนั้นยิ่งร้อนรุ่ม

สองร่างสอดประสานกันบนเตียงใหญ่ ราวกับโหยหายกันมายาวนาน