Simula ng araw na iyon na nakita kong muli ang pagmumukha niya ay hindi na rin ako bumalik pa sa park. Kahit minsan na nababagot na ako sa loob ng bahay at kahit gustuhin ko mang pumasyal sa park upang pag masdan ang mga bata ay tinitiis ko na lang. Mahirap na maging kumpyansa.
Takot na akong lumabas ng bahay dahil baka sakaling magkasalubong ulit ang aming landas. Natigilan din ito nang makita niya ako sa park at tila gulat na gulat. Ako man ay lubhang nagulat lalo na at tinawag siyang Papa ng batang iyon na mukhang anghel. Kung tunay ngang mag-ama sila ni Mark ay talagang kawawa siyang anak.
Iniisip ko pa lang kung paano niya nasisikmurang humarap sa batang iyon sa kabila ng pambababoy nito sa akin ay naawa na ako doon sa bata. Hindi ko maiwasang mag-alala dahil nagkaroon siya ng hal
