ฮองเฮานอกสายตา

ตอนที่ 3 สงครามเมียน้อย

“ฮองเฮาเป็นอย่างไรบ้าง” ไทเฮาถามหมอหลวงอย่างร้อนใจ

“ข้าแค่เจ็บคอเพคะ ทุกคนอย่าได้กังวล” มิลกี้ในร่างฮองเฮาบอกเพราะทุกคนจะได้ออกไปจากห้องนี้เสียที แม่ง น่ารำคาญชิบหาย แต่ละคนอย่างกับโรงงิ้วมาเอง ยิ่งเห็นหน้าผัวแล้วนางยิ่งรำคาญจ้องได้จ้องดี ยัยหน้าวอกข้างๆ นั่นอีก นางร้ายชัดๆ รออีมิลกี้คนนี้แข็งแรงก่อนเถอะ จะตามเอาคืนให้หมด

“สำออย หากเจ้าไม่มีสิ่งใดทำจงบอกข้า ไม่ใช่มาเรียกร้องความสนใจไร้สาระเช่นนี้” ฮ่องเต้พูดจบก็สบัดหน้าหนีไปอย่างเบื่อหน่ายรำคาญ

“ควายเผือก แค่กๆ” มิลกี้ด่าสวามีอย่างอดไม่ได้ จนไทเฮาที่ได้ยินถึงกับทำหน้างงๆ กับคำศัพท์ใหม่นี้

“คือสิ่งใด บอกข้าได้หรือไม่เสี่ยวลี่” นางถามสใภ้ด้วยความอ่อนโยนจนมิลกี้รู้สึกได้ถึงความหวังดีที่นางมีให้ตน จึงยิ้มส่งกลับไป

“ข้าพูดเพ้อเจ้อ ไทเฮาขอทรงอภัย” มิลกี้กล่าวขอโทษที่เผลอหลุดด่าลูกชายของสตรีแสนใจดีตรงหน้า ในชีวิตเสี่ยวลี่คงมีเพียงไทเฮาที่ทรงรักหล่อนอย่างจริงใจ นอกนั้นล้วนแล้วแต่หวังผลประโยชน์กันทั้งนั้น

“ข้าเข้าใจ เจ้านอนพักเถอะแล้วข้าจะมาเยี่ยมใหม่ พวกเจ้าดูแลฮองเฮาให้ดีถ้าเกิดอะไรขึ้นอีก หัวพวกเจ้าทุกคนจะหลุดด้วย และพวกเจ้าอย่าได้คิดอยากขึ้นมาแทนที่ฮองเฮาเพราะมันไม่มีวันเกิดขึ้น” พระนางพูดกลับฮองเฮาเสียงอ่อนหวาน ก่อนจะตวัดสายตาเย็นชาไปยังเหล่านางกำนัลนางสนมและหวงกุยเฟ้ยที่ก้มหน้าอยู่

“เพคะไทเฮา” เสียงหวงกุ้ยเฟยดังขึ้นอย่างพร้อมเพรียง ก่อนที่ไทเฮาจะเสด็จกลับไปออกไป เหลือเพียงหวงกุยเฟ้ยและนางกำนัลคนสนิทของฮองเฮาเท่านั้น

“ยื่นอยู่ทำไมออกไป ข้าต้องการพักผ่อน” มิลกี้ไล่ยัยหน้าวอกออกไปเพราะรู้สึกรำคาญสายตายัยคนนี้เสียจริง จ้องกูจังอีวอกนี่ ให้กูมีแรงก่อนเถอะ อีมิลกี้จะไปเยี่ยมมึงถึงตำหนักเลย

“กล้าไล่ข้างั้นเหรอ เจ้าก็แค่ฮองเฮาที่ฮ่องเต้ไม่สนใจ” หวงกุ้ยเฟยโมโหจนตัวสั่นที่ถูกไล่แบบตรงๆ เดิมทีฮองเฮานั้นโง่ๆ อ่อนแอและยังทำตัวจืดชืดจนน่ารำคาญ ไม่รู้วันนี้ฮองเฮาเสียสติหรืออย่างไรถึงได้กล้าต่อปากต่อคำกับนางเช่นนี้

“เป็นแม่กูรึไงห๊ะ!! อีดอกนี่ มึงไปไกลๆ กูเลยนะ แค่กๆ” มิลกี้ตวาดพร้อมกับเขวี่ยงถ้วยยาที่อยู่ข้างๆ ใส่หวงกุ้ยเฟย ก่อจะไอออกมาเพราะเปล่งเสียงมากเกินไป กรรมของมิลกี้จริงๆ ต้องมาอดทนอะไรแบบนี้ ย้ำว่าอดทนแล้ว ถ้าแข็งแรงกูถีบไปแล้ว น่ารำคาญ ว่าแล้วก็อยากได้ยาอมสเตปซิล พูดแต่ละทีเจ็บคอชิบหาย เพราะอีหวงกุ้ยเฟยนี่แท้ๆ กล้าวางยากู

“โอ๊ย!! ข้าจะไปฟ้องฮ่องเต้ที่เจ้าทำแบบนี้” ถ้วยยาโดนหัวของอีหน้าวอกอย่างจัง หวงกุ้ยเฟยเอามือกุมหัวที่โนขึ้นแบบทันตาเห็นแล้วรีบเดินออกไป

“เชิญ ให้คนมาปลดกูยิ่งดี” ใครสน ดีซะอีกไปฟ้องเยอะๆ จะได้เลิกเป็นฮองเฮาสักที อยากไปเปิดร้านเหล้าดูท่าน่าจะรุ่งกว่า