[3] แผนร้าย
457 Words
ฉันขุ่นคิดสักพักว่าจะทำยังไงดีไอ้พี่ป่าถึงจะยอมให้ฉันขึ้นรถแล้วไปส่งฉันที่คอนโด
อ่า คิดออกแล้ว..!!
"อ่ะ โอ้ยยย" ฉันร้องครวญครางออกมาเสียงดัง
"เป็นอะไร ?" พี่ป่าเลิกคิ้วถามฉัน
"ก็พี่น่ะสิ ดึงแอมลงมาจากรถดูดิเนี้ย ขาแพลงเลย โอ้ยยเจ็บ" ฉันร้องโอดโอยเอามือลูบข้อเท้าตัวเองไปมาแสร้งทำเหมือนว่าฉันเจ็บมาก
"มึงไม่ยอมลงเอง จะมาโทษกูก็ไม่ได้"
"ไม่รู้แหละ ยังไงพี่ก็ต้องรับผิดชอบ"
"รับผิดชอบอะไรของมึง" พี่ป่าเลิกคิ้วถามฉันอีกครั้ง
"พี่ต้องไปส่งแอมที่คอนโด"
"หึ! ไม่มีทาง"
"พี่ใจร้ายเกินไปแล้วนะพี่ป่า ที่ขาแอมเจ็บแบบนี้ก็เพราะพี่ไม่ใช่รึไง พี่จะทิ้งแอมไว้แบบนี้งั้นหรอ พี่ไม่ชอบแอมอันนี้พอเข้าใจได้ แต่ก็น่าจะเห็นใจคนเจ็บบ้างสิ พะ..."
"เออๆ ไปส่งก็ได้วะบ่นไรหนักหนารำคาญ"
เยส! เข้าแผน
ฉันอ้ามือไปตรงหน้าพี่ป่าเพื่อหวังที่จะให้เจาอุ้มฉันขึ้นรถ แต่กลับไม่เป็นไปตามที่คิดค่ะ พี่ป่าเดินอ้อมไปฝั่งคนขับแล้วตอนนี้
เหอะ! หยิ่งไปเถอะ เป็นผัวอีแอมแปร์เมื่อไหร่เดี๋ยวรู้กัน
ณ คอนโดของฉัน...
"ลงไปดิ" พี่ป่าหันหน้ามาพูดไล่ให้ฉันลงจากรถ
"พี่ป่า ห้องแอมอยู่ตั้งชั้นบนสุด อุ้มแอมไปส่งหน่อยไม่ได้หรอ เนี้ยเจ็บเท้ามากเลย เดินไม่ไหว" ฉันส่งสายตาประกายวิบวับไปให้พี่ป่า
พี่ป่าถอดหายใจออกมาเหมือนหงุดหงิดฉันเอามากๆ แต่ก็ยอมอุ้มฉันขึ้นไปส่งบนห้อง ตลอดทางเดินฉันเอามือคร้องคอพี่ป่าแล้วก็ซบหน้าตรงอกของพี่ป่า ผู้ชายอะไรไม่รู้กลิ่นตัวหอมชะมัด แค่ได้กลิ่นแค่นี้ก็มีอารมณ์แล้ว
"ห้องมึงห้องไหน"
"444ค่ะ ^_^".
พี่ป่าวางฉันลงหน้าห้อง
"กูไปละ"
อะไรกัน นึกว่าจะเข้าไปส่งด้านในห้องสะอีก ไม่ได้การละ ฉันจะปล่อยให้โอกาสดีๆแบบนี้หลุดมือไปไม่ได้
พรึ่บ! ฉันแสร้งล้มพับไปกองที่พื้น
"พี่ป่า แอมยืนไม่ไหว พี่ป่าช่วยเปิดประตูห้องให้แอมแล้วอุ้มแอมเข้าไปข้างในได้ไหม" ฉันมองหน้าพี่ป่าสายตาอ้อนวอน
"โว๊ะ มึงแม่งเรื่องมากชิบหาย" พี่ป่าเดินกลับมาหาฉันอย่างหัวเสีย
"เอากุญแจห้องมึงมา"
เยส! คราวนี้เสร็จฉันแน่ ยังไงคืนนี้พี่ป่าก็ต้องเป็นของฉัน
- Writer
