สนามบินสุวรรณภูมิ
เดย์พากันตามานั้งเครื่องไปเชียงราย
"หิวมั้ยเด็กดื้อ" เดย์หันมาถามกันตาอย่างห่วงใย
"อืม ไม่หิวค่ะ แต่อยากได้กาแฟสักแก้ว ง่วงมากเลย" กันตาตอบพี่พลางป้องปากหาว
"ง่วงขนาดนั้นเลย" เดย์ถามแล้วหรี่ตามองน้อง
"ไม่ต้องพูดเลย พี่นั้นแหละไม่ยอมให้นอน ง่วงก็ง่วง กวนอยู่ได้"
กันตาบ่น เพราะเมื่อคืนหลังจากกลับจากร้านแจ่วฮ้อน กันตานึกว่าจะรอด ที่ไหนได้ อาบน้ำเสร็จ เฮียก็ไม่ยอมให้เธอแต่งตัว และทุกอย่างก็จบลงที่บนเตียง ส่งผลให้กันตาเพลียและง่วง อย่างที่เป็นอยู่ตอนนี้
ส่วนตัวต้นเรื่องนะเหรอ สดชื่นกระปรี่กระเป่า ไม่รู้ไปเอาแรงมาจากไหนหนักหนา
เดย์อารมณ์ดีเดินโอบกันตา ไปร้านกาแฟ แล้วสั่งอเมริกาโน่เย็นของตัวเอง และม็อคค่าเย็นให้น้อง
"อะนี่ได้แล้ว ยัยเด็กดื้อขี้บ่น" กันตา ยกมือไหว้แล้วรับแก้วกาแฟ จากคนหน้าดุ ตัวต้นเรื่องของความเพลียนี้
เดย์นั่งลงข้างๆน้อง เมื่อเห็นผู้ชายมองมาที่กันตาห
