เดย์พากันตามาเที่ยวที่แรกคือวัดร่องขุ่น
เมื่อลงจากกรถได้ กันตายิ้มกว้าง
"ว้าว สวยมากๆเลยค่ะเฮีย อุโบสถสีขาว ดูไกลๆยังสวยขนาดนี่เลย"
กันตาพูดกับพี่อย่างตื่นเต้น
"ไป เข้าข้างในกัน "เดย์ชวนกันตาเดินจากลานจอดรถเข้าข้างใน
"หือออ ยิ่งมาใกล้ๆยิ่งสวยมาก ยิ่งดูยิ่งละเอียด วิจิตรงดงามมาก คิดถึงคุณพ่อเลยคะ อยากให้มาเห็นเหมือนกันตาจังเลย " กันตาพูดกับเดย์อย่างร่าเริง
"เดี๋ยววันหลังก็พาท่านมาดีมั้ย" เดย์ตอบน้องด้วยความเอ็นดู กันตาก็ยังคงคือกันตาที่นึกถึงคนอื่นก่อนตัวเองเสมอ เดย์คิดแบบนั้น
"จริงนะเฮีย น่ารักที่สุดเลย" กันตาตอบกลับเดย์ราวกับเด็กน้อยได้ของเล่นที่ถูกใจ
"จริง มาพี่ถ่ายรูปให้" เดย์บอกน้องแล้วยิ้มกว้าง
กันตา หันมายืนสวยๆให้พี่ถ่ายภาพ แล้วยิ้มให้กล้อง
แต่เธอหาได้รู้ไม่ ว่าคนหลังกล้องนั้นใจเต้นโครมครามกระตุกวูบวาบ ไปกับรอยยิ้มของเธอ
"ไหนขอดูหน่อยค่ะ" กันตาวิ่งมาหาพี่ แล้วดูภาพที่พี
