หากพูดกันตามความจริงแล้ว ตวนอ๋องเฉินฟาหยางหลับนอนกับสตรีเกินกว่าพันราย รุนแรงบ้างทะนุถนอมบ้างคละเคล้ากันไป แต่การมอบความสุขให้อย่างละมุนละไมเช่นนี้ นับว่าเป็นครั้งแรก
ชิงชิงคนงามหอมหวานเกินห้ามใจ แม้อยากถอนตัวมากแค่ไหน แต่ต่อจากนี้คงทำใจอยู่ห่างมิได้แล้ว
“ว่าอย่างไร ทำเช่นนี้รู้สึกดีหรือไม่”
“ท่านพี่ถามเช่นนี้ ซือชิงอายนะเจ้าคะ”
เสวียนซือชิงดูอายมากจริง ๆ ดวงหน้าซับสีแดงระเรื่อ มองดูแล้วนึกอยากกลั่นแกล้งให้ร้องไห้ แต่เขาเคยเห็นน้ำตาของนางแล้วทนแทบมิไหว การทำให้เสียใจจนร้องไห้จึงไม่สามารถทำได้อีก
แต่สุขใจจนร้องไห้นั้นต่างออกไป
“เอาใจชิงชิงแล้ว ถึงเวลาพี่เอาใจตนเองบ้าง”
เฉินฟาหยางไม่นึกฝันว่าตนจะใจเย็นได้โดยเฉพาะเรื่องบนเตียงและความก้าวหน้าในเรื่องนี้คงต้องให้เสวียนซือชิงรับความดีความชอบไปทั้งสิบส่วน
นัยน์ตาดำขลับของตวนอ๋องทอประกายร้อนแรง โหยหาอ้อมกอดของสาวงามที่เขาหมายแตะต้องตั้งแ
