ตอนที่ 8 : หลงป่า
“ตัวหนักเป็นบ้า!”
เจ้าจอมบ่นพึมพำหลังจากที่พาอีกฝ่ายกลับมาถึงเตียงได้สำเร็จ ก่อนจะโน้มลงไปเขย่าแขนใหญ่เบาๆเพื่อปลุกให้ตื่น
“ไอ้คิง มึงลุกไปอาบน้ำก่อน เหม็นเหล้า”
“อื้ม…”
คริษฐ์ส่งเสียงครางในลำคออย่างรู้สึกรำคาญ ก่อนจะพลิกตัวไปอีกทาง ทำให้เจ้าจอมต้องพ่นลมหายใจออกมาแรงๆก่อนจะจับอีกฝ่ายพลิกกลับมานอนหงายอีกครั้ง
“ไอ้คิง! กูบอกให้มึงลุกขึ้นไปอาบน้ำไง”คราวนี้เจ้าจอมใช้เสียงดังกว่าเดิม แต่แล้วก็ต้องร้องเสียงหลงด้วยความความตกใจ“เฮ้ย!”
มือใหญ่ที่เจ้าจอมหมายจะฉุดให้ลุกขึ้นไปอาบน้ำกลับคว้าของมือขาวๆแล้วกระตุกอย่างรวดเร็วส่งผลให้คนไม่ทันตั้งตัวล้มลงไปกองบนเตียงอย่างรวดเร็ว ก่อนที่คนตัวใหญ่จะใช้ทั้งแขน ทั้งขาพาดขึ้นมาบนตัวพร้อมจัดการพันธนาการไว้อย่างแน่นหนา
“ไอ้คิง มึงปล่อยกูดิวะ!”
“อืม…”
เสียงครางอื้ออึงในลำคอ บ่งบอกว่าเขาไม่มีสติ ทำให้เจ้าจอมที่พยายามดิ้นออกจากพันธนาการต้อ
