บทที่6.มอญซ่อนผ้า ตุ๊กตาอยู่ที่ไหน?

1536 Words
ม่านไหมห้ามเป็นมั่นเป็นเหมาะ ไม่ให้สองพี่น้องยุงกับโทรศัพท์เครื่องไหนอีก โทรศัพท์เป็นของต้องห้ามที่มารดาซุกไว้ก้นลิ้นชัก แต่ริทอาจหาญแตะต้อง และเพราะความเจ้าเล่ห์กลัวมารดาจับได้ อุบายเช่นนั้นเลยผุดขึ้นมา และมันได้ผล มารดายังไม่รู้ว่าบุตรชาย และบุตรสาว ล่วงรู้ความลับบางอย่างเข้าแล้ว “มัมจะรู้ได้ไง ริทไม่พูด โรซีไม่พูด มัมไม่มีทางรู้หรอก” เด็กชายมั่นใจ มารดาจะไม่มีทางรู้ โทรศัพท์รุ่นเก่าโดนน้ำก็ใช้การไม่ได้ และเพราะโทรศัพท์เครื่องนั้น มีเรื่องราวที่ม่านไหมเองก็ไม่อยากเปิดเผย เธอเลยยัดโทรศัพท์นั่นไว้ที่เดิม และพยายามไม่สนใจ “แต่โรซีกลัว!!” ถึงไม่เคยถูกทำโทษรุนแรง แต่การที่มารดาเงียบและมีสีหน้าเศร้าๆ โรซีก็ใจไม่ดี ม่านไหมไม่เคยร้องไห้ให้บุตรทั้งสองคนเห็น แต่ก็ไม่ได้หมายความว่ามารดาของเธอจะไม่เคยร้องไห้เลย โรซีที่เป็นเด็กช่างสังเกต เคยแอบเห็นมารดาร้องไห้ตอนที่เธอกับพี่ชายหลับ แววตาเจ็บปวดกับน้ำตาที่ไหลริน โรซีไม่เข้าใจ แต่เธอก็ไม่อยากเห็นอีก เด็กหญิงพยายามไม่ดื้อ และทำตามคำที่มารดาสอนสั่ง มีแต่พี่ชายของเธอนั่นแหละที่ชอบตะแบง และฝ่าฝืนคำสั่งมารดาเป็นประจำ แต่ครั้งนี้ โรซีคิดว่ามันมากเกินไป ถึงอยากรู้ใจแทบขาดไม่ต่างกับพี่ชาย ทว่าการรู้นั่น ทำให้มารดาเสียใจ โรซีแน่ใจ เธอไม่อยากรับรู้เลย “ไม่ต้องห่วง คนของมัมสัญญาแล้วว่าจะไม่บอกให้มัมรู้” นิสัยเจ้าเล่ห์ฉลาดเกินตัวของริท มีติดตัวมาตั้งแต่เกิด เขามีวิธีคิดที่บางครั้งม่านไหมก็รู้สึกอ่อนใจ ยีนเด่นในตัวริท ถอดแบบมาจากคนคนนั้น ทุกครั้งที่มองหน้าลูก น้ำตาของม่านไหมก็พานจะไหล “แน่นะริท?” โรซีถามย้ำ เด็กชายพยักหน้ารัวๆ กระโดดลงจากที่ซ่อน วิ่งตื๊อออกไปชะเง้อมองที่หน้าประตู พลางโบกมือเรียกน้องสาวที่ยังมีอาการลังเลอยู่ตรงที่เดิม “คุณหนู มาค่ะ มาทางนี้” สาวอวบตัวดำโบกมือเรียก เดินนำไปในที่ลับตา ริทสาวเท้าเดินตาม มองซ้าย ขวาจนแน่ใจว่าไม่มีคนอื่นในบริเวณนี้ กระดาษแผ่นเล็กยับยู่ยี่ถูกล้วงออกมาจากกระเป๋ากางเกง และยื่นส่งให้สาวใหญ่ตรงหน้า “คุณหนูจะโทรหาใครคะ?” คำถามที่ไม่มีคำตอบ เด็กชายก้มมองพื้น พยายามที่จะสงวนคำพูดให้มากที่สุด โรซีเดินมาแอบอยู่ด้านหลังพี่ชาย สีหน้าซีดเผือด แววตาหวาดหวั่นจนสาวใหญ่รู้สึกสงสาร “ทำไมเบอร์โทรศัพท์ถึงมีหลายตัวนักละคะ?” หมายเลขโทรศัพท์มีมากกว่าสิบหลัก คนไม่เคยโทรทางไกลต่างประเทศเลยไม่ใคร่มั่นใจ “แน่ใจนะคะว่าเบอร์ถูก” นางพยายามถามย้ำ “ถูกสิครับป้าพวง ริทจำได้” เด็กชายตอบด้วยความมั่นใจ “ค่ะ ถูกก็ถูก” สาวใหญ่รับคำ ลองกดโทรออก พอได้ยินสัญญาณก็รีบส่งต่อให้บุตรชายนายจ้างทันที “ติดแล้วค่ะ” ริทรับโทรศัพท์มาถือไว้ อุ้งมือของเขาชื้นเหงื่อไม่แตกต่างจากการกดโทรครั้งแรก โรซีกำชายเสื้อของพี่ชาย ดวงตามองตามทุกอิริยาบถของพี่ชายเลยทีเดียว ตืดดดดดดดดดดดดดดด... ริทฟังเสียงเรียกเข้า ที่ดังถึงสิบครั้ง หลังจากนั้นก็เป็นระบบฝากข้อความ ‘กรุณากด1 หลังจากได้ยินเสียงสัญญาณ’ ริทกดวาง และกดโทรออกอีกครั้ง และทุกครั้ง....ก็จบลงด้วยความผิดหวัง ไม่มีคนรับสายเหมือนครั้งแรก แววตาผิดหวังผุดวาบขึ้นมาในหน่วยตา เด็กชายสูดลมหายใจ หันไปยิ้มแหยๆ ให้น้องสาว “เค้าคงไม่อยู่มั้งโรซี” เสียงของเด็กชายแหบแห้ง เต็มไปด้วยความผิดหวังที่ปิดไม่มิด แต่ที่เด็กทั้งสองคนไม่รู้ ริโอกำลังเดินทางมาหา เพื่อพิสูจน์เรื่องราวบางอย่าง ความร้อนใจของเขา บวกกับความรีบร้อน โทรศัพท์เครื่องนั้น เลยถูกลืมไว้ที่คฤหาสน์ไรท์ บทที่6.มอญซ่อนผ้า ตุ๊กตาอยู่ที่ไหน? อากาศร้อนระอุกระโชกใส่หน้า ริโอเกือบเดินถอยหลัง เขาไม่ชอบอากาศร้อนจัดแบบนี้เลย ความที่รีบร้อนที่จะมาเลยไม่ทันได้เช็กสภาพอากาศ ไม่เคยคิดว่านอกจากประเทศในเขตร้อนแล้ว ประเทศเล็กๆ แบบนี้ อากาศก็ร้อนจนสุดที่จะทานทน “นี่มันอะไรวะฌอน?” ชายหนุ่มหันไปถามการ์ดคู่ใจ การ์ดหนุ่มใหญ่ขมวดคิ้ว เขาตัวติดกับเจ้านาย ไม่เคยมาเยือนประเทศแถบนี้เหมือนกัน ไม่คิดเหมือนกันว่าประเทศเล็กๆ นี่อุณหภูมิระอุร้อนเหมือนอยู่กลางทะเลทรายก็ไม่ปาน “กลับเลยไหมครับ” ฌอนไม่ได้ประชด หากเจ้านายไม่พร้อม ถอยไปตั้งหลังที่คฤหาสน์ไรท์ก่อนก็ได้ รอให้มีเวลาคิดหาทางได้ดีกว่านี้ ค่อยย้อนกลับมาใหม่ ริโอตวัดตามองผ่านหน้าการ์ดคู่ใจ เขาจำใจเดินลงจากเครื่องบิทเจ็ตที่บินตรงมายังที่นี่ อากาศร้อนจนเหงื่อไหลซึมเต็มแผ่นหลัง แต่เมื่อทิ้งตัวนั่งที่เบาะด้านหลังรถลีมูซีนที่มาจอดเทียบรอ อารมณ์ขุ่นมัวเลยค่อยทุเลาลง “ตกลงเราเริ่มต้นที่ไหนดีวะ?” คนที่เคยฉลาดเป็นกรด ความคิดตีบตันจนต้องตั้งคำถาม ฌอนเตรียมตัวมาดี เขาเลยช่วยผ่อนความกังวลให้เจ้านายได้ “ผมจองที่พักไว้เรียบร้อยแล้วครับ คุณควรพักก่อน แล้วค่อยหาทางควานหาเด็กน้อยสองคนนั่น” เป็นคำแนะนำที่ดี เขาเองก็เพลียจนอยากนอนสักงีบ ริโอหลุบเปลือกตาลง พยายามข่มความฟุ้งซ่าน เขากับม่านไหมและเด็กน้อยสองคนนั่น ไม่ได้อยู่ไกลเกินเอื้อมแล้ว ตอนนี้เขายืนอยู่บนแผ่นดินเดียวกันกับคนเหล่านั้น คงอีกไม่นานก็คงควานหาตัวเจอ เขามีทั้งเงินและอำนาจ ไม่มีทางพกความผิดหวังกลับไปอย่างแน่นอน ริทพกความผิดหวังกลับบ้าน แต่เขาก็ยังไม่ถอดใจ พอโรซีเผลอ เด็กชายก็ย้อนกลับที่ร้านของชำนั่นอีกครั้ง เขาพยายามตื้อป้าพวง สาวใหญ่เจ้าของร้านอยู่พักใหญ่ ในที่สุดนางก็ยอมใจอ่อน “คุณหนูคะ แปบเดียวนะคะ คุณไหมรู้ ป้าจะโดนด่า” “ครับ” ริทรับคำแข็งขัน หามุมปลอดคน และพยายามกดโทรออกอีกนับครั้งไม่ถ้วน มีเพียงสัญณานจากปลายสายให้ฝากข้อความทิ้งไว้ เด็กชายเกือบถอดใจแล้ว ทว่า... ครั้งสุดท้ายที่ฝืนใจลองเสี่ยง คนปลายสายก็ยอมกดรับในที่สุด “ลู๊งงงงงงงงทำอะไรอยู่หะ ทำไมไม่ยอมรับสายริท!!” เด็กชายกรอกเสียงพูดดังลั่น ไม่รอให้อีกฝ่ายเป็นคนเริ่ม โรเดลเบนโทรศัพท์ลูกชายออกห่างใบหน้า ท่านได้ยินเสียงแปลกๆ เลยยอมเสียมารยาท เข้าห้องส่วนตัวริโอครั้งแรก “เดี๋ยวๆ ฟังฉันก่อน ฉันไม่ใช่คนที่เธอต้องการสนทนาด้วยหรอกนะ” “อ้าว แล้วลุงไปไหนครับ?” ริทถามกลับเสียงยังแข็งเหมือนเดิม “ไปธุระ แล้วเรา มีเบอร์โทรศัพท์ของลูกชายฉันได้ยังไง?” โร เดลถามต่อ เบอร์ส่วนตัวนี้ของริโอ มีคนรู้แค่ไม่กี่คน “รู้แล้วกันครับ อย่าถามมากเลยครับ ริทอยากรู้ ลุงเมื่อไหร่กลับ ริทกับลุงยังพูดเรื่องสำคัญยังไม่จบเลย” เสียงเล็กๆ คะเนอายุไม่เกินสิบปี ท่าทางไม่เกรงกลัวใครเลย ทำให้โรเดลสนใจ ริโอไม่ใช่คนที่ยอมวิสาสะกับเด็กที่ไม่รู้หัวนอนปลายเท้าแน่ เด็กคนนี้คงมีความสำคัญไม่น้อยเลย “เรารู้จักลูกชายฉัน นานหรือยัง?” “คุณปู่จะถามทำไมครับ?” ริทถามกลับ ด้วยสรรพนามที่ทำให้โร เดลใจกระตุก ชายสูงวัยเม้มปาก มีความหวังเล็กๆ ผุดขึ้นในใจ “ทำไมเธอเรียกฉันแบบนั้นละ?” โรเดลถาม “มัมสอนไว้ครับ การให้เกียรติคน คือมารยาทสังคมของคนดีที่ทำกัน ริทไม่อยากถูกมัมดุทีหลัง หากรู้ว่าริทมารยาทไม่ดีใส่คนมีอายุมากกว่า” ม่านไหมปลูกฝังบุตรชายและบุตรสาว เพื่ออนาคตของเขา การอ่อนน้อมถ่อมตน จะช่วยให้คนรอบตัวเอ็นดู และเมตตา “ฉันสงสัย และมันคาใจ หากฉันไม่ได้คำตอบ คงนอนไม่หลับ” โรเดลเปรย “เธอกับลูกชายฉันมีความสัมพันธ์กันแบบไหนแน่?” ไม่มีคำตอบในทันที ประหนึ่งเด็กชายกำลังใช้ความคิด โรเดลเกือบตัดบทกดวาง แต่แล้ว คำตอบนั่นก็ทำให้ท่านตัวแข็งทื่อ “ริทกับโรซีแอบสงสัยครับ เราสองคนไม่เคยเห็นหน้าพ่อ มัมบอกว่าพ่ออยู่ไกล และมีความจำเป็นบางอย่างที่ไม่สามารถมาเจอเราสองคนได้ ริทสงสัยว่าลุงจะเป็นพ่อริทครับ”
Free reading for new users
Scan code to download app
Facebookexpand_more
  • author-avatar
    Writer
  • chap_listContents
  • likeADD