“ไม่สนุกเหรอครับ?” คำพูดถามไถ่คล้ายกับเป็นห่วง ทำฉันสะดุ้งตัวโยน หันขวับมองเจ้าของคำถามพร้อมด้วยรอยยิ้มเจื่อน
“เปล่านี่”
“ดูเหม่อๆ ตั้งแต่เข้ามานั่งแล้วนะ” พี่เตโชแสดงท่าทางน้อยใจผ่านคำพูด ขณะที่มือยังคงวุ่นวายกับการชงเหล้าสีไม่หยุดมือ ใช่! ฉันมาตามนัดที่เขาให้ไว้ตอนเกือบๆ จะสามทุ่ม เพราะฉันคิดว่าอย่างน้อยการได้ออกมาเปิดหูเปิดตา มันจะดีเสียกว่าหมกมุ่นต่อคำครหาของผู้ชายเลวๆ พรรณนั้น และบางทีฉันอาจจะได้รู้อะไรๆ มากขึ้นก็ได้ ว่าผู้ชายคนนี้รู้เรื่องของฉันได้อย่างไร
รู้ไหมคืนนี้ เขาลงทุนเปิดมิกเซอร์โต๊ะใหม่ ปลีกตัวออกจากกลุ่มเพื่อนเพื่อนมานั่งกับฉันเพียงสองคน แก้วใบเล็กภายในบรรจุน้ำอัมพันสีสวยถูกฉันยกขึ้นกระดกช้าๆ โดยมีเขาคอยชวนคุยอยู่ข้างๆ ไม่ขาด
“ดื่มเหล้าบ่อยเหรอ?”
“เปล่า”
“แล้วทำไมตัดสินใจมาร้านนั่งชิวตามที่พี่นัดไว้ล่ะ”
“ฉันเครียดๆ น่ะ” ฉันตอบเพียงสั้นๆ ก้มมองแก้วเปล่าในมือเงียบๆ
“
