“โยเกิร์ต แชมเปญ คืนนี้ฉันคงอยู่สนุกด้วยได้เท่านี้นะ ฉันต้องกลับแล้ว” เธอเดินเข้าไปบอกเพื่อนสนิทสองคนที่กำลังนั่งดื่มอยู่โต๊ะหลังจากเต้นเสร็จแล้ว
“อ้าว ยังไม่เที่ยงคืนเลยนะ รีบกลับจัง” โยเกิร์ตบอกพร้อมดูเวลาในโทรศัพท์ ตอนแรกนาร์มินบอกว่าอยู่ด้วยได้ไม่ถึงเที่ยงคืนเพราะมาร์คินไม่ให้กลับดึก แต่ตอนนี้ดันมาขอชิ่งกลับก่อนซะงั้น
“ฉันก็อยากอยู่ต่อนะ แต่ว่า…”
“หลัวมาตามเหรอ?” แชมเปญพูดขึ้นหลังจากสายตาเหลือบไปเห็นมาร์คินที่ยืนอยู่มุมหนึ่งของผับ
“อือ” เธอพยักหน้ารับ
“ไหนคุณมาร์คินบอกว่ากลับไม่เกินเที่ยงคืนไง แล้วทำไมอยู่ดีๆ ถึงมาตามตัวกลับถึงที่?”
“เขาตามฉันมาตั้งแต่แรกแล้ว”
“ไม่แปลกที่คุณมาร์คินจะตามยัยนาร์กลับ สวยแซ่บที่สุดในย่านขนาดนี้ ใครไม่หวงก็บ้าแล้ว” โยเกิร์ตพูดแล้วยิ้ม
“บ้า…” เธอยกมือขึ้นเกาคอตัวเองเพื่อแก้อาการเขินหลังจากโดนเพื่อนสนิทเอ่ยชมแบบนั้น
“ตกหลุมรักคุณมาร์คินไปบ้างยัง?”
