“เดี๋ยวสิคะคุณมาร์คิน” เธอจับแขนมาร์คินที่กำลังเดินเข้าไปในร้านชุดแต่งงานเอาไว้อย่างถือวิสาสะ พอเขาหันกลับมาแล้วปรายสายตามองมือของเธอที่จับแขนเขาอยู่เธอก็รีบปล่อยออกทันที “คุณไม่คิดว่าการแต่งงานของเราสองคนมันเร็วไปหน่อยเหรอคะ?”
“ช้าไปด้วยซ้ำ”
“ฉันรู้ว่าปู่ของคุณอยากอุ้มหลาน แต่ว่าการแต่งงานมันเรื่องใหญ่มากเลยนะคะ อีกอย่างฉันมองว่ามันเร็วเกินไป”
“อย่าลืมว่าเธอยอมรับข้อเสนอของฉันแล้ว”
“ใช่ค่ะ ฉันยอมรับข้อเสนอของคุณ แต่ก็ไม่ได้คิดว่ามันจะเร็วขนาดนี้”
มาร์คินชอบทำอะไรปุ๊บปั๊บโดยไม่ปรึกษาเธอก่อน การแต่งงานถือเป็นเรื่องใหญ่มากแต่เขากลับทำเหมือนเป็นเรื่องเล็กนิดเดียว ตอนแรกที่ตกลงรับข้อเสนอของเขามาก็ไม่ได้คิดเหมือนกันว่าทุกอย่างมันจะรวดเร็วขนาดนี้ เร็วจนแอบคิดว่า เขาอ่านใจเธอออกหรือเปล่า ราวกับรู้อนาคตว่ายังไงเธอก็ต้องตอบตกลงรับข้อเสนอที่ยื่นมาให้
“จะเร็วหรือช้า ยังไงงานแต่งของเราสองคนก็ต
