We use cookies
When you visit our website, if you give your consent, we will use cookies to allow us to collect data for aggregated statistics to improve our service and remember your choice for future visits. Cookie Policy & Privacy Policy
Dear Reader, we use the permissions associated with cookies to keep our website running smoothly and to provide you with personalized content that better meets your needs and ensure the best reading experience. At any time, you can change your permissions for the cookie settings below.
If you would like to learn more about our Cookie, you can click on Privacy Policy.
Your cookies settings
Strictly cookie settingsAlways Active
บทที่22
บทที่22 “หลบหน้าข้าด้วยเหตุอันใดกัน” จื่อหยางไม่รู้จะตอบอย่างไงดี ที่สำคัญคำพูดของอีกคน มิได้แทนตัวเจ้ายศเจ้าอย่างเหมือนเคยแต่เป็นแค่คำแบบคนธรรมดานั้นมันสร้างความแปลกใจให้กับหญิงสาวไม่ใช่น้อย น้ำเสียงก็ไม่ได้เย็นกระด้างเช่นทุกครั้ง “ข้ามีเรื่องไม่เข้าใจ ตลอดเวลาที่ผ่านมา ข้านึกว่าตนเองรังเกียจเจ้า เพียงแต่เพราะเหตุใดกันช่วงนี้ความสัมพันธ์ของเราทั้งสองจึงดีขึ้น” จื่อหยางได้แต่ถอนหายใจหนัก ๆ นางอยากจะให้ความหนักอกมันออกไปด้วยแต่ก็เปล่า นางไม่ได้ชอบอีกฝ่าย ที่จริงองค์ชายสี่ก็เป็นคนหน้าตาดี ก็คงเหมือนกับดาราจีนโบราณทั่ว ๆ ไป แต่ออร่าดีกว่า ผิวพรรณดีกว่า แล้วก็มาดนิ่งกว่าเยอะ แต่เธอไม่ได้ชอบเขา...มั้ง อาจจะชอบเงินเขานิดหน่อย แต่มันก็เท่านั้น แต่เรื่องใหญที่เธอสร้างก็คือดันไปพูดเรื่องในใจของจื่อหยางคนเดิมต่อหน้าอีกฝ่ายในฐานะของพัดชา ใช่เจ้าองค์ชายโง่นี่ไม่มีทางรู้หรอกว่ามันเป็นคนละคน แต่
- Writer
- chap_listContents
- likeADD
