We use cookies
When you visit our website, if you give your consent, we will use cookies to allow us to collect data for aggregated statistics to improve our service and remember your choice for future visits. Cookie Policy & Privacy Policy
Dear Reader, we use the permissions associated with cookies to keep our website running smoothly and to provide you with personalized content that better meets your needs and ensure the best reading experience. At any time, you can change your permissions for the cookie settings below.
If you would like to learn more about our Cookie, you can click on Privacy Policy.
Your cookies settings
Strictly cookie settingsAlways Active
บทที่19
บทที่19 “อะไรกันเพคะองค์ชายหม่อมฉันจะเป็นใครไปได้อย่างไร” จื่อหยางที่คิดว่าช่วงนี้นางคงเป็นตัวของตัวเองมากไปหน่อย ใบหน้าแต่งแต้มด้วยเคสื่องสำอางบางเบายิ้มแหย่ ๆ ให้กับองค์ชาย มือของนางยังคงกอดไหสุราแน่น จะทำโทษก็ไม่ว่าแต่สุราหอมขนาดนี้อย่าเพิ่งเอาไปถ้านางยังไม่ได้ลอง ดูเหมือนว่าคนมองอยู่จะรู้ถึงสายตาหวงแหนนั่นเช่นเดียวกัน เพียงแต่โจวตงอวี่ไม่ได้คิดว่าพระชายาของตนหวงแหนไหสุรา แต่เป็นตัวเขาต่างหาก “หากเจ้าเก็บความไม่พอใจเอาไว้แล้วมาใช้อารมณ์กับพวกนางข้าไม่ยอมนะ” จื่อหยางอยากจะเท้าเอวใส่อีกฝ่ายถ้าตอนนี้นางไม่ได้อยู่ในร่างสวยงามของพระชายา และกำลังถือไหสุราอยู่ จะบ้าหรือไงอยู่ดี ๆ ก็มาบอกว่านางไม่สนใจ หรือไม่พอใจ จะนอนกับผู้หญิงทีละร้อยคนก็ได้ถ้าทำไหว นางเจอผู้ชายแบบนี้มาเยอะแยะแล้ว ทำเป็นบอกให้ผู้หญิงเข้าไปเยอะ ๆ แค่ลูบ ๆ คลำ ๆ สักพักก็ปล่อยออกมาหมด ก็แค่อยากแสดงความเท่ก็เท่านั้น อวดพว
- Writer
- chap_listContents
- likeADD