We use cookies
When you visit our website, if you give your consent, we will use cookies to allow us to collect data for aggregated statistics to improve our service and remember your choice for future visits. Cookie Policy & Privacy Policy
Dear Reader, we use the permissions associated with cookies to keep our website running smoothly and to provide you with personalized content that better meets your needs and ensure the best reading experience. At any time, you can change your permissions for the cookie settings below.
If you would like to learn more about our Cookie, you can click on Privacy Policy.
Your cookies settings
Strictly cookie settingsAlways Active
บทที่10
บทที่10 เช้าวันถัดมาทันทีที่จื่อหยางตื่นหญิงสาวก็เร่งมาที่เรือนชมจันทร์ และนั่นก็ทำให้บรรดาคนขององค์ชายโจวตงอวี่ตื่นตระหนกไปหมด “พระชายา” เหมยเหมยตกใจเป็นอย่างมากที่เห็นพระชายา ตอนนี้นางอยู่เพียงลำพังหากพระชายาคิดจะทำอะไรนางก็คงจะสู้รบปรมมืออะไรไม่ได้ “อย่าพิธีรีตองนักเลย องค์ชายเล่าไม่อยู่หรือ" เหมยเหมยส่ายหน้าก่อนจะตอบคำถามของพระชายา “องค์ชายยังไม่ตื่นจากบรรทมเพคะ” ที่เหมยเหมยบอกไปเป็นความจริงเพียงครึ่งเท่านั้น เพราะเมื่อคืนองค์ชายทรงงานจนดึกดื่นจึงเพิ่งเข้านอนเมื่อรุ่งเช้า แต่กับคนฟังอย่างจื่อหยางก็ยิ้มแหย ๆ ด้วยเข้าใจดีกว่าเพราะอะไรกันถึงทำให้องค์ชายตื่นบรรทมสายถึงเพียงนี้ สลบคาอกแหงแซะ “งั้นข้าค่อยมาทีหลังก็แล้วกัน วันก่อนเจ้าร่ายร่ำงดงามนัก” จื่อหยางพูดก่อนจะเดินออกจากเรือนชมจันทร์ทิ้งเอาไว้เพียงเหมยเหมยที่กำลังอึ้งจากคำชมที่ได้ยิน “เสี่ยวอันศาลากลางน้ำนั้นดูบรรยากาศดีเจ้าไ
- Writer
- chap_listContents
- likeADD
