ในขณะที่หานหรงอี้กำลังฝึกเพลงดาบให้กับหานหมิงห้าวอยู่ในตำหนักรับรองของแคว้นต้าหยาง เกาลี่ฉีก็ได้มาขอพบพวกเขา และนั่นก็ไม่ได้ผิดไปจากที่หานหรงอี้ได้คาดการณ์เอาไว้นัก
"เขามาทำไมหรือ" หานหมิงห้าวเอ่ยออกมาอย่างไม่สบอารมณ์ เพราะเขาคิดว่าเกาลี่ฉีควรจะมาหาเขาเร็วกว่านี้ หลังจากที่ได้รู้ความจริงทั้งหมด
"เจ้าก็รู้ดีว่าเขามาทำไม"
"เสด็จพ่อจะยอมปล่อยเสด็จแม่ไปง่ายดายอย่างนี้จริงๆ หรือ"
หานอ๋องเพียงริมฝีปากบิดโค้งขึ้น เขาลูบไปที่ศีรษะของบุตรชายที่ตนเองเป็นผู้เลี้ยงดูมากับมือด้วยความรู้สึกที่หลากหลาย
"หมิงเอ๋อร์พ่อยินดีที่จะเห็นพวกเจ้าสองแม่ลูกมีความสุข นั่นคือสิ่งเดียวที่พ่อต้องการ แต่หากเขาไม่สามารถดูแลให้พวกเจ้าสองแม่ลูกมีความสุขได้ พ่อก็จะไม่มีทางปล่อยให้แม่ของเจ้าต้องเสียใจอีก พ่อจะเป็นผู้ดูแลปกป้องนางเอง"
เหมือนกับว่าหานหมิงห้าวจะรู้สึกพอใจกับคำตอบนี้ของหานหรงอี้
"ไม่ทราบว่าชินอ๋องมาหาข้าท
