รามิลเลิกคิ้วสูง เขาขยับเข้ามาที่ตัวเธอและทำให้บาลิกาหายใจขัดทุกครั้งที่เขาอยู่ใกล้ชิด เธอเองก็รู้สึกราวกับว่าควบคุมตัวเองไม่ได้ ทุกอย่างในตัวเธอเสียศูนย์ ก็ไม่รู้ว่าทำไม ยิ่งเขาโน้มใบหน้าลงมาใกล้มันก็ยิ่งทำให้หัวใจของเธออ่อนยวบลงทุกครั้ง
“คุณไม่อยากอยู่ที่นี่จริง ๆ เหรอบาลิกา แต่ผมว่าสายตาคุณมันไม่ได้บอกแบบนั้นนะ”
“คุณจะรู้ใจฉันได้ยังไง ฉันไม่ได้อยากอยู่ที่นี่ ใจจริงแล้วฉันอยากออกไปตั้งแต่วินาทีแรกที่คุณบอกว่าจะยอมให้พี่ชายฉันกู้เงินด้วยซ้ำ”
“ผมว่าคุณไม่ได้คิดแบบนั้นหรอก คุณอยากจะอยู่ที่นี่นับตั้งแต่วินาทีแรกที่เห็นหน้าผม บอกมาตามตรงเถอะว่าเวลาคุณเห็นผมก็เหมือนเห็นราเมศ คุณคิดอย่างนั้นใช่ไหม”
เขาขยับเข้ามาชิดร่างแน่งน้อยที่ยังอยู่ใต้ผ้าห่มนมผืนใหญ่ หญิงสาวกระชับผ้าห่มเอาไว้กลัวเหลือเกินว่ามันจะหลุดไปจากตัวเธอแต่สิ่งที่ทำให้เธอหวั่นไหวมากกว่านั้นก็คือร่างกายใหญ่โตกำยำภายใต้ชุดลำลองของร
