“ฉันก็ต้องอยู่ที่นี่ตามข้อตกลงที่ได้สัญญากับคุณไว้แต่มันก็ใช่ล่ะค่ะ ฉันไม่ได้ไปไหนเลยถ้าเป็นใครก็ต้องรู้สึกอึดอัด”
“ถ้าอย่างนั้นวันนี้ผมจะพาคุณออกไปข้างนอก ไปซื้อของที่ห้างสรรพสินค้าเผื่อว่าคุณอยากได้อะไร”
เขาลุกขึ้นยืนและก้าวเข้ามาอยู่ตรงหน้าหญิงสาว ทุกครั้งที่ต้องเผชิญหน้ากับรามิลมันทำให้บาลิกาควบคุมตัวเองแทบไม่ได้ เธอยังคงตื่นเต้นแม้ว่ามาอยู่กับเขาเป็นเวลาเกิน 30 วันแล้ว แถมยังถูกเขากอดจูบอยู่บ่อยครั้งแต่นั่นก็ไม่ได้ทำให้เธอรู้สึกคุ้นชินเลยแม้แต่น้อย เธอหลบตามองต่ำ
“ฉันไม่อยากได้อะไรหรอกค่ะตอนนี้ฉันไม่มีเงินติดตัวแม้แต่บาทเดียวแล้วจะออกไปซื้อของข้างนอกได้ยังไง”
“ผมจะให้บัตรเครดิตคุณใช้”
“ไม่ต้องหรอกค่ะ...ขอบคุณ...ใช้บัตรเครดิตของคุณฉันก็ต้องตามใช้หนี้คุณอีก ให้พี่ภาสใช้หนี้คุณคนเดียวเถอะค่ะ”
“นี่เป็นส่วนพิเศษที่ผมจะให้คุณค่าที่คุณมาอยู่ที่นี่ถือว่าเป็นค่าตัวของคุณที่ยอมให้ผมกอดจูบ
