พันธนาการไร้รัก

ตอนที่2

กริ๊ง! ๆ ๆ

เสียงโทรศัพท์ตั้งโต๊ะบนโต๊ะของเลนานุการดังขึ้น

"ค่ะพี่การันต์"

"เข้ามาในห้องหน่อย"

"ค่ะ ๆ "

กอบัวรีบลุกเข้าไปในห้องตามคำสั่งของการันต์ทันที หญิงสาวในชุดเสื้อเชิ้ตกระโปรงทรงเอรัดรูปถึงเข่าเดินเข้ามายืนอยู่ต่อหน้าโต๊ะทำงานของการันต์

"วันนี้เธอกลับคนเดียวนะ ชั้นจะไปกินเหล้ากับเพื่อน"

"แล้วถ้าคุณพ่อถามล่ะคะ"

"เธอก็บอกไปสิว่าชั้นมีธุระ อยู่ในที่ทำงานกรุณาเรียกท่านประธานเหมือนคนอื่นด้วย อย่ามาทำตัวมีอภิสิทธิ์เหนือคนอื่นเค้า"

น้ำเสียงเยาะหยันนั้นยังคงพูดจาลงทัณฑ์เธอฉอดๆอย่างไม่มีเยื่อใย กอบัวเม้มปากพร้อมกับถอนหายใจออกมาเบาๆ

"ความเป็นจริง บัวก็ไม่เคยถืออภิสิทธิ์อะไรเหนือคนอื่นหรอกนะคะ เพราะบัวไม่เคยได้อภิสิทธิ์นั้นแม้แต่ครั้งเดียว ถ้าไม่มีอะไรแล้วขอตัวก่อนนะคะ"

หญิงสาวรู้สึกฉุนขึ้นมาบ้าง เธอก็มีความรู้สึกเหมือนกัน ลำพังรักข้างเดียวก็เจ็บมากพอแล้ว นี่มาโดนคำพูดเย้ยหยันของเขาทำร้ายจิตใจตลอดเวลาอีก

"หมายความว่าไง เดี๋ยว!"

แต่กอบัวไม่ฟังเธอรีบเดินอาดๆออกไปอย่างไม่คิดหันหลังกลับมาตามเสียงเรียกของการันต์อีก

"จองหอง"

การันต์ยังคงสบถตามหลังมา เขาหงุดหงิดกับผู้เป็นภรรยาในนามนัก กอบัวกลับมานั่งที่โต๊ะทำงานน้ำตาซึมครั้งแล้วครั้งเล่าที่โดนเขาพูดจาไม่รักษาน้ำใจกับเธอ

'ใครกันนะ ตอนเด็ก ๆ เคยบอกบัวว่าอย่าไปใส่ใจคำพูดที่ไม่ดีของคนอื่น เวลาบัวโดนล้อว่าเป็นลูกไม่มีพ่อไม่มีแม่....ไม่ใช่พี่หรอกเหรอคะพี่การันต์ พี่บอกว่าอย่าไปสนใจพวกเด็กนิสัยไม่ดีแล้วพี่ก็มาช่วยบัวจากเด็กพวกนั้นเสมอ คอยปลอบใจเวลาบัวร้องไห้ แล้วทำไมวันนี้เหมือนพี่จะเป็นเด็กใจร้ายพวกนั้นเสียเอง'

กอบัวได้แต่ครุ่นคิดคนึงถึงอดีตอันสวยงามที่มีการันต์เคยอยู่ในความทรงจำที่แสนดีของเธอ ตอนเด็ก ๆ เขาเหมือนพระเอกขี่ม้าขาวมาช่วยเธอจากเด็กใจร้ายเหล่านั้นเสมอ วันนี้เขาแทบจะเป็นเด็กใจร้ายเหล่านั้นเสียเอง จะว่าสมองเขาไปกระทบกระเทือนตรงไหนก็ไม่น่าจะใช่

กาลเวลามันเปลี่ยนใจคนได้จริง ๆ แต่มันไม่ใช่สำหรับเธอเลย เธอยังคงเป็นกอบัวเดิม คนที่รอปิดเทอมเพื่อจะได้เจอ..พี่การันต์ เมื่อก่อนรู้สึกอย่างไรก็ยังรู้สึกแบบเดิม กอบัวหยิบสมุดบันทึกเล่มเล็กขึ้นมา แล้วหยิบปากกามาจดบันทึกลงไปถึงความรู้สึกของตัวเองในวันนี้ คนอื่นอาจจะใช้ Facebook Instagram twitter ในการระบายความรู้สึก แต่สำหรับกอบัวแล้วมีสมุดบันทึกเล่มเล็กนี้เท่านั้นที่ใช่บรรยายทุกอย่างลงไป

21:00 น.

กอบัวอาบน้ำเปลี่ยนเสื้อผ้าอยู่ในชุดนอนแพรไหมสีเงินสบายๆ เธอยืนอยู่บนระเบียงในห้องนอนชั้นสองของบ้าน หลังจากวันนี้นั่งแท็กซี่กลับมาเพราะโดนผู้เป็นสามีในนามเทไปหาเรื่องกินเหล้า ก็เหมือนกับทุกๆคืนที่แต่งงานกันมาเขาแทบจะออกไปข้างนอกแทบทุกคืน

แต่กอบัวก็อดไม่ได้ที่จะแอบรอเขาเหมือนกับทุกๆวัน โชคดีที่พ่อแม่สามีของเธอไม่ได้มาในวันนี้ไม่งั้นเธอก็ไม่รู้ว่าจะแก้ตัวว่าอย่างไรแล้ว พ่อแม่สามีของเธออยู่บ้านถัดจากบ้านเธอไปอีกประมานสองสามซอย แรกๆที่ย้ายมาอยู่บ้านเรือนหอหลังนี้ท่านก็มาหาบ่อยๆ แต่ช่วงนี้ไม่ได้มาเท่าไหร่แล้ว

ส่วนเธอกับการันต์นั้นไม่ได้แยกห้องนอนกันเรื่องนี้พ่อแม่ของการันต์เป็นคนสั่งห้ามแยกห้องกันนอนกันเด็ดขาด แต่ถึงจะนอนด้วยกันก็ไม่เคยมีอะไรเกิดขึ้นระหว่างเธอกับเขา แต่งงานกันมาหลายวันแล้วเขาไม่เคยแตะเนื้อต้องตัวเธอเลยแม้แต่นิด ก็ไม่รู้ว่าควรดีใจหรือน้อยใจดี

-ผับแห่งหนึ่ง-

"ชนแก้ว! ชนแก้ว!"

การันต์ในสภาพเมามายนั่งดื่มกันอยู่กับเพื่อนๆอีกสามสี่คนในผับชื่อดังแห่งหนึ่งกลางเมืองหลวงของกรุงเทพฯ

"กลับบ้านได้แล้วมั้งไอ้รันต์ เดี๋ยวเมียมึงก็มาตามหรอก"

ก้องเกียรติพูดขึ้นเสียงดังพร้อมกับหัวเราะออกมาท่ามกลางเสียงเพลงที่ดังกระหึ่ม

"เอ้ย! อย่าพูดถึงผู้หญิงคนนั้นได้มั้ย"

"ทำไมวะ เมียมึงก็ออกจะสวยน่ารักดี แต่งงานกันใหม่ ๆ แบบนี้มึงน่าจะอยู่บ้านเฝ้าปลาย่างนะโว้ย"

"เงียบปากไปเลยไอ้ก้อง "

"อย่าบอกนะว่ามึงยังไม่ได้เข้าหอกับเมีย ฮ่า ๆ ๆ"

เพื่อนอีกคนแทรกขึ้นมาบ้างพร้อมกับเสียงหัวเราะ

"ระดับกูมีหรือจะปล่อยให้รอด พวกมึงคอยดูล่ะกันไม่กี่เดือนเดี๋ยวก็ท้องโต"

"เอ้ย! ให้จริงเถอะ ถ้าน้ำยามึงดีขนาดนั้นกูจะยกมือไหว้ฝากตัวเป็นลูกศิษย์ลูกหาเลย กูแต่งงานมาห้าปีล่ะเมียกูยังไม่ท้อง"

ก้องเกียรติเสริมขึ้นมาอีกครั้งพร้อมกับเสียงหัวเราะเหมือนเดิมเพราะเขาไม่เชื่อว่าการันต์จะมีอะไรกับกอบัวแล้วจริงๆ เพราะปากบอกตลอดเวลาว่าไม่ชอบผู้หญิงที่แต่งงานด้วย

"มึงคอยดูเอาก็แล้วกัน"

ตอนนี้การันต์นั้นเมามากแล้ว แต่ถึงจะเมาขนาดไหนก็ยังคงโกหกคำโตต่อหน้าเพื่อน เพราะว่าไม่อยากเสียหน้าที่ตนเองยังไม่ได้มีอะไรกับเมียในนามเลย ทำให้การันต์มีความคิดบางอย่างขึ้นมา

'แต่งงานกันแล้วนี่เราก็มีสิทธิ์จะทำเรื่องแบบนั้นได้ เรื่องบนเตียงมันไม่จำเป็นต้องใช้ความรักนี่หว่าา'

คิดได้แบบนั้นการันต์ก็รู้ว่ากลับไปถึงบ้านแล้วเขาจะต้องทำอะไรกับเมียแต่งของเขา เมื่อนึกถึงหน้าหวาน ๆ บวกกับน้ำเมาอารมณ์บางอย่างก็เข้ามาครอบงำจิตใจของเขาในทันที

"เอ้ย! กลับกันเถอะ ไม่ไหวแล้ว"

"ไม่ไหวอะไรของมึง คิดถึงเมียเหรอวะ?"

กอร์ฟที่นั่งอยู่นานแล้วอดที่จะโพล่งขึ้นมาบ้างไม่ได้ เมื่ออยู่ๆการันต์ก็นึกจะกลับบ้านกะทันหันขึ้นมาเมื่อพูดถึงเมียที่บ้าน

"เออ..จะรีบไปทำลูกโชว์ไอ้ก้องว่าคนมีน้ำยาเค้าทำกันยังไง"

การันต์เอ่ยออกมาเสียงยืดด้วยความเมา ตอนนี้หน้าหล่อคมเข้มของเขาแดงก่ำเพราะฤทธิ์แอลกอฮอล์ คงไม่ต้องบอกว่าเขาดื่มไปเท่าไหร่ในค่ำคืนนี้

"เออกูจะคอยดู อย่าอ่อนก็แล้วกัน"

ก้องเกียรติรับคำท้า ถึงแม้คำพูดจาเหมือนจะดูเป็นการพูดหยอกล้อกันมากกว่าแต่การันต์นั้นกลับคิดจริงจัง

"ไปล่ะ"

ร่างสูงโปร่งที่มีความสูงถึง 185 เซนติเมตรของการันต์เดินโซเซออกไปจากร้านทันทีที่ลุกออกมาจากโต๊ะ

"ขับรถดีๆล่ะ อย่าให้เจอด่าน!"

ก้องเกียรติยังตะโกนตามหลังเขาไป ตอนนี้ทุกคนก็เหมือนจะกำลังแยกย้ายกันกลับเหมือนกัน เพราะนั่งกันมาทั้งแต่หัวค่ำจนตอนนี้จะเที่ยงคืนแล้ว ถ้าหากช้ากว่านี้อีกหน่อยก็คงจะได้มีปัญหาครอบครัวกันแน่ๆ