พันธนาการไร้รัก

"การแต่งงานของเราจะเป็นแค่ในนาม เพราะฉะนั้นเธอไม่ต้องมาทำอะไรแบบนี้ก็ได้" การันตร์เอ่ยขึ้นในตอนเช้าของวันหนึ่งที่กอบัวภรรยาที่เพิ่งแต่งงาน พยายามเข้ามาปรนนิบัติด้วยการช่วยเตรียมเสื้อผ้าโน้นนี่ให้เขาแต่เขาไม่ต้องการอะไรจากเธอทั้งนั้น "ค่ะ" หญิงสาวรับคำเสียงเบาหวิว สีหน้าที่เรียบเฉยของเธอไม่ได้แสดงความไม่พอใจออกมาแม้แต่นิด ถึงแม้ว่าในใจนั้นจะรู้สึกจี๊ดๆอยู่บ้างก็ตาม "ค่ะแล้ว...ก็ไม่ต้องทำอีก ออกไปได้แล้ว วันนี้ชั้นจะไปทำงาน" การันต์เอ่ยออกมาด้วยน้ำเสียงรำคาญ เกือบหนึ่งอาทิตย์แล้วที่เขาทั้งคู่ใช้ชีวิตอยู่ด้วยกันในบ้านหลังใหม่ที่เป็นเรือนหอ แต่กลับสร้างความอึดอัดมากมายให้กับการันต์เนื่องจากเขาไม่ยินดีเป็นอย่างมากที่จะแต่งงานกับกอบัว กอบัว คือชื่อของหญิงสาวอายุยี่สิบสี่ปีหน้าตาสวยหวานผิวขาวผ่องแทบจะดูไม่ออกว่าเธอจะเป็นสาวชาวบ้านธรรมดาๆ กอบัวเป็นเด็กต่างจังหวัดอาศัยอยู่กับยายเพียงสองคนเท่านั้น หลังจากยายบุญสิ้นบุญลง พ่อกับแม่ของการันต์ก็ไปรับกอบัวมากรุงเทพ ทำไมน่ะเหรอเพราะยายบุญนั้นคือคนเก่าแก่ของผู้เป็นปู่ย่าของการันต์ หลังจากที่ปลดระวางจากการทำงานก็ย้ายไปอยู่ต่างจังหวัด พร้อมๆกับที่ลูกสาวเอาหลานมาทิ้งไว้ให้ ยายบุญก็เลี้ยงดูกอบัวมาตลอด รวมถึงพ่อแม่ของการันต์ก็รักและเอ็นดูกอบัวมาตั้งแต่เด็กๆ พ่อแม่ของเขาพาเขาไปเยี่ยมยายบุญบ่อยๆช่วงปิดเทอม และเขาก็เจอเด็กกอบัวนี้ประจำ จำได้ว่าตอนนั้นเขายังเล่นกับเธอ ตอนเด็กๆนั้นสนิทกันมากและยัยกอบัวตอนนั้นก็น่ารักมากๆด้วย แต่พอโตขึ้น หลังจากการันต์ไปเรียนต่อเมืองนอกและใช้ชีวิตอยู่ที่นั้นซะนาน นิสัยของเขาก็เปลี่ยนไปตามกาลเวลา เขาชอบผู้หญิงสวย เซ็กซี่ ไม่ใช่บ้านๆจืดๆอย่าง กอบัว เลยรู้สึกไม่พอใจเธอมากเมื่อพ่อแม่ของเขาบังคับให้แต่งงานกับเด็กคนนี้ แต่...ถึงแม้ว่าจะยืนกรานเท่าไหร่ว่าไม่แต่งก็ไม่เป็นผล เพราะท่านขู่จะยกมรดกทั้งหมดให้ กอบัว คนเดียวถ้าหากว่าเขาไม่ยอมแต่งงานกับกอบัว การันต์นั้นกลับมาช่วงแรกๆก็เอาแต่เที่ยวเตร่การงานไม่ทำ แถมบางวันก็ควงผู้หญิงไม่ซ้ำหน้ากลับมานอนที่บ้าน จนเป็นที่หนักใจต่อคุณบุษบาผู้เป็นมารดากลัวว่าการันต์จะไปทำผู้หญิงที่ไหนท้องและถ้าผู้หญิงคนนั้นเป็นผู้หญิงที่ไม่ดีด้วย..ถ้าเกิดการันต์ไปรักไปหลงผู้หญิงไม่ดีเข้ามาในตระกูลนั้นแหละคือเรื่องใหญ่เลยทีเดียว ประจวบเหมาะกับยายบุญเสียพอดี คุณบุษบาไปเป็นเจ้าภาพงานศพและได้เจอกับกอบัวพอดี กอบัวเป็นหญิงสาวที่เรียบร้อยน่ารักตามแบบฉบับของกุลสตรี แต่ถึงภายนอกจะดูเรียบร้อยแต่ภายในนั้นเข้มแข็งมากพอตัว หลังจากที่คุณบุษบาพบเจอกับเธอก็รู้ได้ทันที 'ว่าคนนี้ต้องเป็นลูกสะใภ้ตระกูลโรจน์ภูรินทร์แน่นอน' คุณบุษบาไม่ได้สนใจว่าผู้หญิงคนนั้นจะร่ำรวยยากดีมีจนอย่างไร แต่เธอแค่ต้องการคนที่มากำราบนายการันต์ได้เท่านั้น ขืนปล่อยให้แต่งงานกับลูกคุณหนูเอาแต่ใจเหมือนกัน มีหวังได้ผลาญสมบัติหมดตระกูลแน่ และพลอยทำให้ตนนอนตายตาไม่หลับอีก คุณบุษบาเลยขอร้องให้กอบัวแต่งงานกับการันต์ แต่แปลกมาก ทันทีที่กอบัว รู้ว่าคุณบุษบาผู้ที่เธอรักดั่งมารดาขอร้องให้เธอแต่งงานกับการันต์นั้นหญิงสาวกลับดีใจและตอบตกลงทันที 'หนูแอบรักพี่การันต์มานานมากแล้ว จะให้หนูปฎิเสธได้อย่างไรคะคุณป้า' ในตอนนั้นกอบัวให้เหตุผลว่ายินดีจะแต่งงานกับพี่การันต์เพื่อทดแทนบุญคุณที่ท่านส่งเสียเลี้ยงดู แต่ ในใจของหญิงสาวนั้นหลงรักการันต์มาตั้งแต่เยาว์วัยแล้ว พี่การันต์ของเธอตอนนั้นทั้งอบอุ่นใจดี แต่หลังจากมาพบเจอกันครั้งนี้และได้แต่งงานกัน ทำให้กอบัวได้รู้ว่า มันไม่ใช่แบบที่หญิงสาวคิดเอาไว้เลย พี่การันต์ของเธอนั้นเปลี่ยนไปเป็นคนล่ะคน แถมไม่ได้รักเธออย่างตอนสมัยเด็กๆเลยแม้แต่นิด ถึงแม้ว่าความจริงจะเป็นแบบนั้นก็ถอนตัวไม่ทันแล้ว เพราะงานแต่งงานได้จัดไปแล้วเป็นไปตามที่ผู้ใหญ่ต้องการทุกอย่าง กอบัวได้แต่ถอนหายใจไปวันๆกับความเจ้าอารมณ์และเอาแต่ใจของการันต์ผู้เป็นสามีของเธอ "ยืนบื้อคิดอะไรอยู่ อาหารเช้าชั้นเสร็จยัง?" "เสร็จแล้วค่ะ เดี๋ยวให้เจี๊ยบยกมาให้นะคะ" ทำอะไรก็ดูเหมือนจะขัดใจเขาไปทุกอย่าง กอบัวรีบเดินเข้าไปในครัวเพื่อให้เด็กยกอาหารเช้ามาให้เขาที่ตอนนี้กำลังทำหน้าบูดบึ้งอย่างอารมณ์เสีย การันต์ โรจน์ภูรินทร์ อายุปีนี้ก็ยี่สิบเก้าปีพอดี เขามีหน้าตาหล่อคมและฝรั่งหน่อยๆเพราะได้รับอิทธิพลหน้าตามาจากมารดาซึ่งมีคุณตาเป็นฝรั่ง เขาเลยดูหล่อคมลูกครึ่งๆไม่ต่างกับพระเอกในละครทั่วๆไปเท่าไหร่นัก หากแต่ความหล่อของเขาจะโดดเด่นมากๆถ้ายืนอยู่ท่ามกลางผู้คนทั่วๆไปที่ไม่ใช่เหล่าดาราหรือเซเลปต่างๆ แต่นิสัยแบบเขาในตอนนี้เหมาะสมกับการเป็นตัวร้ายซะมากกว่า และในวันนี้เขาก็ต้องไปทำงานวันแรกผ่านการบังคับของคุณมงคลผู้เป็นบิดา เพราะหลังจากเรียนจบมาการันต์ก็ผลัดวันประกันพรุ่งมาตลอดเรื่องการไปทำงาน เพราะได้รับคำขู่ว่าถ้าเขาไม่ไปทำงาน จะให้กอบัวไปทำงานในตำแหน่งผู้บริหารแทนเขา เขาเลยต้องจำใจไปทำงาน และให้กอบัวไปเป็นเลขาแทน ซึ่งจริงๆแล้ว กอบัวก็ไปทำงานแทนเขามาหลายวันแล้วตั้งแต่ก่อนแต่งงานเสียอีก ไปเป็นเลขาให้คุณมงคลเพื่อเรียนรู้งานล่วงหน้ารอการันต์มาประจำตำแหน่งของเขาจริงๆ ซึ่งวันนี้ก็ได้เวลาแล้ว กอบัวรับรู้ถึงภาระอันหนักอึ้งล่วงหน้าแล้วว่าการร่วมงานกับสามีในนามไม่น่าจะราบรื่นไปง่ายๆแน่ สิ่งที่ผู้เป็นบิดาและมารดาบังคับเขาทั้งหมด ยิ่งเพิ่มความเกลียดชังที่เขามีต่อกอบัวมากยิ่งขึ้น ซึ่งข้อนี้..กอบัวก็รับทราบดี แต่ เธอนั้นไม่มีที่ไปและไม่มีใครแล้วจริงๆ กอบัวหวังเพียงได้ตอบแทนบุญคุณของท่านไปเรื่อยๆ แม้ต้องรับกับอารมณ์ที่ไม่แน่นอนของการันต์สามีในนามของเธอก็ไม่เป็นไร เธอสัญญากับตัวเองและผู้เป็นยายที่ล่วงลับไปแล้วว่าจะอดทนให้ถึงที่สุด 'ยายจ๋า ช่วยเป็นกำลังใจให้บัวด้วยนะจ้ะ' กอบัวได้แต่อธิษฐานถึงผู้เป็นยายอยู่เสมอๆเวลาที่เจอเรื่องกระทบต่อจิตใจของเธอ