Chapter 22 สานสัมพันธ์
โทสะรุ่งโรจน์ทอประกายแวววาวผ่านนัยน์ตาอันน่าเกรงขาม กัญญาวีร์รู้ว่าเขากำลังจะทำอะไร รู้ด้วยซ้ำว่าเขาหวงแหนเธอเท่าไรเขาถึงได้โกรธ เมื่อเรือนร่างกำยำเปลือยเปล่าทาบทับลงมา ไร้ป้อมปราการขวางกั้นระหว่างเธอและเขา ผู้ชายตัวโตหายใจหอบสั่น ลากลิ้นไปทั่วใบหน้าและแก้มร้อนผ่าว
“อือ... เกรงใจคุณคลาวด์นะคะ... เขาอยู่บ้านไหม...?”
“ไม่อยู่ ไม่รู้... ช่างมันเถอะ” งึมงำตอบ ก้มหน้าลงซุกไซ้ต้นคอเพรียวระหง สูดกลิ่นหอมรัญจวนเข้าเต็มปอด เรียวปากหนาประกบปิดริมฝีปากอิ่มงามเคลือบลิปสติกสีชมพูหวาน แทรกปลายลิ้นเข้าไปลิ้มชิมรสชาติในโพรงปากงาม
ทั้งเสื้อเชิ้ตสีกรมกองซ้อนอยู่กับบราเซียร์ลายลูกไม้ตามรายทางจากสระน้ำมาถึงเตียงเหมือนกับว่าอาศัยอยู่ลำพังในบ้านหลังใหญ่นี้คนเดียว ไหนจะแพนตี้เปียก ๆ วางแหมะอยู่หน้าห้องนอน น่าอับอายขายหน้าบ่าวไม่น้อย ทว่าสองร่างแนบชิดสนิทกันไม่มีแม้อากาศไหลผ่าน ขณะกราม
