“เป็นไงบ้างจ้ะ”
“เจ็บอยู่นิดหน่อยค่ะซ้อ ขอบคุณซ้อกับเฮียไคน์มาก ๆ เลยนะคะที่พาหนูมาทำแผล”
“ไม่เป็นไร แล้วก็ไม่ต้องเรียกพี่ว่าซ้อหรอก เรียกว่าพี่แก้มก็พอ”
“จะดีเหรอคะ”
“ดีสิ แล้วเราชื่ออะไรพี่ยังไม่รู้จักชื่อเลย”
“อันค่ะ ชื่ออันอันแต่เรียกแค่อันก็ได้ค่ะ”
“โอเค ถ้างั้นไปกันดีกว่าเฮียไคน์รออยู่”
“ค่ะ” พอเอ่ยชื่อเฮียไคน์น้องเขาก็หน้าเปลี่ยนสี
“เป็นไรจ้ะ”
“อัน...อันกลัวโดนเฮียไคน์ด่าค่ะ อันมาทำงานวันแรกก็ทำของเสียหายแล้ว”
“ไม่หรอกมาเถอะ เฮียไคน์ไม่ใช่คนแบบนั้น” ฉันยิ้มให้แล้วเดินนำหน้าน้องเขามาหาเฮียไคน์ที่พอมาถึงก็ขอตัวไปนั่งรอที่ร้านกาแฟในโรงพยาบาล
“เฮียไคน์”
“อืม เสร็จแล้วเหรอ”
“ค่ะ ไปเลยไหมคะ”
“เดี๋ยวรอไอ้ฮัทก่อน”
“พี่ฮัท?”
“อืม มันอยู่แถวนี้ ใช้มันมาทำธุระเลยให้มันมารับพนักงานกลับ”
“ค่ะ” ฉันไม่ได้ถามเยอะเพราะมีคนอื่นอยู่ด้วย เดี๋ยวค่อยถามแล้วกันว่าทำไมต้องให้พี่ฮัทมารับด้ว
