Gamsai : ไม่ต้องห่วงหรอกเฮียไคน์ แก้มไม่เอาร่างกายที่สกปรกเพราะเฮียไปให้ผู้ชายคนอื่นเอาหรอก แก้มอาย!
“เชี่ยแม่ง”
ตื๊ดดดดด ตื๊ดดดด
...ไอ้ทิว
“หึ! โทรมาวอนตีน” โมโหยัยเด็กนั่นยังไม่ทันสร่างไอ้เหี้ยตัวนี้เสือกโทรมาต่อเลย
ติ๊ด!
“โทรมาทำเหี้ยไร”
“แล้วเฮียเป็นเหี้ยไร” เสียงผมแข็งแล้วแต่เสียงลูกน้องในร้านแข็งกว่า
...กล้าเก่งกับกูว่าหนักแล้ว เสือกกล้าท้าทายกูอีก
“กูเป็นใครแล้วมึงเป็นใคร พูดจาให้มันดีไอ้ทิว”
“ผมไม่ลืมเฮีย แล้วผมก็ไม่ลืมเรื่องที่เฮียทำวันนี้ด้วย ทำได้ไงวะ”
“มึงสมองหมาเหรอถึงต้องถาม”
“สมองหมาก็ดีกว่าหมาลอบกัดเฮียว่าไหม”
“หึ! มีหมาจ้องจะคาบคนของกูไปแดก มึงจะให้กูนั่งมอง? สาบานว่ามึงไม่รู้ในเมื่อมึงนั่งเฝ้าคนของกูอยู่หลังร้านเกือบทุกวัน”
“...เมื่อไหร่เฮียจะปล่อยแก้มสักที ไม่สงสารแก้มบ้างเหรอ”
“มึงยุ่งอะไรด้วย มันเรื่องส่วนตัวของกูกับยัยนั่น”
“ส่วนตัวเฮียคนเดียวรึเปล่า อ
