“มีปัญญาห้ามกูไหมล่ะ ตอบมาสิวะ?” “ไม่มีหรอก แต่ก็อยากหลุดพ้นจากคนอย่างเฮียใจจะขาดแล้ว” “หึ! อยากหลุดพ้นจากกู? ฝันเอาเถอะแก้ม ยิ่งมึงอยากหลุดกูก็จะผูกมึงไว้แบบนี้แหละ ต่อให้กูมีลูกมีเมียกูก็จะผูกมึงไว้จนตายกันไปข้าง!” “...แก้มถามจริงเถอะ คนอย่างเฮียใครจะอยากได้มาเป็นผัว” โกรธจนเหลืออด ความเป็นคนของฉันในสายตาผู้ชายคนนี้มันอยู่ตรงไหนวะ “อยากรู้เหรอ?” “ค่ะ” “หึ! เดี๋ยวมึงได้เห็นแน่แก้ม แต่ไม่ใช่ตอนนี้ ตอนนี้มึงต้องมาทำให้กู!” “เฮียไคน์จะทำอะไร อย่านะ!” ฉันถอยกรูไปข้างหลังเพราะเขาลุกจากเก้าอี้เดินมาทางฉัน มองแค่นี้ก็รู้ว่าฉันไปยั่วอารมณ์ร้ายของเขาเข้าแล้ว อารมณ์ร้ายที่มันน่ากลัวและไม่เคยคิดอยากเจอ ฉันพลาดเอง แต่ฉันก็มีอารมณ์โกรธเป็น ให้ทนโดนด่าโกนว่าอยู่ฝ่ายเดียวมันก็ไม่ไหว หมับ! “มึงอยากหลุดพ้นมากใช่ไหม!” เขากระชากฉันแล้วตะคอกใส่ “...” “กูถามว่าใช่ไหม!” คราวนี้ทั้งตะคอกแล้วจับไหล่