“มีปัญญาห้ามกูไหมล่ะ ตอบมาสิวะ?”
“ไม่มีหรอก แต่ก็อยากหลุดพ้นจากคนอย่างเฮียใจจะขาดแล้ว”
“หึ! อยากหลุดพ้นจากกู? ฝันเอาเถอะแก้ม ยิ่งมึงอยากหลุดกูก็จะผูกมึงไว้แบบนี้แหละ ต่อให้กูมีลูกมีเมียกูก็จะผูกมึงไว้จนตายกันไปข้าง!”
“...แก้มถามจริงเถอะ คนอย่างเฮียใครจะอยากได้มาเป็นผัว” โกรธจนเหลืออด ความเป็นคนของฉันในสายตาผู้ชายคนนี้มันอยู่ตรงไหนวะ
“อยากรู้เหรอ?”
“ค่ะ”
“หึ! เดี๋ยวมึงได้เห็นแน่แก้ม แต่ไม่ใช่ตอนนี้ ตอนนี้มึงต้องมาทำให้กู!”
“เฮียไคน์จะทำอะไร อย่านะ!” ฉันถอยกรูไปข้างหลังเพราะเขาลุกจากเก้าอี้เดินมาทางฉัน
มองแค่นี้ก็รู้ว่าฉันไปยั่วอารมณ์ร้ายของเขาเข้าแล้ว อารมณ์ร้ายที่มันน่ากลัวและไม่เคยคิดอยากเจอ
ฉันพลาดเอง แต่ฉันก็มีอารมณ์โกรธเป็น ให้ทนโดนด่าโกนว่าอยู่ฝ่ายเดียวมันก็ไม่ไหว
หมับ!
“มึงอยากหลุดพ้นมากใช่ไหม!” เขากระชากฉันแล้วตะคอกใส่
“...”
“กูถามว่าใช่ไหม!” คราวนี้ทั้งตะคอกแล้วจับไหล่
