ผู้ชายเลวๆ
1098 Words
ติ๊ง ติ๊ง
ระหว่างที่ฉันกำลังคุยกับทั้ง2คนนี้อยู่จู่ๆก็มีคนส่งข้อความมาฉันหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาดูก็เจอข้อความของคนที่กำลังพูดถึงกันอยู่
ป๋า:รออยู่ที่รถ
ป๋า:รีบมา มีเรื่องต้องเคลียร์
ค่ะ:ไอริน
เหอะ!! มีเรื่องต้องเคลียร์เคลียร์เรื่องอะไรไม่ทราบ?
“เฮียตามแล้วล่ะสิรีบไปเถอะซ้อเดี๋ยวโดนจัดหนัก?”พี่ดิมถามพลางมองอย่างมีเลศนัย
“จัดอะไรไอ้พี่ดิม>_<”
“หึๆรีบไปเถอะดูท่ามันจะอารมณ์ไม่ค่อยดีนะ”พี่ดายบอก
“งั้นไปแล้วนะคะ สวัสดีดีค่ะ”ฉันยกมือไหว้ทั้งคู่แล้วเดินออกไปแต่ไม่ได้บอกเดวากับดารินเดี๋ยวค่อยไลน์ไปบอกทีหลังละกันเพราะแลกเฟสแลกไลน์กันแล้ว ฉันเดินออกไปยังหน้าตึกก็เจอรถหรูสีดำจอดรอไว้อยู่แล้วฉันเลยเดินไปก็มีคนขับรถมาเปิดประตูให้ฉันเลยขึ้นไป ทันทีที่ประตูปิดคนที่อยู่บนรถก็หันมามองหน้าฉันฉันที
“เป็นไงบ้างกับอิสระในวันนี้”เสียงของเจ้าชีวิตฉันถามประโยคมันอาจดูเหมือนเป็นห่วงแต่ทั้งน้ำเสียงและแววตามันคือการแดกดัน
“ก็ดีนะคะ ถ้าป๋าไม่โกงเรื่องสายรหัส”ฉันตอบพลางมองเค้าด้วยความไม่พอใจ
“ป๋าเปล่าทำ”เค้าหลบตาฉัน
“แต่สั่งคนอื่น”คิดว่าฉันไม่รู้นิสัยเค้าหรือไง
“เรื่องนั้นเอาไว้ก่อนมาคุยเรื่องที่หนูไปคุยกับไอ้หน้าอ่อนนั่นอยากให้มันโดนกระทืบใช่ไหม”เค้าถามเสียงเรียบแต่แววตาคือเค้าต้องทำจริงๆแน่
“อย่านะ!!!”ฉันรีบห้ามไม่อยากให้มีใครต้องมาเจ็บตัวเพราะตัวเอง
“นี่หนูปกป้องมันใช่ไหม อยากให้มันตายคาตีนป๋าเรอะ!!!”ดูท่าเค้าจะไม่พอใจจริงๆเค้าทำท่าจะลงจากรถไปหาบาสจริงๆ
“ป๋าเกียร์!! หยุดนะมันเป็นเพราะใครล่ะที่สั่งให้หนูไปวิ่งอ่ะห้ะ!!!”ฉันตะโกนอย่างเหลืออดพลางผลักป๋าเกียร์ให้นั่งลงที่เดิม
ใช่ค่ะเฮดว๊ากที่ชื่อเกียร์คนนั้นและเกียร์คนที่ฉันช่วยไว้ตอนอยู่มอปลายตอนนี้เค้ากลายเป็นเจ้าชีวิตของฉันค่ะ
“ป๋าก็แค่อยากแกล้งหนูเฉยๆ”พอฉันพูดไปเค้าก็เงียบไปเหมือนนึกขึ้นได้ว่าตัวเองก็ผิด
“แกล้งหรอสนุกไหมล่ะทีนี้ ป๋าก็ดีแต่โทษคนอื่นหัดดูความผิดตัวเองซะบ้าง!!!”
“ป๋าผิดมาหรอวะที่หึงหนูอ่ะ”ที่นี่มาทำเป็นหงอยมารยาละสิไม่ว่า
“คนรวยๆมีอำนาจอย่างป๋าไม่ผิดหรอก คนธรรมดาๆอย่างหนูแหละถึงจะผิด”ทุกครั้งที่เค้าชอบหึงชอบหวงฉันแล้วไปทำร้ายคนอื่นสุดท้ายเค้าก็จะให้เหตุผลว่าเพราะรัก หึ คนอย่างเค้ามันรักแต่ตัวเอง
“ทำไมต้องแดกดันด้วยวะ เรื่องมันก็ผ่านมาแล้ว”พอฉันพูดเรื่องนั้นทีไรเค้าก็จะโมโหทุกทีมันคงแทงใจดำสินะ
“หึ สำหรับป๋ามันผ่านมาแล้วแต่สำหรับหนูมันไม่มีทางลืม”ฉันได้แต่แค้นหัวเราะ
“พอเถอะ เลิกพูดเรื่องนี้เดี๋ยวป๋าพาไปกินข้าวแต่ขอไปดูของก่อนนะ”ป๋าเกียร์เป็นอย่างนี้ทุกทีเค้าชอบเปลี่ยนเรื่องโดนไม่สนใจอะไรเลย
“อยากกลับบ้าน”ฉันพูดเรียบๆ
“เดี๋ยวป๋าไปดูของก่อนเดี๋ยวพากลับนะครับ”เค้าพูดจบก็ก้มมาจูบปากฉันหนึ่งที
“เบื่อ”ฉันบ่นพลางขยับตัวติดประตูรถเพื่อที่จะนอนหลับ
“มานอนนี่มา”ป๋าเกียร์พูดจบก็ดึงตัวฉันให้นอนลงบนตักของเค้า
“นอนนิ่งๆนะเดี๋ยวลูกชายป๋าตื่นมันยิ่งตื่นง่ายอยู่”ป๋าเกียร์พูดพลางลูบหัวฉันเล่น
“ถ้าอยากก็เรียกคนอื่นมาวันนี้หนูเหนื่อยปวดขา”ฉันตอบกลับแล้วหลับตาเพราะไม่อยากฟังอะไรๆ
“ป๋าไม่เคยอยากนอกกายหนูนะแต่หนูก็รู้ว่าป๋าขาดไม่ได้”เสียงป๋าเกียร์เอ่ยเบาๆ
หึ ไม่เคยอยากนอกกายแต่ทำไปเพราะเซ็กส์จัดงั้นหรอเหตุผลของคนมักง่ายแต่มันก็ดีนะเพราะฉันจะได้ไม่ต้องเป็นที่รองรับอารมณ์ของเค้าเพราะแค่เห็นหน้าก็รังเกียจแล้วยิ่งเวลาป๋าเกียร์แตะเนื้อต้องตัวอีกรู้สึกสะอิดสะเอียน
[ป๋าเกียร์]
ตอนนี้คนที่นอนหนุนตักผมได้หลับไปแล้วสังเกตจากจังหวะการหายใจที่สม่ำเสมอ ถามว่าผมกับเธอเป็นอะไรกันหรอครับเราสองคนเป็นผัวเมียกันครับแต่เมียผมไอรินเธอเกลียดผมมากครับผมรู้แต่จะให้ทำไงได้ครับก็ผมรักเธอมากเด็กผู้หญิงที่ช่วยผมในวันนั้นดูไร้เดียงสาทั้งสีหน้าและแววตาของเธอดูมีความสุขตลอดเวลาแต่ผมกลับเป็นคนทำลายมันลง
แนะนำตัวกันก่อน ผมชื่อเกียร์ครับตอนนี้เรียนอยู่ปี3 คณะวิศวกรรมศาสตร์ สาขาเครื่องกล แต่จริงๆผมไม่ต้องเรียนก็ได้นะเพราะผมมีธุรกิจเป็นของตัวเองแล้วแต่ธุรกิจของผมจะเป็นธุรกิจสีเทานะผมเป็นเจ้าของบ่อนผับผิดกฎหมายทั้งหลายและยังมีค้าอาวุธที่ผมร่วมทำกับไอ้ดายและไอ้เบลล์แถมพื้นเพบ้านของผมก็เป็นมาเฟียที่ฮ่องกง พ่อผมเป็นมาเฟียฮ่องกงแต่แม่ผมเป็นคนไทย ตอนนี้พ่อของผมเสียไปแล้วเหลือแม่ที่คอยดูแลธุรกิจอยู่ที่นั่น จริงๆแม่ผมก็อยากให้ผมไปดูแลธุรกิจที่บ้านนะแต่เหตุผลที่ผมอยู่ที่ไทยก็เพราะเธอคนเดียวคนที่นอนหนุนตักผมอยู่ตอนนี้ เธอคือทุกอย่างของผมจริงๆผมรู้ผมผิดที่ใช้วิธีเลวแสนเลวเพื่อให้ได้เธอมาครองแต่คนอย่างผมอยากได้อะไรก็ต้องได้ต่อให้ต้องชั่วต้องเลวขนาดไหนผมก็จะทำนึกได้ละผมต้องสั่งสอนคนที่มายุ่งกับเมียผมซะหน่อย
“ฮัลโหล จัดการสั่งสอนไอ้หน้าอ่อนที่คุยกับเมียกูที เอาแบบไม่ให้มันมายุ่งกับเมียกูอีกแต่ไม่ต้องถึงตายนะ”
ติ๊ด
บอกแล้วว่าคนอย่างผมเลวได้มากกว่าที่คิดอีกใครมายุ่งกับเมียผมมันต้องเจอดี
- Writer
