จุดเริ่ม
กลางดึกคืนหนึ่ง
ภายในซอยเปลี่ยวที่ไม่ค่อยจะมีแสงไฟรอบข้างก็มีแต่ป่ารกทึบมีเด็กหญิงมอปลายคนหนึ่งรีบจ้ำขาเดินอย่างรวดเร็วท่ามกลางความมือ
ตึก ตึก ตึก
จู่ๆก็มีเหมือนเสียงคนเดินตามมาหญิงสาวหันหลังกลับไปมองก็พบว่ามีคนตามมาจริงๆด้วย
“แย่แล้วไอรินใครตามมาวะเนี่ย”หญิงสถบเบาๆพร้อมเร่งฝีเท้าให้เร็วยิ่งขึ้นจนเกือบวิ่ง
ตึก ตึก ตึก ตึก
และดูเหมือนคนที่ตามมาก็เร่งฝีเท้าเช่นกันเมื่อเห็นท่าไม่ดีสุดท้ายหญิงสาวก็ตัดสินใจวิ่งหนีสุดแรงพร้อมตะโกนลั่น
“ช่วยด้วยค่าาาาาาา ช่วยด้วยยยยยย”แล้วเธอก็วิ่งมาถึงทางเข้าซอยบ้านเธอพอดีซึ่งก็เริ่มมีบ้านคนแล้วซึ่งก็ทำให้เธอโล่งใจหญิงสาวหยุดวิ่งแล้วหัยกลับไปมองว่ามีคนตามมาไหมแล้วก็พบว่าไม่มีคนตามมาแล้ว
“ฟู่วววว นึกว่าจะมีอะไรแล้ว เฮ้ออออไม่น่าซ้อมเต้นจนเลิกช้าเลยทางเข้าบ้านยิ่งหน้ากลัวอยู่”หญิงสาวบนกับตัวเองแล้วหันหลังไปเดินที่
บ้าน
พรึบ
พอหญิงสาวหันหลังกลับก็มีมือปริศนามาปิดปากเธอไว้แน่น
“อื้อ อ่วยอ้วยอ่ออ่อๆ”(อื้อ ช่วยด้วยพ่อ พ่อๆ)หญิงสาวดิ้นรนพยายามจะตะโกนเรียกพ่อที่อยู่บ้านซึ่งห่างไม่ไกลนัก
“เงียบ!! ถ้ายังไม่อยากตาย”เสียงทุ้มๆเข้มๆแสดงว่าเป็นผู้ชายเอ่ยขึ้น
“อื้อๆอื้อๆ”เธอพยายามดิ้น
“ฉันจะปล่อยเธอแต่ถ้าเธอร้องแม้แต่นิดเดียวฉันยิงเธอแน่”ชายคนนั้นเอ่ยใกล้ๆกกหูพร้อมกดปลายปืนตรงเอวของหญิงสาว
“อื้อๆ”หญิงสาวพยักหน้าอย่างกลัวๆ แล้วเค้าก็ยอมปล่อยมือออกจากปากเธอ หญิงสาวค่อยๆหันไปสบตากับชายคนนั้นก็พบว่าเป็นผู้ชายที่หล่อบัดซบทำเอาหัวใจของหญิงสาวเต้นรัวเลยที่เดียวทั้งทรงหน้าที่คม จมูกโด่งมาก ปากอิ่มอมชมพูแถมตัวยังสูงมากอีกด้วยเธอสูงได้แค่อกเค้าเท่านั้น
“จ้องอยู่นั้นแหละอยากมีผัวหรือไง”เขาเอ่ยด้วยท่าทีหงุดหงิดพลางกุมแผลที่เอวไว้
“อุ๊ย คุณบาดเจ็บนี่เป็นอะไรมากไหมคะ”เธอถามพลางก้มสำรวจแผลของฝ่ายขายที่เลือดไหลออกมาเต็ม
“เลือดออกขนาดนี้สบายมากมั้งถามอะไรโง่ๆ”ชายหนุ่มเอ่ยด้วยความรำคาญที่หญิงสาวตรงหน้าไม่รู้อะไรเลย
“ทำไมต้องดุด้วยคะ☹️”หญิงทำหน้างอ
“ฉันง้อผู้หญิงไม่เป็นเพราะงั้นไม่ต้องงอน รีบพาฉันไปที่บ้านเธอเดี๋ยวนี้ ก่อนไอ้พวกคนที่จะฆ่าฉันมันจะตามมาเจอทีนี้แหละเธอได้ตายสมใจแน่”
“งื้อ แต่พ่อหนูอยู่บ้านนะคะ”หญิงไม่กล้าพาชายหนุ่มเข้าบ้านเพราะกลัวพ่อจะว่าเธอว่าเอาผู้ชายเข้าบ้าน
“งั้นก็ยืนรอความตายอยู่ที่นี่แหละ?”เค้ามองหญิงว่าเธอจะตัดสินใจยังไง
“งั้นไปบ้านหนูก่อนก็ได้ค่ะ”เธอตอบอย่างไม่มีทางเลือก
“เรื่องมาจริงๆ”ชายหนุ่มเอ่ย
[ไอริน]
บ้านไอริน
“พ่อคะ มาช่วยหนูหน่อยค่าาาา”ฉันตะโกนเรียนพ่อพร้อมกับพยุงร่างของชายที่ฉันเจอแถมยังเอาปืนมาจ่อฉันอีก พอพ่ออกมาเห็นก็รีบพาเค้าเข้าบ้านแล้วเราสองพ่อลูกก็ช่วยกันทำแผลให้เค้า
หลังจากทำแผลเสร็จฉันก็เดินไปทำข้าวไข่เจียวมาให้เค้า
“อ่ะ กินซะจะได้กินยา”ฉันยื่นข้าวไข่เจียวให้เค้าหมอนั้นมองด้วยหางตานิดหน่อยแล้วก็ทำเมิน
“เอ๊ะนี่คุณ หนูอุตส่าห์ทำมาให้กินคุณก็ต้องกินนะจะได้กินยาเดี๋ยวก็ปวดแผลหรอก”ฉันบอกเค้าพลางวางจานข้างไว้บนโต๊ะข้างหน้าแล้วก็นั่งลงข้างลงข้างเค้าแต่เว้นระยะห่าง
“ไม่หิว” เค้าเอ่ยเรียบๆ
“แล้วแต่?ไม่กินงั้นกินเอง”ฉันพูดจบก็หยิบข้าวไข่เจียวมาตักใส่ปากเคี้ยวอย่างเอร็ดอร่อย
งั้มๆๆๆๆๆ
“ว่าแต่คุณชื่ออะไรหรองั้มๆ”ฉันถามเค้า
“เคี้ยวให้หมดก่อนค่อยพูด?”เค้าเอ่ยเสียงดุมาพลางหน้าฉัน
“ตอบมาเหอะน่างั้มๆ”
“หิว”
“อ้อชื่อหิว ชื่อเจ๋งดี”
“เปล่า ฉันไม่ได้ชื่อหิวแต่ฉันอยากกินที่เธอกิน” หมอนั้นมองมาที่จานข้าวไข่เจียว
“อ๋อๆ ไหนบอกไม่กินไงฉันกินไปแล้วเดี๋ยวไปทำให้ใหม่”ฉันเอ่ย
“ไม่เอาจะกินจานเดียวกับเธอ”เค้าพูดนิ่งๆพลางมองจานข้าว
“อ่ะ กินสิ”ฉันยื่นจานข้าวให้เค้า
“เจ็บมือ”
“หือ?”
“ป้อน”เค้าพูดเบาๆ
“ไม่เอางั้นไม่ต้องกิน”จะบ้าหรือไงเพิ่งรู้จักกันต้องป้อนข้าวกันแล้ว
“ปวดแผล”เอาอีกแล้วหน้านิ่งๆบวกกับเสียงเข้มๆทำเอาใจสั่นทุกทีเลย
“ก็ได้ค่ะ เห็นว่าบาดเจ็บนะคะ”สุดท้ายก็แพ้ความหล่อฉันตักข้าวกับไข่เจียวให้พอคำแล้วก็ป้อนเค้าไป เค้าก็อ้าปากรับแล้วเคี้ยวทันที
“อร่อยไหมคะ”ฉันถาม
“งั้นๆ”
“ชิ อร่อยก็บอกอร่อยสิปากแข็ง”ฉันบอกอย่างหมั่นไส้
“เกียร์”จู่เค้าก็พูดขึ้น
“คะ”
“ฉันชื่อเกียร์”เค้าตอบหน้านิ่งๆ
“อ๋อๆ หนูชื่อไอรินนะคะ”ฉันแนะนำตัวเองบ้าง
“อืม”เค้าพยักหน้าเบาๆ
แล้วเราสองคนก็เงียบไปจนเค้ากินข้าวจนหมด
หลังจากผ่านไปสักพัก
มีชายชุดดำมาที่บ้านสงสัยจะเป็นคนของนายเกียร์แต่ฉันไม่ได้ออกไปดูเพราะตอนนั้นดูละครเรื่องโปรดอยู่
“ไอรินลูก มาส่งพี่เค้าไหมลูกหนูเป็นคนเจอเค้านะ”เสียงพ่อตะโกนเรียกฉันเลยลุกขึ้นไปหน้าบ้านก็เจอเกียร์ยื่นอยู่ข้างนอกแล้ว
“กลับแล้วหรอคะโชคดีนะคะ บายค่ะ”ฉันรีบพูดเพราะจะรีบกลับไปดูละครต่อ
“ขอบคุณมากนะเด็กน้อย แล้วเจอกันใหม่นะ”เกียร์เอ่ยเรียบๆตามสไตล์เค้า ฉันพยักหน้าเบาๆแล้วรีบวิ่งเข้าบ้านไป
ถ้าฉันสามารถรู้อนาคตได้วันนั้นฉันจะไม่มีทางกลับบ้านมืดเลย ไม่มีทางช่วยเหลือคนอย่างเค้าและไม่มีทางใจเต้นแรงให้กับคนที่จะมาเป็นเจ้าชีวิตของฉันในตอนนี้เด็ดขาดเพราะเค้าคือคนที่ฉันเกลียดที่สุด!!!!!!