ฉันนี่แหละ (นางร้าย) นางเอกตัวจริง

ตอนที่ 6 ข้อตกลงระหว่างเรา

"ไม่..เราต้องมาคุยกันให้เสร็จพี่ว่าเธอยังไม่เข้าใจ ที่เราแต่งงานกันส่วนหนึ่งคือพี่ได้ช่วยเธอรักษาหน้า อีกส่วนพี่ต้องการแก้แค้นครอบครัวนั้น กี้ก็รู้ว่าพี่ต้องการอะไรและรู้สึกยังไง ยังจำคำพูดที่ว่าจะช่วยพี่แก้แค้นทุกอย่างได้ไหม "

ภวิศยกเอาคำสัญญาตอนเด็กขึ้นมาพูด ตอนแรกเธอก็ลืมมันไปแล้วเพราะรับปากเพราะคิดว่าเขาคงไม่ได้จะเอาจริงอะไร แค่โกรธผู้เป็นพ่อแป๊บเดียวก็หายแบบเธอ

" กี้จำมันไม่ได้แล้วค่ะ"

"พี่เพิ่งรู้นะว่าน้องกี้ลืมเรื่องของพี่ไปหมด ลืมแม้แต่สัญญาเรื่องโตขึ้นจะแต่งงานกับพี่ "

อันนี้เธอจำได้แต่เป็นเขาเองไม่ใช่เหรอที่ไม่คิดจะติดต่อมาหาเธอเลย พอผู้ใหญ่หมั้นหมายเธอกับกรเดชเลยไม่ได้ทักท้วงอะไร ได้แต่ปล่อยเลยตามเลยมาถึงทุกวันนี้

" เอาเป็นว่าเราจะแต่งงานกัน ถ้าน้องกี้ไม่รักพี่แล้วพี่ก็จะทำให้น้องกี้รักพี่ใหม่ ดีไหมหรือ ฟอด! ฟอด! "

ภวิศสรุปเองเสร็จก็อดไม่ได้ที่จะหอมแก้มนวลที่ป่องขึ้นเพราะเจ้าตัวอมลมเข้าไปเวลาไม่พอใจ ' น่ารัก' เป็นความคิดที่ผุดขึ้นมาในหัวเขาตอนนี้

"กี้พูดอะไรไม่ได้อยู่แล้วนิคะ "

อรปรียาตอบด้วยความเขินอาย ดีเธอจะได้หาทางแก้แค้นกรเดชได้โดยใช้พี่ชายเขานี่แหละเป็นตัวเชื่อมในเมื่อเขาก็หวังผลประโยชน์จากเธอ เธอก็ต้องใช้เขาให้เป็นประโยชน์เช่นกัน

"พี่คิดว่าอีกไม่เกินวันหรือสองวันนี้ ทางนั้นคงประกาศแต่งงานเพราะท้องยิ่งโตขึ้นเรื่อยๆ คงรอไม่ได้" ภวิศเอ่ยขึ้นเมื่อเห็นว่าเธอเริ่มอ่อนลงแล้วจึงเริ่มคุยเข้าเรื่อง

" ค่ะคงต้องเป็นแบบนั้นก็เขารักกันออกปานนั้น " อรปรียาอดที่แขวะไม่ได้

" ทำไมหึงมันรึไง ไอ้กรมันไม่ได้รักเธอนะมันถึงไปมีคนอื่นจนท้องแบบนั้น " ภวิศไม่ชอบที่เธอทำตัวเหมือนหึงห่วงอดีตคู่หมั้นฟังแล้วมันหงุดหงิดหัวใจชอบกล เอาเป็นว่าเขาไม่ชอบเพราะตอนนี้เธอเป็นของเขาแล้ว

" ก็รู้แล้วไงคะ ถึงต้องมานั่งอยู่แบบนี้กับคุ..พี่แทนไม่งั้นกี้ก็คงแต่งกับเขาไปแล้ว " เธอไม่เข้าใจว่าเขาจะมาโมโหเธอทำไมแค่พูดถึงคนเฮงซวยพันธ์นั้น

" ยังไงก็เตรียมตัวไว้แล้วกันยังไงเธอก็ต้องโดนผลกระทบนี้ อยู่เฉยๆที่เหลือพี่จะจัดการเอง ตอนนี้กลับไปได้แล้วพี่มีธุระต้องรีบไปทำไม่ได้ว่างงานมาคุยอ้อล้อด้วยได้ทั้งวัน " เมื่อรู้ว่าอารมณ์ตัวเองเริ่มไม่คงที่จึงเอ่ยปากไล่หญิงสาวที่ยืนอ้าปากค้างด้วยความงงงวยออกไป

เขาคิดว่าตัวเองเป็นใครแค่เห็นว่าเธอเคยชอบหน่อยก็เอาใหญ่เลยนะ เธออยากจะตะโกนใส่หน้าหล่อๆนั้นซะเหลือเกินว่าเธอไม่สนใจเขาแล้ว แต่ติดที่เธอไม่กล้าพอนี่สิเขามันบ้าเธอจะไม่ยอมตกหลุมรักเขาอีกเด็ดขาดแต่เธอจะแก้แค้นเขาโดยการให้มาตกหลุมรักเธอจนโงหัวไม่ขึ้นแทนค่อยดูเถอะ

" เธอคงไม่ได้นินทาพี่ในใจอยู่ใช่ไหม สายตาเธอมันฟ้อง " อรปรียาหลุดออกจากภวังค์ความคิดของตัวเองเมื่อเขาเอาหน้ามาใกล้แล้วพูดขึ้น

" งั้นกี้ขอตัวนะคะ " ว่าเสร็จเธอก็รีบเดินออกไปทันที ขืนอยู่นานมีหวังเขาได้ล่วงรู้แผนการของเธอแน่

" สีหน้าฉันมันแสดงออกขนาดนั้นเลยเหรอ " อรปรียาที่เดินออกมาแล้วอดที่จะจับใบหน้าของตัวเองแล้วคิดตามที่ชายหนุ่มว่าด้วยความสงสัย

มันเป็นตามที่ภวิศคาดการเอาไว้ไม่มีผิดเพราะทางกรเดชประกาศแต่งงานจริงๆ และมีข่าวซ็อกสำหรับคนนอกคือว่าที่เจ้าสาวตั้งท้องแล้ว ทางนั้นคงไม่อยากเป็นขี้ปากเขาซ้ำซ้อนเลยประกาศให้เป็นข่าวทีเดียวไปเลย ฝ่ายชายให้ข่าวว่าทั้งสองตกหลุมรักกันตอนเรียนต่างประเทศและทางผู้ใหญ่ก็ทราบเรื่องดีตนและว่าที่เจ้าสาวม้ามืดได้หมั้นหมายกันตั้งแต่ปีที่แล้วแล้ว

อรปรียาที่นั่งฟังข่าวอยู่ได้แต่เบะปากด้วยความหมั่นไส้ผู้ชายก็ตอแหลเล่นละครเก่งเหมือนกันนะ ดีไม่มีเก่งกว่าเธอที่เรียนการแสดงและเป็นดาราเสียอีก ค่อยดูผู้หญิงหน้าด้านและผู้ชายมักมากจะต้องโดนเธอจัดการแน่ๆ ตอนนี้มีความสุขกันให้พอเถอะเธอล่ะเบื่อพวกที่มาทีหลังแล้วคิดว่าตัวเองเป็นนางเอกแสนดี เรารักกันด้วยความจริงใจอะไรแบบนี้เธอเบื่อละครน้ำเน่า

แล้วไอ้พวกข่าวที่ว่าเธอชวดจากน้องชายแล้วไปตะคุบหาพี่ชายแทนแบบนั้นอีกเธออยากให้เขามายุ่งกับเธอเสียที่ไหนกัน จับอะไรนั่นอีกเห้อ..ถ้าไม่เป็นเธอคงไม่รู้คุณหนูไฮโซแต่ดันโดนด่าว่าจะจับผู้ชาย กี้เพลียกี้ว่ากี้จะอยู่เฉยๆดีกว่าเรื่องนี้

กริ่งๆๆ อรปรียาที่นั่งคิดอะไรเพลินๆ สะดุ้งตกใจเมื่ออยู่เสียงโทรศัพท์ก็ดังขึ้น

"ฮะ..โหล " น้ำเสียงที่รับจึงทำให้เหวี่ยงนิดๆ จนคนที่ฟังจับอารมณ์ได้

"พี่ลูกข่างโทรมากวนเวลาพักผ่อนขอน้องกีกี้รึเปล่าเอ่ย"

ลูกข่างใช้มุกห่วงใยเข้าหาเพราะรู้ดีว่าอรปรียาคงหงุดหงิดกับข่าวอยู่แน่ๆ แต่ข่าวที่ออกมามันเหมือนดาบสองคมมีโดนด่าทั้งประเทศและดังเป็นพลุแตก ซึ่งตอนนี้ลูกรักของเธอกำลังเป็นทั้งสองอย่าง

"พี่ลูกข่างมีอะไรก็ว่ามาค่ะกี้ไม่มีอารมณ์คุยนาน "

"อ๋อๆ พี่ลูกข่างจะถามว่าคุณลูกว่าเย็นนี้งานเดินแบบเครื่องเพชรจะให้คุณพี่ไปรับที่ไหนคะ "

ตอนแรกลูกข่างกะจะถามเรื่องเปลี่ยนคู่หมั้นกะทันหันแต่เอาไว้ก่อนดีกว่าเพราะดูท่าเรื่องคงยาวแต่เธอก็ได้ฟังเรื่องจากคุณหญิงวิภามาบ้างแล้ว เอาไว้เจอตัวแล้วค่อยถามอีกที

"ที่คอนโดค่ะ อย่าบอกนะคะพี่ไม่รู้ว่ากี้กลับคอนโดแล้ว " เธอรู้ว่าผู้จัดการสาวมีเครือข่ายอยู่ทุกทีเลยอดที่จะประชดไม่ได้

"แหมๆ จ้าๆ เดี๋ยวพี่ไปรับนะคะลูกสาวคนสวยของพี่ บายย"

ลูกข่างรีบตัดบทวางสายเพราะกลัวจะโดนว่า แต่เธอก็ไม่ได้ใส่ใจอะไรหรอกเพราะอรปรียาก็เป็นแบบนี้ปากร้ายใจดี

กริ่งๆๆ "ฮะ..โหลพี่ลูกข่างมีอะไรอีกคะเนี่ย" เธอรับสายโดยไม่ได้ดูชื่อเพราะคิดว่าผู้จัดการสาวโทรมา

"ไม่ได้เมมเบอร์พี่ไว้?"

ภวิศเอ่ยถามขึ้นดูก็รู้เขาคงมีความสำคัญกับเธอมาก

"เอ่อพี่แทน มีอะไรรึเปล่าคะพอดีกี้ลืมดูว่าใครโทรมา " เธอรีบแก้ตัวเพราะขี้เกียจต่อปากต่อคำกับเขา

"พี่จะโทรมาบอกว่า เย็นนี้ไปงานโชว์เครื่องเพชรด้วยกันจะได้ถือโอกาสเปิดตัวกับสื่อด้วย"

"แต่กี้มีเดินแบบนะคะ คงไปพร้อมพี่ไม่ได้ " อรปรียารีบปฏิเสธเธอไม่อยากอยู่ใกล้เขานักหรอกเปลืองตัว

"งั้นเจอกันที่งาน เราต้องสัมภาษณ์คู่กันเพื่อสยบข่าวลือพวกนั้น"

"จ้าาา รับทราบค่ะ" เธออดที่จะประชดคนที่โทรมาสั่งๆ เธอไม่ได้

"อีกอย่าง..บันทึกเบอร์พี่ด้วยไม่งั้นรอบหน้าโดนลงโทษแน่"

ภวิศคาดโทษหญิงสาวเสร็จก็กดวางสายไปทันทีโดยไม่รอให้อีกฝ่ายตอบรับ เธอได้แต่กนด่าเขาไปตามสายลมต้นไม้ คืนนี้เธอต้องปั้นหน้าคุยกับเขาอีกแล้วเหรอ..น่าเบื่อ