"You don't want to leave because you're hungry, right?" nanghihinang wika ni Lorraine sa daga na paikot-ikot lang sa harapan ng cage. Bumuntonghininga siya. "I'm hungry, too."
Napatitig siya sa kawalan. Hindi niya alam kung anong oras na, anong araw o baka buwan na. Dalawang beses na tubig lang ang tanging ibinibigay sa kaniya. Sobra na rin siyang nilalamig, hindi na siya magtataka kung mamatay siya sa sakit na pneumonia.
"I'm sorry, Hope... gutom ka na siguro. Don't worry, kapag nakalabas ako rito pakakainin kita ng marami."
She heard him squeaked. Napangiti siya. Pagkain lang yata ang tanging naiintindihan nito sa sinasabi niya.
"Mukha ka talagang pagkain," aniya rito saka mahinang tumawa. "At least, you stayed. Hindi mo ako iniwan ngayon, naghihintay ka ng pagkain. I'm sorry, wal
