ตอนที่ 2

1482 Words

เทพรีบวิ่งตามมาจนทันเห็นหลิวกำลังจะเดินเข้าไปเลยเรียกให้หยุดก่อน เขาหอบนิดๆระหว่างรอเธอเดินมาหา “ไหวไหมคะ?” ดูสภาพเขาสิน่าสงสารมาก “ไหว! ซื้อตั้วหนังให้หน่อยสิ เอาแบบนั่งติดกันนะ” เขาส่งเงินให้เธอเพราะตัวเองยังหอบอยู่เกรงว่าจะพูดคุยไม่รู้เรื่อง “ทำไมต้องติดกันคะ?” “เออน่า เดี๋ยวพี่เลี้ยงป๊อปคอร์น” เขามองเธอก็ยิ้มออกมาแบบหุบไม่ได้เลย “แต่ว่าหลิวกินเยอะนะ” เธอพูดขณะไปเลือกที่นั่งให้เขา “เลี้ยงไหวน่าเด็กน้อย” เทพส่ายหน้านิดๆเดินไปซื้อน้ำและป๊อปคอร์นไซส์ใหญ่สุดให้เธอ ดูสิจะกินเก่งขนาดไหน “ไปกันเถอะพี่อยากดูหนังเหมือนกัน” เขาอยากจะเดินจับมือเธอนะ แต่ว่าตอนนี้ในมือเต็มไปด้วยน้ำและขนมทำให้ได้แค่มองเท่านั้นแหละ “พี่เทพคิดยังไงอยากดูหนังคะเนี่ย?” เธอค่อนข้างงงนิดๆ “ก็อยากดูไงแต่ไม่มีเพื่อนเลย เห็นว่าหนูมาดูพี่เลยถือโอกาสมาดูด้วยกัน” พูดได้เลยว่าตอนนี้แถอย่างเดียว ใครจะไปคิดว่าคนอย่างเทพประทานต้องมาไล่จีบเด็กขนาดนี้ “แล้วเรียนที่ไหน อายุเท่าไรเหรอ?” ก็อยากรู้ไงถึงได้ถามต่อ “หลิวอายุ 18 ปีค่ะ เรียนที่โรงเรียนปรานบุรีวิทยาค่ะ” โรงเรียนของเธอมีชื่อเสียงพอสมควรเขาน่าจะรู้จัก “อ๋อ” เทพพยักหน้ารับรู้พร้อมกับคิดในใจถึงอายุที่ห่างกันเกินไป เธออายุ 18 ปีส่วนเขาอายุ 28 ปี เชี้ย! ห่างกัน 10 ปี!! นี่เขาจะถูกพ่อจับเข้าคุกไหมถ้าพรากผู้เยาว์ไหมวะเนี่ย เทพไม่ได้พูดอะไรเพิ่มเพราะถึงเวลาหนังเข้าฉายแล้ว หลายครั้งที่มือเขาชนกับเธอตอนหยิบป็อปคอร์น อยากจะบอกจังว่าดูหนังไม่ค่อยรู้เรื่องเท่าไรเพราะมัวแต่มองเธอนี่แหละ เด็กบ้าอะไรขนาดอยู่ใกล้ๆยังกวนใจฉิบหาย เขาลองเอนตัวจะซบแต่ว่าแม่งยากวะ เขาเอาแต่มองเงียบๆจนเธอสะดุ้งเมื่อเธอหันมาสบตาพอดี! สัตว์!! ทั้งเขินทั้งอายแบบที่ไม่เคยเป็นมาก่อน แล้วที่สำคัญคืออยากจูบปากเธอมากเลย เด็กอะไรไม่รู้ปากเล็กๆสีชมพูขนาดนี้ ผิวก็เนียนสวยได้อีก พอมองดูโดยรวมแล้วเธอโดนใจอย่างจัง โดนใจตั้งแต่วันแรกเลยก็ว่าได้ “หนังจบแล้วไปกันเถอะค่ะ” แสงไฟในโรงหนังสว่างขึ้นทำให้เห็นว่าเขามองเธออยู่ก่อนหน้านี้ “ครับ แล้วจะไปไหนต่อ?” “กลับบ้านค่ะ หลิวมีงานต้องทำต่ออีกเยอะเลย” เธอต้องไปแพ็คของเตรียมส่งลูกค้าแล้วในวันพรุ่งนี้ เธอกำลังจะเดินไปแต่พี่เทพมาจับมือเธอดึงไว้ให้หยุดก่อน “เดี๋ยวจะหลงคนมันเยอะนะ” ข้ออ้างคนอยากแต๋ะอั๋งเด็กครับ เขาก็ไม่คิดว่าตัวเองจะอาการหนักได้ขนาดนี้เลย เทพยังไม่เดินออกไปยืนจับมือเธอไว้อย่างนั้น คนเดินออกหมดเขาถึงได้พาเธออกไปเป็นคนสุดท้าย ชอบเด็กจังเลยวะ! บอกแม่ให้ไปขอได้ไหมวะ แต่มันจะเร็วเกินไปน่ะสิ “มีไลน์แล้วก็ตอบพี่ด้วยนะ อย่าเอาแต่อ่านอย่างเดียว” เขาพูดดักเธอไว้ก่อนเลย “ค่ะ แต่อาจจะดึกหน่อยนะ” เธอไม่ค่อยว่างด้วยไงเลยต้องบอกเขาให้รู้จะได้ไม่ต้องคิดมาก “ครับ ดึกแค่ไหนพี่ก็จะคุย” หลิวยิ้มนิดๆเดินออกไปด้วยความรู้สึกแปลกๆ เธอไม่เคยเจอใครมาทำให้รู้สึกดีแบบนี้เลยสักครั้ง ก่อนกลับเธอแวะไปซื้อของที่ต้องใช้ก่อนแล้วจากนั้นถึงได้กลับไปแพ็คของอย่างจริงจังสักที เทพเดินกลับไปที่ร้านทองตามเดิม วันนี้เขาสัญญาว่าจะมาช่วยขายจนร้านปิดเพราะแม่ต้องไปงานแต่งหลานช่วงเย็นพอดี ตอนนี้เขาอยากจะตามเธอไปจังแต่ก็ทำได้แค่มองตาม “เป็นไงเทพชอบเรอะ?” ทิชาถามลูกชายหัวแก้วหัวแหวนทันทีที่เดินเข้ามาในร้านทอง “ยังต้องถามอีกเหรอหม่าม้า เคยเห็นเทพวิ่งตามใครไหมเล่า” เทพเดินไปกอดผู้เป็นมารดาอ้อนนิดๆด้วยอารมณ์ที่ดีมาก แล้วไปประจำหน้าร้านต่อเพื่อขายทอง “ไม่เด็กไปเรอะ?” “โธ่หม่าม้า! เด็กแล้วยังไงก็เทพชอบอะ” เทพเถียงนิดๆ แต่เรื่องอายุกับความรักมันสำคัญที่ไหนเล่า เขาเคยเห็นบางคนมีเมียเด็กกว่าหลายปีก็เยอะแยะไป ของเขาห่างแค่ 10 ปีเองไม่เห็นจะเยอะตรงไหน “หม่าม้าต้องเตรียมเงินไปประกันตัวลูกไหม?” “อะไรอีกหม่าม้า?” “ก็ถ้าเกิดพ่อแม่เขามาแจ้งจับเทพไง เด็กคนนั้นดูเหมือนยังอายุไม่ถึง 18 ปีเลยมั้ง” ทิชาแซวลูกชายนิดๆ “ไปจับหลิวโน้นเลย!” เขาอยากจะบอกว่าเธอนั่นแหละเป็นผู้ต้องหาคดีร้ายแรงมาก นี่ถ้าเขามีกุญแจมือนะจะจับแล้วไปขังที่บ้านสวนของเขาสักปี ทำไมคิดถึงจังวะห่างยังไม่ถึงชั่วโมงเลย “อย่าพึ่งบอกป๊านะ” เขาไม่ได้กลัวพ่อด่านะ แต่ว่าพ่อนั่นแหละตัวแซวตัวชงชั้นดีเลย ขืนบอกพ่อไปไก่ได้ตื่นหมดพอดี “ป๊ารู้แล้วหม่าม้าบอกเมื่อกี้เอง” “หม่าม้าอะ!” หลิวกลับมาถึงบ้านก็ลงมือแพ็คของและแอบตกใจนิดๆกับเสียงไลน์ที่ดังติดกันถี่ๆขนาดนั้น แต่เธอยังไม่เปิดอ่านดูหรอกเดี๋ยวจะหาว่าเธออ่านแล้วไม่ตอบอีก เทพประทาน : ทำอะไรอยู่ครับ พี่เทพเองนะ เทพประทาน : เงียบจังเลย เทพประทาน : ถึงบ้านรึยังครับ เขาเล่นไลน์มาเยอะมาก เธอแค่ดูแต่ยังไม่อ่านหรอกขอเล่นตัวก่อนนิดหนึ่ง นี่เขากำลังจีบเธอรึเปล่าไม่แน่ใจจริงๆเลย “หล่อขนาดนี้คงเจ้าชู้น่าดูเลย” เธอไม่เคยมีแฟนแต่ก็คุยเยอะพอสมควรและหายตัวจากห้องแชทคนอื่นเยอะมาก แล้วมาแนวนี้มีเหรอเธอจะไม่รู้ว่าเป็นแบบไหน “เลิกคิดถึงเขาได้แล้ว เธอต้องทำงานรีบแล้ว” งานตรงหน้ายังไม่กระเตื้องเพราะดันคิดถึงแต่ผู้ชายนี่แหละ เธอเร่งแพ็คเสื้อผ้า เครื่องประดับและรองเท้าแยกกล่องแยกประเภทจนครบถึงได้จะอาบน้ำนอนสักที “เอ๊ะ!” เธอมัวแต่ทำงานเพลินเลยเปิดเพลงเสียงดัง พอมาดูไลน์ถึงได้เห็นว่าพี่เทพโทรหาเกือบ 20 สายได้มั้ง “คนอะไรตื้อเก่งจัง!” เธอเปิดไลน์ของเขาอ่านไปยิัมไปมองเวลาตอนนี้ก็สามทุ่มครึ่งแล้ว เธอก็เริ่มง่วงเต็มทนแล้วแหละ เทพประทาน : ฝันดีครับ อย่าลืมฝันถึงพี่นะ ต้นหลิว : กู๊ดไนท์ค่ะ เทพวางโทรศัพท์ลงนั่งอมยิ้มคนเดียว ตอนนี้มันดึกตรงไหนกัน ปรกติเขานอนเลยเที่ยงคืนไปแล้ว ตอนนี้เพื่อนก็พากันมากินเหล้าที่บ้านพอดีเลยต้องเก็บอาการให้มากเดี๋ยวมันจะจับได้ “เห้ยไอ้เทพสรุปเด็กคนนั้นมึงชอบเหรอวะ?” วินถามซ้ำด้วยความอยากรู้ในเรื่องที่สงสัย “เออ! กูชอบ แล้วพวกมึงว่างไหมพรุ่งนี้?” ก็นั่นแหละคนมันคิดถึงและอยากไปเจอเธออีกแล้ว “ทำไมวะ? หรือมึงจะพาพวกกูไปฉุดเด็กเหรอ?” อิฐถามพลางยกเหล้ามาดื่ม “ฉุดพ่อมึงดิ! พรุ่งนี้มึงอย่าลืมเดี๋ยวกูไปหาที่ร้านนั่นแหละ” พวกมันก็คือหุ้นส่วนร้านขายอะไหล่รถแต่งเอง พวกเราคบกันมาตั้งแต่สมัยเรียนมัธยมจนถึงตอนนี้ก็ยังคบกันอยู่ แล้วห็พากับทำเรื่องฉิบหายวายวอดหลายครั้งแล้วด้วย “เฮียมีเด็กใหม่เหรอ?” เจเจถามเพราะไม่เคยรู้มาก่อน “เจเจ ไอ้พุฒิ คนนี้ว่าที่เมียกูเดี๋ยวได้รู้จักแน่” มันสองคนเป็นลูกน้องคนสนิทคอยช่วยดูงานต่างๆให้ พอเหล้าเข้าสายเลือดพวกมันก็แซวกันตามปรกติ ส่วนเขาก็เปิดดูรูปในไลน์เธอทำให้รู้ว่าเด็กคนนี้ขายของออนไลน์เยอะมาก ขยันเหมือนกันนะเนี่ย เขาอยากจะช่วยอุดหนุนนะ แต่ของแต่ละอย่างเขาไม่ได้ใช้เลย เพื่อนก็มีแต่ผู้ชายบังคับใครไม่ได้สักคน แต่ยังไงซะพรุ่งนี้เราก็ต้องได้เจอกันแน่

Free reading for new users

Scan code to download app

App Store Google Play

Facebookexpand_more